Jan Gruszczyński(1882-1957)

Pseud.Kamień,Karol(ur.20 czerwca 1882 w Gromnicach k.Płocka,zm.14 lipca 1957 w Warszawie)działacz komunistyczny.Syn robotnika dworskiego Wojciecha,brat Piotra.Skończył 3 oddziały szkoły podstawowej i został robotnikiem folwarcznym w Bulkowie,w 1905 r.przeniósł się do Warszawy,gdzie pracował w fabryce ekstraktów garbarskich i wkrótce wstąpił do SDKPiL lub PPS.W związku z reakcjami władzy na rewolucji 1905-1907 na pewien czas deportowany do rodzinnej wsi,w 1915 r.wrócił do Bulkowa,gdzie ponownie był robotnikiem folwarcznym.Podczas I wojny światowej działał w SDKPiL w Bulkowie,Bodzanowie i Płocku.W XI 1918 r.wybrany do komitetu folwarcznego w Bodzanowie i delegatem do Rad Delegatów Robotniczych(RDR)w Płocku.Uczestniczył w działalności Klubu im.T.Rechniewskiego.Od I 1919 r.do rozwiązania w 1920 r.przewodniczący oddziału Związku Zawodowego Robotników Rolnych w Bodzanowie.Wybrany do powiatowej Komisji Rozjemczej.W X 1919 r.brał udział w organizowaniu strajku robotników rolnych,za co właściciel majątku w Bodzanowie zwolnił go z pracy.W 1919 r.wstąpił do PPS,skąd w 1920 r.został wydalony za kolportowanie wydawnictw KPRP.Wówczas wstąpił do KPRP,w której był czynny jako agitator i kolporter.Od 1920 r.pracował w Robotniczej Spółdzielni Spożywców"Robotnik"w Płocku,gdzie zastępował kierownika i później kierował filią w Bielsku k.Płocka.Latem 1920 r.został przewodniczącym Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego w Bielsku,za co po wycofaniu się z Mazowsza Armii Czerwonej został skazany przez sąd doraźny na 1,5 roku więzienia(jego obrońcą był Teodor Duracz),jednak uniewinnił go sąd apelacyjny w Warszawie.W 1922 r.kandydował do Sejmu w Płocku z listy Związku Proletariatu Miast i Wsi(ZPMiW),był członkiem Okręgowego Komitetu Wyborczego ZPMiW nr 9 obejmującego powiaty Płock,Sierpc,Rypin,Płońsk.W 15 X 1923 aresztowany i osadzony do 7 XI 1923 w więzieniu mokotowskim,skazany przez Sąd Okręgowy w Płocku 13 X 1924 na 4 lata więzienia,jednak po apelacji został uniewinniony.Od 1926 r.mieszkał w Warszawie,gdzie był dozorcą nocnym.Podczas okupacji był robotnikiem na kolei,wraz z bratem Piotrem był współzałożycielem Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR,kolportował prasę Stowarzyszenia na Solcu i Pradze.Po upadku powstania warszawskiego 1944 r.wywieziony do Niemiec,gdzie pracował w fabryce czołgów.W VI 1945 r.wrócił do kraju i w 1946 r.wstąpił do PPR.Był woźnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Maszyn Elektrycznych w Warszawie.Radny Dzielnicowej Rady Narodowej w Śródmieściu.Odznaczony m.in.Orderem Sztandaru Pracy I klasy.