Ur.7 czerwca 1882 w Zagórzu,zm.13 sierpnia 1929 w Krakowie polski botanik,profesor Uniwersytetu Poznańskiego.Syn Władysława Namysłowskiego,inżyniera i Wandy z d.Bandurskiej.Po maturze zdanej w Nowym Sączu,studiował botanikę na Uniwersytecie Jagiellońskim(1901-1905).W 1905 r.został demonstratorem w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin,w 1908 r.asystentem i uzyskał stopień naukowy doktora.Od 1912 r.zajmował się badaniami solanek.Podczas I wojny światowej był internowany na terenie Rosji.Po powrocie w 1919 r.uzyskał habilitację.Od 1919 r.wykładał botanikę na Uniwersytecie Poznańskim,w 1920 r.został profesorem nadzwyczajnym,w 1921 r.zwyczajnym.Stał na czele Katedry Botaniki Ogólnej i Fitopatologii Wydziału Rolniczo-Leśnego,był też jego dziekanem(po 1950 r.część Uniwersytetu Przyrodniczego).Od 1908 r.był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności(od 1919 r.Polskiej Akademii Umiejętności).Według Andrzeja Dzięczkowskiego,zajmował się głównie badaniami z dziedziny mykologii i mikroflory zbiorników wodnych.Jest autorem ponad 50 publikacji.Jego zielnik mikologiczny znajduje się w zbiorach Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.Pod koniec życia zajmował się ponadto heraldyką.Jego żoną była Aniela z d.Kastory,biolog,mieli troje dzieci.Prof.Namysłowski był związany z polskim zborem ewangelicko-augsburskim w Poznaniu,był kuratorem Stowarzyszenia Polskiej Akademickiej Młodzieży Ewangelickiej(SPAME).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz