środa, 7 października 2015

Eugeniusz Nawroczyński

Ur.11 sierpnia 1881 w Sitkowcach,zm.13 kwietnia 1942 w Kielcach polski prawnik,nauczyciel,działacz endecki i oświatowy,współorganizator Polskiej Macierzy Szkolnej.
Życiorys
Był wnukiem Karola,powstańca listopadowego,synem Adama,lekarza i Józefiny z Żabów;jego bratem stryjecznym był Bogdan Nawroczyński.W 1899 roku ukończył Męskie Gimnazjum Rządowe w Kielcach.Podjął następnie studia na Wydziale Prawnym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego,otrzymując w 1904 r.stopień kandydata praw.Edukację uzupełnił w latach 1906–1908 na uniwersytetach w Lipsku,Monachium i paryskiej Sorbonie w zakresie nauk społecznych i politycznych.W trakcie studiów działał w Związku Młodzieży Polskiej„Zet”,biorąc z jego ramienia udział w pracach Towarzystwa Oświaty Narodowej i Towarzystwa Opieki nad Unitami oraz organizacji transportów nielegalnej prasy.Przed 1905 r.wstąpił do Ligi Narodowej.Jako jej członek wchodził w skład zarządu tajnego Towarzystwa Nauczycieli i Nauczycielek Ludowych Królestwa Polskiego.W 1905 roku został kierownikiem okręgu kieleckiego LN.W okresie tym uczestniczył również w pracach organizacyjnych Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego.W 1906 roku współorganizował Polską Macierz Szkolną,zostając przewodniczącym w Kielcach i działając aktywnie w tej organizacji do jej rozwiązania w 1907 roku.Od 1908 do 1918 r.uczył prawodawstwa,ekonomii politycznej i geografii handlowej w Kieleckiej Męskiej Szkole Handlowej.Po wznowieniu działalności przez Polską Macierz Szkolną został ponownie przewodniczącym placówki kieleckiej,pełniąc swoją funkcję do wybuchu wojny w 1939 r.W latach 1922–1923 był nadto członkiem zarządu głównego PMS.W Kielcach przyczynił się do powstania biblioteki publicznej,natomiast w podkieleckich wsiach współorganizował biblioteki ruchome i kursy oświatowe dla tamtejszej młodzieży.Działał również na rzecz tworzenia szkół rzemieślniczych.W latach 1919–1926 działał czynnie w Związku Ludowo-Narodowym;z polityki wycofał się po przewrocie majowym.Pracę zawodową adwokata rozpoczął w 1908 r.od praktyki w kancelarii swojego przyjaciela Mariana Grzegorzewskiego.W lutym 1910 roku został wpisany na listę adwokatów przysięgłych w Lublinie.W tym samym roku otworzył własną kancelarię w Kielcach.Choć zajmował się głównie sprawami cywilnymi(nie tylko w Kielcach,ale również w Warszawie,Radomiu,Krakowie),to prowadził także postępowania polityczne.Pod koniec 1911 r.był jednym z adwokatów broniących ponad 150 członków Polskiej Partii Socjalistycznej Frakcja Rewolucyjna,oskarżonych o działalność w okresie rewolucji.W trakcie I wojny światowej działał społecznie,podejmując pracę w Komitecie Ratunkowym Miasta Kielce(1915–1918).Do jego obowiązków należała opieka nad mieszkańcami jednej z dzielnic.W okresie II Rzeczypospolitej,jak wszyscy kieleccy adwokaci,był członkiem Rady Adwokackiej w Lublinie.W 1920 r.został wybrany największą liczbą głosów do Naczelnej Rady Adwokackiej.Jego kancelaria reprezentowała m.in.Zjednoczone Fabryki Maszyn i Samochodów„Oświęcim”w sprawie o wyegzekwowanie długu(1936 r.)W czasie II wojny światowej związany był z Armią Krajową.Jego mieszkanie stanowiło punkt kontaktowy dla konspiracji cywilnej i wojskowej.Z tego względu został aresztowany przez gestapo i 13 kwietnia 1942,w drodze do więzienia,rozstrzelany na ul.Bandurskiego.
Życie prywatne
Żonaty był od 1907 roku z Marią Feliksą Jaxa-Zaporską.Miał trzy córki:Krystynę,Halszkę Meysztowiczową oraz Marię Boską.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz