Władysław Jarocki

Ur.6 czerwca 1879 r.w Podhajczykach koło Trembowli,zm.7 lutego 1965 r.w Krakowie)polski malarz zajmujący się głównie tematyką huculską,podhalańską i tatrzańską.Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.Absolwent V Gimnazjum Państwowego we Lwowie.Studiował na Politechnice Lwowskiej,później w latach 1902–1906 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz w Paryżu.Był uczniem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego.W latach 1921–1939 był profesorem w ASP w Krakowie.Malował pejzaże,obrzędy ludowe i religijne,postaci w strojach regionalnych.Malował również podczas licznych podróży(Huculszczyzna od 1904 r.Kaukaz 1907 r.Podhale i Tatry od 1907 r.wybrzeże Bałtyku od 1922 r.Włochy itd.)Jarocki tworzył również karykatury.Zaprojektował sarkofag Jana Kasprowicza,jego obrazy znajdują się też w kościele na Harendzie.W 1928 r.do Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury na igrzyskach w Amsterdamie zgłoszono dwie jego prace Portret własny na nartach i Portret Jerzego Żuławskiego w górach,żadnej jednak nie przyznano wyróżnienia.Mieszkał na stałe w Krakowie,lecz do końca życia był związany z Tatrami.W 1920 r.poślubił starszą córkę Jana Kasprowicza Annę,czego skutkiem były częste wizyty w willi„Harenda”domu Kasprowicza w Zakopanem.Duża część willi była własnością Jarockich,dlatego większość jego obrazów tam się znajduje.W willi„Harenda”czynna jest dziś galeria malarstwa Władysława Jarockiego.W 1938 r.został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle.