Stanisław Nowodworski

Ur.11 października 1873 w Warszawie,zm.22 września 1931 w Warszawie prawnik,polityk,działacz społeczny,minister sprawiedliwości,senator I kadencji w II RP.
Życiorys
Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie,rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Petersburgu,które ukończył w 1897 r.Następnie powrócił do Warszawy,gdzie odbył aplikację w Sądzie Okręgowym i w 1903 r.został mianowany adwokatem przysięgłym.Od 1907 r.brał udział w pracach Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich.W latach 1914–1915 był członkiem Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy,a w okresie od sierpnia do 11 września 1915 był prokuratorem Trybunału przy Komitecie Obywatelskim.Następnie działał w straży obywatelskiej.W 1916 r.został wybrany radnym Warszawy.Nowodworski był jednym z założycieli Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego,które w okresie od listopada 1916 do października 1918 r.reprezentował w Międzypartyjnym Kole Politycznym.Od 13 stycznia 1917 przebywał w niemieckich więzieniach w Lauben,a następnie w Modlinie.Wiosną 1919 r.ponownie został radnym Warszawy.1 kwietnia 1919 otrzymał nominację na sędziego Sądu Apelacyjnego.Następnie w okresie od 24 lipca 1920 do 19 czerwca 1921 był ministrem sprawiedliwości w rządzie Wincentego Witosa.28 listopada 1921 został prezydentem miasta stołecznego Warszawy.Z tej funkcji ustąpił 7 grudnia 1922,kiedy został powołany na członka Naczelnego Trybunału Administracyjnego.12 listopada 1922 został wybrany z ramienia Narodowego Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy senatorem(został przewodniczącym senackiego klubu parlamentarnego swojego stronnictwa).Od 28 maja 1923 do 15 grudnia 1923 ponownie był ministrem sprawiedliwości w rządzie Wincentego Witosa.W maju 1926 r.otrzymał nominację na sędziego Sądu Najwyższego i zrzekł się mandatu senatora.29 października 1926 mianowany został członkiem Trybunału Kompetencyjnego,a w 1930 r.został wiceprzewodniczącym Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP.Stanisław Nowodworski został pochowany na warszawskich Powązkach.