Maciej Mielżyński(powstaniec śląski)

Maciej Ignacy Mielżyński,pseud."Nowina-Doliwa"(ur.13 października 1869 roku w Chobienicach,w pow.babimojskim,zm.9 stycznia 1944 roku w Wiedniu)hrabia,podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego,polski działacz narodowy w Wielkopolsce i na Górnym Śląsku.Naczelny wódz III powstania śląskiego,współzałożyciel Stronnictwa Polskiego na Górnym Śląsku.Jego ojciec,Karol Ignacy hr.Mielżyński,był ziemianinem z Chobienic w powiecie wolsztyńskim,w Wielkopolsce.Matka Emilia pochodziła z rodu hrabiów Bnińskich.Jego rodzina należała do najbogatszych w Wielkopolsce.Ukończył szkołę średnią w Lesznie,a potem studiował prawo i malarstwo w Monachium.Odbył służbę wojskową w armii niemieckiej w latach 1894–1898,a następnie w latach 1898–1914 odbywał praktyki rolnicze w Będlewie i Dakowach Mokrych.W latach 1903-1914 był posłem do Reichstagu.21 grudnia 1913 roku zastrzelił zdradzającą go żonę Felicję z Potockich(córkę hr.Bolesława Eligiusza Potockiego z Będlewa i Józefy z Mycielskich)oraz jej siostrzeńca i kochanka hr.Alfreda Miączyńskiego(syna Władysława Miączyńskiego i Heleny z Potockich siostry przyrodniej Felicji).Chociaż sąd go uniewinnił(działał w obronie honoru),stosowany był wobec niego w Wielkopolsce bojkot towarzyski.Maciej Mielżyński w 1909 roku zaczął interesować się sprawami górnośląskimi,politycznie związał się z endecją.Kupił też wydawnictwo Karola Miarki seniora w Mikołowie.I wojnę światową spędził w szeregach armii niemieckiej.W 1920 roku wstąpił do Wojska Polskiego w stopniu majora.W styczniu 1921 r.został oddelegowany na Górny Śląsk(już jako podpułkownik kawalerii).Początkowo zastępca dowódcy,a od kwietnia 1921 roku dowódca tajnej organizacji wojskowej Dowództwo Obrony Plebiscytu(DOP).W chwili wybuchu III powstania śląskiego DOP został przekształcony w Naczelną Komendę Wojsk Powstańczych,a Mielżyński stanął na czele III powstania śląskiego.31 maja 1921 roku został odwołany z zajmowanego stanowiska i pod koniec 1921 roku przeniesiony w stan spoczynku.W 1924 roku był oficerem pospolitego ruszenia kawalerii 5 Pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce,w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku.W 1927 roku objął majątek ziemski Gołębiewko pod Tczewem,na Pomorzu Gdańskim,gdzie przebywał do 1939 roku.Długoletni prezes Zjednoczonych Związków Powstańczych i Wojackich,honorowy członek Związku Powstańców Śląskich.W czasie II wojny światowej mieszkał najpierw w Warszawie(1939–1940),a od 1940 r.w Wiedniu,pod nadzorem gestapo.Tam też zmarł w 1944 roku i został pochowany.Jego syn,Karol Maciej Mielżyński(1906-1994),artysta malarz,zamieszkał w Kłodzku,zmarł w Poznaniu.Był autorem wydanego w 1931 r.pamiętnika Wspomnienia i przyczynki do historii III powstania górnośląskiego.
Odznaczenia

• Order Virtuti Militari V kl.
• Krzyż Walecznych
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi