Bolesław Pylak

Ur.20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym polski duchowny rzymskokatolicki,profesor nauk teologicznych,biskup pomocniczy lubelski w latach 1966–1975,biskup diecezjalny lubelski w latach 1975–1997(od 1992 r.arcybiskup metropolita lubelski),od 1997 r.arcybiskup senior archidiecezji lubelskiej.

Życiorys
Urodził się 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym.Do momentu rozpoczęcia II wojny światowej uczył się w gimnazjum i liceum w Tarnowskich Górach.W trakcie okupacji niemieckiej,zabezpieczając się przed przymusowym wywiezieniem na roboty do Niemiec,pracował w gospodarstwie rolnym swego ojca,który był plantatorem tytoniu.Później był zatrudniony w Urzędzie Gminy w Łopienniku.Od 1941 r.był żołnierzem Batalionów Chłopskich(pseudonim„Kalina”).W 1943 r.uzyskał konspiracyjną maturę.W latach 1943–1948 studiował w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym.Po zakończeniu okupacji w 1944 r.rozpoczął również studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,które ukończył w 1948 r.z tytułem magistra teoloii. Święceń prezbiteriatu udzielił mu 29 czerwca 1948 w Lublinie Stefan Wyszyński,biskup diecezjalny lubelski.W latach 1949–1953 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.Ukończył je ze stopniem doktora teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Kościół Mistyczne Ciało Chrystusa.Projekt„Konstytucji dogmatycznej”na Soborze Watykańskim.W 1959–1960 uzupełniał wiedzę na studiach specjalistycznych we Francji,Belgii i Włoszech.Habilitację w zakresie teologii dogmatycznej uzyskał w 1969 r.także na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy Eucharystia sakramentem jedności Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa.Koncepcja teologiczna św.Tomasza z Akwinu.W latach 1948–1949 pracował jako wikariusz w parafii św.Jana Chrzciciela w Nałęczowie i prefekt tamtejszych szkół.Następnie w latach 1950–1951 był duszpasterzem w parafiach Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kłodnicy i Wszystkich Świętych w Depułtyczach.W 1959 r.został kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej w Lublinie.W 1966 r.objął w niej funkcję dziekana.W 1952 r.został zatrudniony przy Katedrze Dogmatyki na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,najpierw na stanowisku młodszego asystenta,a następnie adiunkta.W 1978 r.został mianowany profesorem nadzwyczajnym,a w 1987 r.profesorem zwyczajnym teologii.Pracę na uniwersytecie zakończył w 1994 r.W 1952 r.został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie.W latach 1958–1966 sprawował urząd wicerektora tego seminarium.14 marca 1966 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Midica.O nominacji poinformował go prymas Polski pismem z dnia 4 kwietnia 1966.Święcenia biskupie otrzymał 29 maja 1966 w katedrze św.Jana Chrzciciela i św.Jana Ewangelisty w Lublinie.Udzielił mu ich biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa,któremu towarzyszyli Ignacy Tokarczuk,biskup diecezjalny przemyski i Jan Mazur,biskup pomocniczy lubelski.Jako zawołanie biskupie przyjął słowa„In Te Domine speravi”(Tobie,Panie,zaufałem).W latach 1966–1975 sprawował w diecezji urząd wikariusza generalnego.W kurii biskupiej był przewodniczącym Wydziału Nauki Chrześcijańskiej,a także członkiem Rady Budowy i Odbudowy Obiektów Sakralnych oraz Consilium Vigilantiae.Po śmierci biskupa Piotra Kałwy od 19 lipca 1974 do 9 czerwca 1975 zarządzał diecezją w charakterze wikariusza kapitulnego.9 czerwca 1975 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej,o czym został powiadomiony pismem prymasa Polski z dnia 14 czerwca 1975.23 czerwca 1975 kanonicznie objął diecezję,natomiast 20 lipca 1975 odbył ingres do katedry lubelskiej.25 maja 1992 w związku z ustanowieniem metropolii lubelskiej został wyniesiony do godności arcybiskupa metropolity lubelskiego.29 czerwca 1992 otrzymał w Bazylice św.Piotra w Rzymie paliusz metropolitarny.W 1977 r.zarządził II Synod Diecezji Lubelskiej.W 1993 r.ustanowił kapitułę kolegiacką przy kościele po katedralnym Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie.Jako biskup diecezjalny lubelski sprawował urząd wielkiego kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.14 czerwca 1997 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity lubelskiego.W Episkopacie Polski był członkiem Rady Głównej.Należał także do Rady Naukowej,Komisji ds.KUL i Komisji Maryjnej.Konsekrował biskupów pomocniczych lubelskich:Zygmunta Kamińskiego(1975 r.) i Piotra Hemperka(1982 r.)Był współkonsekratorem podczas sakry biskupów pomocniczych lubelskich:Edmunda Ilcewicza(1969 r.)Jana Śrutwy(1984 r.)Ryszarda Karpińskiego(1985 r.)Mieczysława Cisły(1997 r.) i Artura Mizińskiego(2004 r.)a także biskupa pomocniczego szczecińsko-kamieńskiego Stanisława Stefanka(1980 r.) i biskupa diecezjalnego sandomierskiego Wacława Świerzawskiego(1992 r.)
Odznaczenia,tytuły,wyróżnienia
W 1997 r.został honorowym obywatelem Lublina.W 2006 r.miało miejsce uroczyste odnowienie jego doktoratu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.W 2007 r.otrzymał Medal za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.W 1986 r.został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej,a w 1989 r.Krzyżem Batalionów Chłopskich.