Marianna Sankiewicz-Budzyńska

Ur.26 września 1921 w Przerośli polska elektronik,nauczyciel akademicki,organizatorka działalności naukowej i kształcenia.
Życiorys
W okresie II wojny światowej wywieziona na roboty przymusowe.Po jej zakończeniu związała się z Gdańskiem.Została zatrudniona w Polskim Radiu i następnie w Radiu Gdańsk.W 1950 r.ukończyła studia na Politechnice Gdańskiej,dwa lata później podjęła pracę w Katedrze Urządzeń Radionadawczych na Wydziale Łączności tej uczelni Wykładała następnie w Katedrze Radiokomunikacji,zorganizowała pracownię elektrofonii,a w 1968 r.doprowadziła do powstania Zakładu Elektrofonii.W 1968 r.na podstawie pracy Opór ujemny opornościowo-stabilny uzyskała stopień naukowy doktora.Od 1970 r.pracowała na stanowisku docenta.Przez kilkanaście lat pełniła funkcję prodziekana na Wydziałach Łączności i Elektroniki.W 1981 r.jako pierwsza kobieta w powojennej historii Politechniki Gdańskiej została wybrana na prorektora ds.kształcenia.W pracy naukowej specjalizowała się w zagadnieniach związanych z elektroniką i elektroakustyką.Była członkinią Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk.Działała również w Polskim Towarzystwie Akustycznym.W 1992 r.przeszła na emeryturę.Rok wcześniej organizowała polską sekcję Audio Engineering Society,której została przewodniczącą.W 1995 r.wybrano ją na wiceprezydenta tego towarzystwa naukowego.W środowiskach studenckich ceniona za swoje podejście do procesu kształcenia.W okresie stanu wojennego zaangażowała się w udzielanie pomocy i wsparcia studentom związanym z opozycją.W 2011 r.opublikowano poświęcone jej wspomnienia wychowanków w publikacji Marianna Sankiewicz:dała nam skrzydła...,wydanej przez Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej.W 2011 r.prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.