Marek Rostworowski

Ur.22 lutego 1921 w Krakowie,zm.24 maja 1996 tamże polski historyk sztuki,muzealnik,wieloletni kustosz Muzeum Czartoryskich w Krakowie,w 1991 r.minister kultury i sztuki.

Życiorys
W 1938 r.zdał maturę w III Gimnazjum im.Króla Jana Sobieskiego w Krakowie.W okresie II wojny światowej uczęszczał do Kunstgewerbeschule w tym mieście,następnie był studentem Akademii Sztuk Pięknych.W 1952 r.ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.Uzyskał następnie stopień naukowy doktora.W 1948 r.rozpoczął pracę jako fotograf i asystent w Muzeum Czartoryskich,które w 1950 r.zostało włączone do Muzeum Narodowego w Krakowie jako Oddział Zbiory Czartoryskich.W 1963 r.został kustoszem tego oddziału,a następnie w 1965 r.jego kuratorem.Organizował wystawy,zajmował się publicystyką i krytyką artystyczną.Był autorem wielu scenariuszy wystaw,m.in.Malarstwo włoskie od XIII do XVI wieku w zbiorach polskich(1961 r.)Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku(1975 r.)Polaków portret własny(1979 r.Nagroda Miasta Krakowa,Indywidualna Nagroda Państwowa II stopnia),Myśl artysty(1983 r.)Niebo nowe,ziemia nowa?(1985 r.Nagroda Kulturalna„Solidarności”),Żydzi-Polscy(1989 r.Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki,Nagroda Jana Karskiego i Poli Nirenskiej)oraz poświęcona pamięci Tadeusza Kantora wystawa Tańczyli na moście wiek cały(1995 r.)Był autorem scenariuszy stałych wystaw w Muzeum 600-lecia na Jasnej Górze w Częstochowie(1982 r.)w Oddziale Zbiory Czartoryskich(1984 r.)oraz w Domu Rodzinnym Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach(1984 r.)W latach 1980–1990 działał w„Solidarności”.Jako członek-założyciel i delegat Regionu Małopolska związku uczestniczył w 1981 r.w I KZD w Gdańsku,a następnie w grudniu 1981 r.w obradach Kongresu Kultury Polskiej,przerwanych w związku z wprowadzeniem stanu wojennego.Był także członkiem regionalnego Komitetu Obywatelskiego.W 1990 r.został radnym Krakowa I kadencji.W 1991 r.pełnił funkcję ministra kultury i sztuki w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.Na początku lat 90 był także członkiem Prezydenckiej Rady do Spraw Stosunków Polsko-Żydowskich oraz władz Fundacji Książąt Czartoryskich przy Muzeum Narodowym w Krakowie,a od 1994 r.przewodniczącym rady programowej Fundacji im.Tadeusza Kantora.
Życie prywatne
Był synem Karola Huberta,poety i dramaturga,a także bratem Emanuela(wieloletniego redaktora naczelnego Polskiego Słownika Biograficznego) i Jana(poety i prozaika).
Wybrane publikacje

• Muzeum Narodowe w Krakowie.Zbiory Czartoryskich.Historia i wybór zabytków(współautor),1978 r.
• Rembrandta przypowieść o miłosiernym Samarytaninie,1980 r.
• Wędrowny sztukmistrz.Dedykowane Norwidowi eseje o malarstwie polskim,1990 r.
• Gry o Damę,1994 r.
• Polaków portret własny(red.)1986 r.
• Żydzi w Polsce,1993 r.
• Muzeum Czartoryskich: historia i zbiory(współautor),1998 r.(wydana pośmiertnie)