Bohdan Tomaszewski

Bohdan Wacław Krzysztof Tomaszewski(ur.10 sierpnia 1921 w Warszawie,zm.27 lutego 2015 tamże)polski dziennikarz,komentator sportowy,tenisista(przedwojenny wicemistrz Polski juniorów),autor książek i scenariuszy filmowych.Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.Jest uznawany za legendę i symbol polskiego dziennikarstwa sportowego.

Biografia
Był synem Wacława,technika-hydraulika i Janiny z Czaykowskich;miał dwóch starszych braci:Wiesława i Janusza.Pobierał nauki w warszawskich gimnazjach:państwowym im.Stanisława Staszica i prywatnym im.Jana Zamoyskiego,a podczas okupacji na tajnych kompletach.W latach 1941–1944 uczęszczał na zajęcia Tajnej Szkoły Głównej Handlowej im.Edwarda Lipińskiego.Zaprzysiężony jako żołnierz ZWZ-AK ps.„Mały”,wziął udział w powstaniu warszawskim(brak informacji o przydziale;według własnych relacji,należał do Zgrupowania„Kuba”na Starówce,ale nie miał broni).Po kapitulacji powstania trafił do obozu w Ożarowie.Po wojnie pracował w sopockim Grand Hotelu.W 1946 r.rozpoczął pracę dziennikarską w„Kurierze Szczecińskim”.W tym czasie kontynuował karierę sportową w SKT Szczecin(1945–1948).W 1948 r.rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy w„Expressie Wieczornym”.W 1955 r.został sprawozdawcą radiowym,a później telewizyjnym.W latach 1956–1980 komentował m.in.12 igrzysk olimpijskich letnich i zimowych.W czasie stanu wojennego Bohdan Tomaszewski odmówił współpracy z Polskim Radiem.Powrócił na antenę w 1989 r.Był co poniedziałek gościem Kroniki sportowej w Pierwszym Programie Polskiego Radia.Bohdan Tomaszewski w pracy radiowego sprawozdawcy odwołując się do intelektualnych refleksji stworzył nowy styl,który stanowił przeciwieństwo dla płytkich przeżyć stymulowanych tanimi,emocjonalno-rozrywkowymi aspektami widowiska sportowego.Członek Stowarzyszenia Pracowników,Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego.Z zachowanych dokumentów Służby Bezpieczeństwa wynika,że w 1954 r.miał być pozyskany do współpracy z Departamentem III Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego jako tajny współpracownik ps.Guzikowski,w 1957 r.przekazany został na kontakt Departamentowi II MSW.Pogrzeb Bohdana Tomaszewskiego odbył się 6 marca 2015 na Starych Powązkach w Warszawie.
Publikacje

• 1957 r.Halo,halo!Tu mikrofony Polskiego Radia w Melbourne
• 1961 r.Milczące stadiony
• 1962 r.Kariera z kolcami
• 1964 r.Spotkanie ze sportem
• 1965 r.Rok olimpijski
• 1968 r.Romantyczne mecze
• 1968 r.Samotność w peletonie(współautorem był Jerzy Suszko)
• 1971 r.Do ostatniego tchu
• 1974 r.Listy oldboya czyli olimpijskie Somosierry
• 1976 r.Proszę o klucz
• 1978 r.Wimbledon
• 1979 r.Łączymy się ze stadionem
• 1980 r.Dziesięć moich olimpiad
• 1985 r.Romantyczne mecze
• 1990 r.Pożegnalna defilada
• 1992 r.Przeżyjmy to jeszcze raz

Film
Jest autorem scenariuszy do filmów:"Zaczarowany rower","Bokser" i "Czekam w Monte-Carlo".Wystąpił też w kilku polskich filmach,gdzie najczęściej grał samego siebie.
Były to:

• 1960 r."Mąż swojej żony"
• 1965 r."Wojna domowa"
• 1966 r."Bokser"
• 1970 r."Krajobraz po bitwie"
• 1971 r."Motodrama"
• 1977 r."Prawo Archimedesa"
• 2000 r."Minio"
• 2002 r."Wunderteam.Cudowne lata
• 2011 r."W biegu za życiem"

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(2005 r.)w uznaniu wybitnych zasług dla dziennikarstwa sportowego,za działalność publicystyczną
• Brązowy Krzyż Zasługi(1952 r.)za zasługi w pracy zawodowej

Nagrody i wyróżnienia

• Dziennikarski Laur Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich(16 grudnia 2006)za niedościgniony wzór dziennikarskiego profesjonalizmu
• Złoty Mikrofon(1972 r.)za indywidualność sprawozdawcy i reportera sportowego

Życie prywatne
Był trzykrotnie żonaty.Miał dwóch synów:z Zofią z Leszczyńskich Krzysztofa,a z Ewą ze Słupnickich Tomasza.Od 1967 r.jego żoną była Izabella z hrabiów Sierakowskich herbu Ogończyk.