czwartek, 10 listopada 2016

Adam(Dubec)

Ofic.tyt.Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Adam,arcybiskup przemyski i nowosądecki,imię świeckie Aleksander Dubec(ur.14 sierpnia 1926 we Florynce,zm.24 lipca 2016 w Sanoku)polski duchowny prawosławny,arcybiskup,wieloletni ordynariusz diecezji przemysko-nowosądeckiej.

Życiorys
Urodzony we wsi Florynka w Beskidzie Niskim.Jego rodzice Wasyl Dubec i Maria z Worhaczów byli rolnikami.Do 1960 r.uczęszczał do Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie,a w 1964 r.ukończył Chrześcijańską Akademię Teologiczną,broniąc pracę magisterską poświęconą początkom chrześcijaństwa na ziemiach polskich.Święceń kapłańskich udzielił mu 30 stycznia 1965 arcybiskup łódzki i poznański Jerzy(Korenistow).Początkowo służył w parafiach w Wysowej-Zdroju i w Kalnikowie.W 1966 r.objął funkcję proboszcza cerkwi w Sanoku i dziekana dekanatu sanockiego.30 stycznia 1983 za zgodą Urzędu do Spraw Wyznań odbył chirotonię biskupią przyjmując imię Adam.Do 22 września 1983 był wikariuszem diecezji warszawsko-bielskiej(z tytułem biskupa lubelskiego),a następnie objął przewodnictwo nowo utworzonej diecezji przemysko-nowosądeckiej z siedzibą w Sanoku.30 października 1983 został intronizowany.W 1996 r.podniesiony do godności arcybiskupiej.W skład diecezji,której był pierwszym ordynariuszem,wchodzi kilkadziesiąt parafii i około 3 tys.wiernych.W ciągu swej posługi poświęcił wiele cerkwi i domów parafialnych,rozpoczął działalność wydawniczą,utworzył Centrum Religijno-Kulturalne w Gorlicach.Przyczynił się m.in.do wzniesienia cerkwi w Rozdzielu,Gorlicach,kaplicy w Tylawie upamiętniającej wydarzenia znane jako schizma tylawska,odbudowy cerkwi w Komańczy,powołania monasteru Opieki Matki Bożej w Wysowej-Zdroju i wzniesienia cerkwi w Rzeszowie.Z jego inicjatywy wznowiono wydawanie ukraińsko języcznego rocznika Cerkownyj Kalendar oraz rozpoczęto publikację pisma kwartalnego„Antyfon”.Uczestniczył w przygotowaniach do kanonizacji św.Maksyma Gorlickiego oraz w związanych z nią uroczystościach.W czerwcu 2010 r.arcybiskup przyłączył się do protestu przeciwko budowie pomnika Kazimierza Pułaskiego we wsi Wysowa-Zdrój,w miejscu dawnych szańców konfederackich.Zmarł 24 lipca 2016 w godzinach popołudniowych w szpitalu w Sanoku w 90 roku życia.Uroczystości pogrzebowe odbyły się 27 lipca 2016 w Sanoku pod przewodnictwem metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy,po czym ciało zostało przewiezione do Krynicy-Zdroju i złożone w krypcie pod cerkwią św.Włodzimierza Wielkiego.
Współpraca z SB
W 2009 r.dziennik Rzeczpospolita podał,iż według zachowanych dokumentów Służby Bezpieczeństwa znajdujących się w archiwach IPN-u,16 czerwca 1971 proboszcz Aleksander Dubec został pozyskany przez SB na tajnego współpracownika o pseudonimie operacyjnym„Marek”.Informacje te znalazły się także w publikacji IPN z tego samego roku.Z zachowanych akt(teczka pracy z lat 1971–1979,późniejsze akta zostały zniszczone,ostatnie odnalezione doniesienie powstało w czerwcu 1988 r.)wynika,że Aleksander Dubec spotykał się z oficerami SB jako kandydat na tajnego współpracownika,zaś w 1971 r.został zarejestrowany jako TW i była to współpraca dobrowolna.Duchowny informował SB o aktualnych problemach PAKP,w tym o kwestiach finansowych,przedstawiał charakterystyki kapłanów i wiernych włączywszy w to sprawy obyczajowe,zbierał informacje o ukraińskiej emigracji w Kanadzie i udostępniał oryginalne dokumenty kościelne.Duchowny przekazywał również informacje o działalności duchownych grecko- i rzymskokatolickich,informował o działalności związków wyznaniowych w Polsce południowo-wschodniej,jak również o działaniach podejmowanych w Ukraińskim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym i wśród Łemków.W dokumentach przetrwały pokwitowania świadczące o tym,że władyka otrzymywał gratyfikację za swoje informacje,którą stanowiły„paczki delikatesowe”.Oprócz regularnie wręczanych paczek żywnościowych kilkakrotnie otrzymał luksusowe prezenty.Rzecznik diecezji przemysko-nowosądeckiej ks.Julian Feleńczak,komentując publikację,stwierdził,iż arcybiskup zaprzeczył,jakoby świadomie podjął współpracę z SB.Natomiast historyk Krzysztof Kaczmarski uznał cytowane materiały za wiarygodne.
Odznaczenia i ordery

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz