Witold Rudziński

Ur.14 marca/27 marca 1913 w Siebieżu,zm.29 lutego 2004 w Warszawie polski kompozytor,historyk muzyki,pedagog.

Biografia
Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie(do 1936 r.) i w Konserwatorium Muzycznym im.Karłowicza w Wilnie,następnie w Instytucie Gregoriańskim w Paryżu(1938-1939 studia z zakresu kompozycji u N.Boulanger i Ch.Koechlina).Od 1964 r.nosił tytuł prof.nadzwyczajnego,od 1983 r.prof.zwyczajnego.W latach 1937-1938 kierował Szkołą Muzyczną w Święcianach,1939-1941 wykładał w Konserwatorium i Szkole Muzycznej w Wilnie;zagrożony aresztowaniem uciekł z Wilna i przez półtora roku pracował w podwileńskiej wsi Niemenczyn jako organista.Jesienią 1943 r.przedostał się z żoną Anną do Warszawy;wziął udział w Powstaniu Warszawskim.Po wojnie prof.Konserwatorium łódzkiego;od 1947 roku znów zamieszkał w Warszawie.Następnie dyrektor Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz dyrektor artystyczny Filharmonii i Opery Stołecznej"Roma"w Warszawie.Redagował miesięcznik"Muzyka"oraz zeszyty"Śpiewamy i tańczymy";od 1957 r.pracownik naukowo-dydaktyczny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej(1979 r.otrzymała nazwę Akademia Muzyczna)w Warszawie,od 1964 r.prof.tej uczelni z zakresu kompozycji i teorii muzyki oraz kierownik Studium Doktoranckiego;1983 r.przeszedł na emeryturę;został uhonorowany doktoratem honoris causa w 1998 r.Przez krótki czas był prezesem zarządu głównego Związku Kompozytorów Polskich(wiele lat kierował oddziałem warszawskim).Laureat nagród państwowych i resortowych oraz nagród kompozytorskich(m.in.wyróżnienie specjalne na Konkursie Księcia Rainiera w Monaco,1963 r.za operę"Odprawa posłów greckich").Odznaczony m.in.Krzyżem Oficerskim(1955 r.) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej(1955 r.)
Życie prywatne
Jego dzieci z małżeństwa z Anną z Wojciechowskich(córką Bronisława Wojciechowskiego)to Teresa Bochwic,dziennikarka i Jan Rudziński,matematyk.
Twórczość

• opery:
  
  • "Janko Muzykant"(1951 r.)
  • "Komendant Paryża"(1957 r.)
  • "Odprawa posłów greckich"(1962 r.)
  • "Sulamita"(1964 r.)
  • "Chłopi"(1972 r.)
  • "Pierścień i Róża"(1984 r.)
• utwory oratoryjne:
  
  • "Chłopska droga"(1952 r.)
  • "Dach świata"(1960 r.)
  • "Gaude Mater Polonia"(1966 r.)
• utwory symfoniczne i koncerty:
  
  • "Muzyka koncertująca"(1958 r.)
  • "Obrazy świętokrzyskie"(1965 r.)
  • "Concerto grosso na perkusję i smyczki"(1970 r.)
• utwory kameralne
• pieśni
• muzyka filmowa
• muzyka rozrywkowa

Obok pracy kompozytorskiej był również autorem opracowań teoretycznych,historycznych i popularyzatorskich,poświęconych głównie Moniuszce,Bartokowi oraz rytmom muzycznym.