Edward Gierek

Ur.6 stycznia 1913 w Porąbce ob.dzielnica Sosnowca,zm.29 lipca 2001 w Cieszynie polski polityk,działacz komunistyczny,w latach 1970–1980 I sekretarz KC PZPR,poseł na Sejm PRL I,II,III,IV,V,VI,VII i VIII kadencji.Członek Rady Państwa,w 1971 r.członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.Tzw.gierkowska dekada,czyli okres sprawowania przez Edwarda Gierka władzy w latach 1970–1980,charakteryzował się w pierwszej połowie dynamicznym rozwojem gospodarczym PRL,aby w drugiej połowie zakończyć się wieloaspektowym kryzysem gospodarczym,który w efekcie doprowadził do upadku jego rządów oraz w dalszej perspektywie do upadku systemu socjalistycznego w Polsce.

Młodość
Edward Gierek urodził się w rodzinie robotniczej,we wsi Porąbka(dziś dzielnicy Sosnowca w Zagłębiu Dąbrowskim).Rodzina Gierków była bardzo religijna.W 1917 r.w wypadku w kopalni„Kazimierz”zginął jego ojciec Adam,który był górnikiem.Matka Paulina(zm.1988 r.)ponownie wyszła za mąż za Antoniego Jarosa(Gierek przybrał nazwisko ojczyma na kilka lat).Gdy kilka lat później Antoni Jaros zmarł na gruźlicę,wdowa wyszła ponownie za mąż za Władysława Koziaka,po czym rodzina wyemigrowała„za chlebem”do Francji.W 1926 r.zaczął pracować w kopalni Arenberg jako ładowacz.W 1929 r.wyjechał wraz z rodziną do Paryża,a następnie zostali skierowani do miejscowości Belfort.Rok później trafił do położonego w Alzacji Esisheing,gdzie pracował z ojczymem w kopalni potasu.Z powodu złego stanu zdrowia ojczyma pojechał na północ do departamentu Pas-de-Calais.Rodzina osiedliła się w miejscowości Leforest.W maju 1931 r.wstąpił do związków zawodowych i polskiej sekcji Francuskiej Partii Komunistycznej.W 1934 r.zorganizował strajk solidarnościowy ze zwalnianymi Polakami w kopalni Leforest.Za organizację strajku został wysiedlony karnie do Polski.W listopadzie tego samego roku został powołany do służby wojskowej.Służył w I Pułku Artylerii Motorowej.W 1936 r.po zmianie stanu cywilnego i zakończeniu służby wojskowej wyemigrował do Belgii.W Belgii ponownie działał w partii komunistycznej.Pracował tam w kopalni węgla kamiennego w Eisden w Limburgii.W Belgii nauczył się płynnie mówić po francusku i w mniejszym stopniu po flamandzku,co później wykorzystywał,jako I sekretarz i przywódca kraju,do osobistych kontaktów z zachodnimi przywódcami.Od 1943 r.działał w belgijskim ruchu oporu,w tzw.Witte Brigade.W tamtych czasach nabawił się również podobno pylicy płuc(co później było w Polsce wielokrotnie wykorzystywane propagandowo).Edward Gierek pełnił też w Belgii funkcję przewodniczącego Rady Narodowej Polaków i Związku Patriotów Polskich.
Kariera polityczna
W październiku 1946 r.został członkiem jedenastoosobowego komitetu Polskiej Partii Robotniczej w Belgii.W 1948 r.z żoną Stanisławą i dwoma synami wrócił do Polski.W tym samym roku został członkiem PPR w Polsce.Latem 1949 r.przeniósł się z Zagórza do Katowic na osiedle dla funkcjonariuszy PZPR.Następnie został odesłany do Centralnej Szkoły Partyjnej w Łodzi.W 1952 r.został po raz pierwszy wybrany na posła na Sejm.W latach 1949–1954 był sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.W 1954 r.został członkiem KC PZPR.Następnie objął funkcję kierownika Wydziału Przemysłu Ciężkiego KC PZPR.Stanął na czele komisji badającej przyczyny,przebieg i charakter wydarzeń w Poznaniu w czerwcu 1956 r.W latach 1956–1970 sprawował wiele funkcji partyjnych,szybko piął się po szczeblach kariery:był członkiem Biura Politycznego KC PZPR oraz,od 1957 r.I sekretarzem KW PZPR w województwie katowickim,które nazywano gierkowym„księstwem udzielnym”.Skupił tam wokół siebie grupę działaczy partyjnych.W latach pięćdziesiątych związany z„frakcją”puławian.
I sekretarz KC PZPR

Pod koniec lat sześćdziesiątych wyrósł na naturalnego przywódcę partii komunistycznej i po krwawo stłumionym wystąpieniu robotników w grudniu 1970 r.zastąpił skompromitowanego Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC PZPR,z poparciem Piotra Jaroszewicza i Władysława Kruczka i Józefa Tejchmy.20 grudnia 1970 został wybrany na funkcję I sekretarza KC(szefa)PZPR.Do zmiany na szczytach władzy w PRL doszło wskutek zakulisowych rozgrywek w PZPR oraz działań podjętych przez władze ZSRR,które od dłuższego czasu widziały w osobie Edwarda Gierka następcę niezbyt lubianego przez KPZR Władysława Gomułki.W wielu kręgach politycznych uznawano Edwarda Gierka za robotniczego populistę,ale ponieważ znał język francuski i przebywał przez pewien czas we Francji i w Belgii,to zyskał sobie sympatię prasy zachodniej,rozbudzając tym samym nadzieje społeczne na zmianę polityki społeczno-gospodarczej PZPR.5 stycznia 1971 Edward Gierek odbył pierwszą wizytę w Moskwie.Na początku 1971 r.zasłynął wiecowym zawołaniem:No to jak,towarzysze,pomożecie?podczas którego sala odpowiedziała głośnymi brawami.Zmiana na stanowisku I sekretarza PZPR,którym został Edward Gierek,miała dopomóc ekipie komunistycznej w uspokojeniu wrogich im wówczas nastrojów społecznych i doprowadzić w efekcie do złagodzenia napiętej sytuacji w kraju.Propaganda PRL w celu zapewnienia nowej ekipie zaufania społecznego,podkreślała nieustannie odmienność nowej władzy od poprzedniej,skupionej wokół Władysława Gomułki.Edward Gierek,jeżdżąc do fabryk i rozmawiając z robotnikami,chciał zerwać ze schematami poprzednich ekip,zakazał także wieszania przedstawiających go portretów w urzędach i szkołach.Deklaracje poprawy sytuacji robotników okazały się jednak niesatysfakcjonujące,bowiem już 22 stycznia 1971 wybuchł kolejny strajk w Stoczni Szczecińskiej bezpośrednim powodem strajku była informacja o podjęciu przez stoczniowców z wydziału Rurowni nowych zobowiązań produkcyjnych.Był to efekt polityki wymuszonego zaciągania zobowiązań do ponadnormatywnego czasu pracy.Do strajków w Szczecinie przyłączyły się kolejne 23 zakłady pracy w tym mieście,a 10 lutego 1971 wybuchł nowy strajk w Łodzi,w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im.Marchlewskiego.Mimo podjętych negocjacji strajk rozszerzał się i 15 lutego objął kolejne 32 zakłady zatrudniające ponad 100 tysięcy robotników.W efekcie władze musiały przywrócić m.in.ceny mięsa sprzed 13 grudnia 1970.24 czerwca 1976,na skutek pogarszającej się sytuacji ekonomicznej kraju,Komitet Centralny PZPR wprowadził regulacje cen.Podwyżki objęły większość produktów żywnościowych i wywołały niezadowolenie,a w Radomiu i na Ursusie doszło do zamieszek.1 grudnia 1977 jako pierwszy przywódca komunistyczny spotkał się z papieżem,którym był wówczas Paweł VI.
Bilans rządów
W latach siedemdziesiątych zaciągnął na Zachodzie kredyty na rozwój kraju.Nastąpiło znaczne przyspieszenie rozwoju gospodarczego.Rozpoczęto zwiększanie wydatków konsumpcyjnych z około 25% PKB do prawie 40%,co dało poprawę stopy życiowej obywateli,jednak bardzo trudną później do utrzymania.Jednym z pierwszych posunięć Edwarda Gierka,mających na celu m.in.wyciszenie złych nastrojów społecznych,było podwyższenie 30 grudnia 1970 najniższych pensji,emerytur i zasiłków rodzinnych.Podwyższono również,za pomocą systemu premii za godziny nadliczbowe,poziom wynagrodzeń,który średnio wzrósł o 5%.Zapowiedziano także zamrożenie cen żywności na 2 następne lata.W latach 70 nastąpił szybki rozwój przemysłu i budownictwa.Budowano do 300 tys.mieszkań rocznie.Wielką rolę odegrało tu budownictwo żelbetowe z prefabrykatów,oparte na technologii tzw.„wielkiej płyty”.Władzom jednak nie do końca udało się dostosować możliwości produkcyjne do ówczesnego wyżu demograficznego,mimo iż do 1975 r.powstało 65 fabryk domów i zbudowano ok.1 mln mieszkań,nie spowodowało to spadku liczby osób oczekujących na mieszkania.Jednak skróciło to czas oczekiwania,który w 1980 r.wynosił 6 lat.Planowano przekroczyć granicę 300 tys.mieszkań budowanych rocznie i wybudować ich kolejne 3–3,5,aby w 1990 r.czas oczekiwania wynosił 4 lata.Unowocześniono sieć dróg krajowych,prowadząc obwodnice wokół miast oraz budując dwujezdniowe drogi wylotowe i wiadukty nad liniami kolejowymi.Zaczęto budować pierwsze autostrady oraz drogi szybkiego ruchu.Polska stała się producentem wielu wysokiej jakości nowoczesnych produktów przemysłowych o standardzie akceptowanym na Zachodzie.Zmechanizowano w dużym stopniu rolnictwo oraz wprowadzono wysokie zużycie nawozów sztucznych i innych środków chemicznych,jednak jednocześnie od 1973 r.ograniczano rozwój rolnictwa indywidualnego na rzecz nieefektywnych PGR-ów,co spowodowało już w 1976 r.narastające niedobory na rynku żywnościowym.Polska w latach 70 stała się także cenionym wykonawcą robót budowlanych w wielu krajach arabskich,m.in.w Iraku i Libii.Przeprowadzono pewne reformy oświaty.Wielu inwestycji nigdy nie ukończono,głównie z powodu źle skonstruowanego programu inwestycyjnego,który nie bilansował się,co spowodowało zbyt duże dysproporcje w całej gospodarce,doprowadzając przede wszystkim do kryzysu energetycznego i transportowego,związanego z brakiem rozbudowy infrastruktury kolejowej(największe środki przeznaczono na drogi krajowe).Biuro Polityczne KC PZPR rozpoczęło politykę otwarcia na świat i rozwinęło rozległe kontakty handlowe Polski,także z państwami kapitalistycznymi,jednocześnie jednak rozpoczęto działania zmierzające do coraz głębszego uzależniania Polski w sferze gospodarczej i politycznej od ZSRR.W tym celu na początku lat 70 podjęto próbę zmiany konstytucji PRL z 1952 r.w postaci dodania w niej zapisu o„wiecznej przyjaźni z ZSRR”,wzmocnieniu kierowniczej roli PZPR i socjalistycznym charakterze państwowości polskiej.10 lutego 1976 sejm uchwalił zmiany.Koncepcje te wywołały gwałtowny sprzeciw intelektualistów.5 grudnia 1976 znany opozycjonista Edward Lipiński złożył w ich imieniu protest,zwany listem 59,domagający się odejścia partii od tego pomysłu i zagwarantowania podstawowych wolności obywateli.Zwolennicy polityki Edwarda Gierka twierdzą,iż Polska była wtedy bardziej niż kiedykolwiek w czasach PRL niezależna w stosunku do ZSRR(jednak nadal w ograniczonych ramach i mimo formalnego wpisania do konstytucji„wieczystej przyjaźni”w 1976 r.oraz takich kontrowersyjnych gestów jak przyznanie Leonidowi Breżniewowi orderu Virtuti Militari).Z czasem jednak Związek Radziecki,widząc duży rozwój Polski,żądał również profitów dla siebie,stąd Polska zaczęła wygrywać coraz więcej intratnych kontraktów na realizację szeregu inwestycji za wschodnią granicą.Z kolei przeciwnicy,zwracają uwagę,iż ich zdaniem było odwrotnie,gdyż polityka Edwarda Gierka w stosunku do ZSRR była pełna uległości.M.in.pod wpływem żądań radzieckich zaostrzono politykę wobec rolnictwa,zezwolono pod naciskiem Rosjan na wybudowanie w Polsce szerokotorowej Linii Hutniczo-Siarkowej i konsultowano nieomal każdą decyzję gospodarczą.Wskazują na to także oficjalne deklaracje Edwarda Gierka(zawdzięczającego swoje stanowisko głównie poparciu ZSRR),który stwierdził w dniu 5 stycznia 1971 na spotkaniu z Leonidem Breżniewem w Moskwie,iż:(...)sytuacja w kraju ewoluuje w dobrym kierunku,normalizacja dokonuje się na bazie pryncypialnej krytyki,ale bez osobistych napaści,bez historii obrachunkowych.(...)Chcemy bardziej zacieśnić współpracę Polski ze Związkiem Radzieckim.Chcemy oderwać się od niedobrych praktyk orientowania się na Zachód.Edward Gierek starał się prowadzić politykę zagraniczną bardziej otwartą na kraje zachodnie,niż jego poprzednik.Związane było to z panującym wówczas okresem odprężenia w stosunkach międzynarodowych.Wyrazem tego były m.in.liczne spotkania z kolejnymi amerykańskimi prezydentami:Richardem Nixonem(1972 r.)Geraldem Fordem(1975 r.) i Jimmym Carterem,niemieckim prezydentem Walterem Scheelem i kanclerzem Willy Brandtem,oraz przede wszystkim z ówczesnym prezydentem Francji Valérym Giscardem d’Estaingem,z którym Edward Gierek mógł swobodnie porozumiewać się w języku francuskim.Edward Gierek i jego ekipa dążyli też do normalizacji stosunków z Watykanem i Kościołem katolickim w Polsce,szczególnie po wyborze Karola Wojtyły na papieża.Wyrazem tego była audiencja Edwarda Gierka u papieża Pawła VI w 1977 r.a następnie udział polskiej delegacji z przewodniczącym Rady Państwa prof.Henrykiem Jabłońskim na inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II w 1978 r.oraz spotkanie polskiej delegacji z Edwardem Gierkiem na czele z papieżem Janem Pawłem II podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w czerwcu 1979 r.Oficjalnie władze wyrażały radość z wyboru Jana Pawła II,ale członkowie władz partyjnych przyjęli ten fakt z przygnębieniem.Towarzysze,mamy problem stwierdził Gierek otwierając pierwsze po wyborze papieża posiedzenie Biura Politycznego.Jednocześnie znacznie rozbudowywano Departament IV Ministerstwa Spraw Wewnętrznych,zajmujący się infiltrowaniem Kościoła,nie zaprzestano także mniejszych lub większych szykan wobec duchowieństwa,prowadzono politykę ograniczania wpływów Kościoła.W 1976 r.premier Piotr Jaroszewicz(zapewne po uzgodnieniu z Edwardem Gierkiem)złożył życzenia urodzinowe(75 rocznica)prymasowi Stefanowi Wyszyńskiemu.Zmiana podziału administracyjnego kraju w 1975 r.(wprowadzająca 49 województw)spowodowała oprócz zamierzonego osłabienia konkurencji dla Edwarda Gierka wewnątrz PZPR również osłabienie jej struktur terenowych,zwłaszcza gminnych organizacji partyjnych,zastępujących organizacje powiatowe.Otworzyło to w terenie pole dla działania organizacji opozycyjnych i protestów społecznych,którym nie były w stanie należycie przeciwstawić się nie okrzepłe w pełni struktury gminne PZPR.Protesty robotnicze w czerwcu 1976 r.w Radomiu,Ursusie i kilku innych miastach,w czasie których zatrzymano ponad 600 osób,z których 72 skazano na kary więzienia,a dalszych 1000 wyrzucono z pracy,brutalne represjonowanie uczestników(ścieżki zdrowia,wyrzucanie z pracy),spowodowało powstanie opozycji demokratycznej.Wtedy to powstały:KOR,ROPCiO,KSS KOR i Wolne Związki Zawodowe.W sierpniu 1976 r.rozpoczęło się reglamentowanie sprzedaży cukru(wprowadzono kartki).Jednocześnie występowały coraz większe problemy z zakupem innych towarów,głównie mięsa i jego przetworów.Jednak propaganda sukcesu nie pozwalała ówczesnym władzom na jakąkolwiek korektę linii rozwojowej gospodarki począwszy od 1976 r.następuje stopniowo upadek polityki wzrostu gospodarczego ekipy Edwarda Gierka,opartej w dużym stopniu na systemie pożyczek zagranicznych,które rosły w lawinowym tempie.W 1970 r.zadłużenie zagraniczne było minimalne,pod koniec 1971 r.wyniosło 1,2 mld,w 1975 r.osiągnęło już 8,4 mld dolarów,w 1977 r.14,9 mld,aby w 1979 r.przekroczyć kwotę 23,8 miliarda.Pieniądze te przeznaczono na unowocześnianie przemysłu,zakładając,iż produkcja nowoczesnych artykułów pozwoli na sprzedaż ich na Zachód i spłaty zaciągniętych kredytów,jednak w warunkach gospodarki socjalistycznej spowodowało to przeinwestowanie sektora przemysłu ciężkiego,wydobywczego i elektromaszynowego,kosztem nakładów na przemysł produkujący artykuły dla ludności,np.włókienniczego i spożywczego.Gwałtowny wzrost zapotrzebowania na energię dla wybranych gałęzi gospodarki,wzmocniony światowym kryzysem paliwowym z lat 70,związaną z nim(wprowadzoną przez RWPG)podwyżką cen ropy naftowej oraz marnotrawstwo spowodowały stopniowo pojawianie się oznak kryzysu gospodarczego.Równolegle systematycznie rosły koszty obsługi zadłużenia zagranicznego,co spowodowało nadmierne obciążenie budżetu państwa i brak funduszy na import artykułów niezbędnych do kontynuacji produkcji przemysłowej w nowych zakładach,pasz dla rolnictwa i zbóż w efekcie nastąpiło zakłócenie ciągłości cyklu produkcyjnego w kluczowych dla gospodarki sektorach oraz generujących wymierne straty finansowe przestojów w pracy fabryk,głównie z powodu braku surowców,niezbędnych podzespołów i rosnącego deficytu energii.Dodatkowym czynnikiem,który wpłynął negatywnie na wydajność gospodarki była zima stulecia z 1978 na 1979 rok.Dekada lat 70 w Polsce to również niekwestionowany rozwój polskiej kultury,nauki i sportu,na które były ponoszone przez państwo wysokie nakłady.
Odsunięcie od rządów

Upadek Edwarda Gierka był związany z falą strajków w lipcu/sierpniu 1980 r. i powstaniem NSZZ„Solidarność”.Jeszcze przed podpisaniem porozumień sierpniowych oficjalne komunikaty prasowe podawały,że Edward Gierek przekazał tymczasowo władzę Stanisławowi Kani ze względu na chorobę serca i konieczność hospitalizacji.5 września trafił do kliniki w Aninie z objawami zawału.6 września 1980,na VI Plenum PZPR,formalnie zdecydowano o odebraniu Edwardowi Gierkowi stanowiska I Sekretarza KC PZPR i wybrano w jego miejsce Stanisława Kanię.Obradujący w dniach 1–2 grudnia tego samego roku został razem z Piotrem Jaroszewiczem usunięty z Komitetu Centralnego.18 maja 1981 stanął przed powołaną przez PZPR komisją Grabskiego.W lipcu tego samego roku został usunięty z partii,co było ewenementem na skalę całego bloku wschodniego.W stanie wojennym na polecenie generała Wojciecha Jaruzelskiego został zatrzymany przez funkcjonariuszy BOR i milicjantów w swoim domu w Ustroniu.Był internowany w ośrodku w Głębokim koło Koszalina,gdzie został przetransportowany śmigłowcem.6 stycznia 1982 prokuratura generalna wydała komunikat o prowadzeniu 218 postępowań karnych przeciwko byłym członkom kierownictwa PZPR.Został zwolniony z internowania w grudniu 1982 r. i został otoczony stałą obserwacją.Specjalna komisja partyjna PZPR oskarżyła go o przywłaszczenie domu i działki w Katowicach o wartości 26,5 mln zł.Toczące się do lutego 1984 r.postępowanie karne w sprawie domu w Katowicach i Ustroniu oceniał w Prokuraturze Generalnej specjalny zespół,który stwierdził,że albo brakuje dowodów winy,albo brak jest przesłanek do stwierdzenia przestępstwa,a zastępca prokuratora generalnego Józef Żyta stwierdził,że zasugeruje prokuratorowi generalnemu zastosowanie w tym przypadku amnestii.Raport przewodniczącego komisji(powołanej głównie do zbadania sprawy nadużyć wysokich funkcjonariuszy partyjnych PZPR,związanych z nieprawidłowym wykorzystaniem pożyczek zagranicznych z lat 70),Tadeusza Grabskiego,został ogłoszony dopiero w 1985 r.po zakończeniu stanu wojennego,w literaturze podziemia emigracyjnego przez Instytut Literacki w Paryżu.W czasie dochodzenia komisja nie uznała za wskazane przesłuchać innych polityków PZPR,którzy także uczestniczyli w najwyższych strukturach władzy PRL z lat 70 m.in.Stanisława Kanię i Wojciecha Jaruzelskiego.
Poza polityką
Lata osiemdziesiąte spędził w gronie rodzinnym.Pogarszał się także jego stan zdrowia,ujawniła się nabyta pylica.W listopadzie 1989 r.udzielił Januszowi Rolickiemu wywiadu,na podstawie którego powstała pierwsza książka"Edward Gierek.Przerwana dekada(wywiad rzeka)".W tym samym roku ukazały się"Edward Gierek:replika"oraz"Smak życia".
Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Złoty Krzyż Zasługi(1946 r.)
• Krzyż Partyzancki
• Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka(Portugalia)
• Order Lenina(ZSRR,6 stycznia 1973)

Życie prywatne

Odebrano mu polską emeryturę,do końca życia pobierał rentę z Francji i emeryturę z Belgii.Ostatnie lata Edward Gierek spędził w swoim domu w Ustroniu,gdzie często spotykał się z Januszem Rolickim czołowym obrońcą jego postaci przed krytyką ugrupowań postsolidarnościowych.Edward Gierek zmarł w Szpitalu Śląskim w Cieszynie.3 sierpnia 2001 został pochowany na katolickim cmentarzu w Sosnowcu Środuli.W pogrzebie Edwarda Gierka wzięło udział około 10 tysięcy osób.Zgodnie z jego życzeniem pogrzeb miał charakter świecki.W pogrzebie uczestniczyli trzej byli premierzy:Edward Babiuch,Zbigniew Messner oraz Mieczysław Rakowski,górnicy,a także członkowie Związku Komunistów Polskich„Proletariat”oraz przewodniczący Unii Pracy Marek Pol.Z powodów politycznych na pogrzebie nie pojawili się prezydent Aleksander Kwaśniewski oraz premier Jerzy Buzek.Zabrakło także lidera SLD,Leszka Millera.W kwietniu 2007 r.w tym samym grobie,została pochowana żona Edwarda Gierka,Stanisława.Starszy syn Edwarda Gierka,Adam(ur.1938 r.)był od października 2001 do czerwca 2004 r.senatorem RP,a następnie został posłem do Parlamentu Europejskiego.Od 2010 do 2013 r.był także wiceprzewodniczącym Unii Pracy(pozostał potem członkiem jej Rady Krajowej).Prócz Adama,Edward i Stanisława Gierkowie mieli jeszcze dwóch synów:Zygmunta(ur.1940 r.) i Jerzego(ur.1942 r.)
Ocena rządów Edwarda Gierka
Według badań CBOS z 2001 r.przeprowadzonych po śmierci Edwarda Gierka 50% respondentów oceniło pozytywnie jego działalność.Natomiast według sondażu przeprowadzonego na zlecenie„Gazety Wyborczej”,Radia Zet i TVN w 2004 r.46% respondentów wskazało Edwarda Gierka jako osobę,która zrobiła najwięcej dla Polski wśród przywódców powojennych.Krytycy podkreślają,iż mimo niewątpliwych osiągnięć ekipy Edwarda Gierka,polityka ratowania gospodarki przez zaciąganie kredytów na Zachodzie mogła być prowadzona za przyzwoleniem ZSRR.Kredyty zostały ostatecznie spłacone 29 października 2012 ostatnią ratą dla Klubu Londyńskiego w wysokości 297 milionów dolarów.Obecnie Polska spłaca długi zaciągnięte w późniejszym okresie,a także w latach transformacji ustrojowej do czasów obecnych.Zwolennicy Edwarda Gierka wskazują natomiast na znaczący wzrost poziomu życia obywateli w trakcie jego rządów oraz na dokonaną modernizację kraju.W ostatnich latach wzrasta popularność Edwarda Gierka.W 2002 r.w Sosnowcu,dla upamiętnienia jego osoby i dokonań,powstało Społeczne Ogólnopolskie Stowarzyszenie im.Edwarda Gierka.Od 2004 r.działa także partia polityczna Ruch Odrodzenia Gospodarczego im.Edwarda Gierka,na której czele stoi były szef doradców I sekretarza,Paweł Bożyk.Jego imię otrzymało na krótko rondo Sulejowskie w Piotrkowie Trybunalskim,zaś kilkanaście szkół na terenie kraju aspiruje do otrzymania jego imienia.Podczas kampanii przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2010 r.kandydat PiS Jarosław Kaczyński powiedział,że Edward Gierek był komunistycznym,ale jednak patriotą.W tym samym roku powstał również Instytut im.Edwarda Gierka.W styczniu 2013 r.Sojusz Lewicy Demokratycznej zaprezentował pomysł nazwania roku 2013 rokiem Edwarda Gierka.Ulice Edwarda Gierka znajdują się w Smardzowie(od 2002 r.)oraz Strachówku(od 2012 r.)Obie nazwy zostały nadane na wniosek mieszkańców,przy braku innych propozycji.W Sosnowcu znajduje się rondo Edwarda Gierka.