Jan Kamiński(oficer II RP)

Ps.„Franek”,„Rokita”,„Czarny”,„Czarnecki”,„Leon Nowak”,„Jan Wawrzyniak”(ur.27 sierpnia 1912 w Ostrowie Wielkopolskim,rozstrzelany 7 czerwca 1944 w Obozie karno-śledczym w Żabikowie)major piechoty Wojska Polskiego.

Rodzina i edukacja
Był synem Walentego(ślusarz–rusznikarz) i Agnieszki z Klatkiewiczów,absolwentem Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim.W 1928 r.wstąpił do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu,a w 1933 roku jako wzorowy elew skierowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.Jego braćmi byli między innymi Tadeusz Kamiński(uczestnik Powstania Warszawskiego) i Władysław Kamiński(pilot Poznańskiego Dywizjonu 302).

Służba wojskowa i działalność konspiracyjna
Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1935 r.w stopniu podporucznika w 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich im.Stefana Batorego w Grodnie.W latach 1936–1939 dowodził w pułku 7 kompanią szkolną.Uczestnik wojny obronnej 1939 r.Walczył w składzie 29 Dywizji Piechoty,która 8 września została rozbita przez Niemców.Jan Kamiński uniknął niewoli i przedostał się w rejon Kampinosu.Na początku listopada 1939 roku nielegalnie przedostał się do Ostrowa Wlkp. i będąc zakonspirowany przez podziemie prowadził tajną działalność wojskową.Od kwietnia 1940 r.wchodził w skład sztabu inspektoratu rejonowego ZWZ w Ostrowie Wielkopolskim.Utworzył w latach 1940–1941 szereg terenowych placówek ZWZ.Nawiązał w Kępnie,Jarocinie i Krotoszynie współpracę z komendami obwodowymi oraz zorganizował grupę kurierów do utrzymania łączności z komendą Poznańskiego Okręgu ZWZ.Jesienią 1941 r.po rozbiciu struktur poznańskich Związku przez gestapo zajmował się ponowną organizacją Okręgu w Poznaniu.Koordynował łączność ZWZ Wielkopolski z Komendą Główną Związku.Jako mandatariusz Komendy Głównej odbudowywał w latach 1941–1942 sieć organizacyjną Poznańskiego Okręgu,a inspekcji okręgu dokonywał przebrany w mundur niemieckiego kolejarza.W sierpniu 1942 r.w sztabie okręgu pełnił kolejno funkcje:szefa wydziału organizacyjnego,łączności,Biura Informacji i Propagandy,a awansując do stopnia kapitana szefa sztabu AK na Poznańskie.Realizował od wiosny 1943 r.proces scalania wojskowych organizacji podziemnych Wielkopolski z AK.3 lutego 1943 za ofiarność i odwagę został przez komendanta głównego AK odznaczony Krzyżem Walecznych,a w połowie tegoż roku otrzymał stopień majora służby stałej.15 października 1943 roku,po wskazaniu przez konfidenta został aresztowany i osadzony w Poznaniu(Dom Żołnierza,Fort VII).Informował sztab okręgu w przemycanych z więzienia grypsach o rozmiarach dekonspiracji i ostrzegał zagrożonych.Po śledztwie 7 czerwca 1944 został rozstrzelany w obozie żabikowskim.Miejsce jego pochówku nigdy nie zostało odkryte.
Awanse

• podporucznik 1935 r.
• kapitan 1942 r.
• major 1943 r.
• podpułkownik 1998 r.pośmiertnie

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Virtuti Militari V Klasy pośmiertnie w 1948 roku(legitymacja nr 12799)
• Krzyż Walecznych w 1943 roku(legitymacja nr 36536)
• Medal Wojska pośmiertnie w 1948 roku(legitymacja nr 40523)
• Krzyż Armii Krajowej pośmiertnie w 1987 roku(legitymacja nr 37868)