Święta Kinga

Również Kunegunda(ur.5 marca 1234 w Ostrzyhomiu,zm.24 lipca 1292 w Starym Sączu)węgierska klaryska(OSC) i dziewica,córka króla Węgier Beli IV i Marii Laskariny,żona polskiego władcy,Bolesława V Wstydliwego,Czysta Pani Sądecczyzny,święta Kościoła katolickiego.

Biografia

Kinga była siostrą św.Małgorzaty Węgierskiej,Konstancji,księżnej ruskiej,oraz bł.Jolenty.W Wojniczu królewna została zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem,synem Leszka Białego,a następnie jemu poślubiona według kanonicznej formy sponsalia de futuro.Podobno przyniosła mu w posagu 4 tysiące grzywien,a według podania również sól węgierską,którą zaczęto wówczas w Bochni i Wieliczce wydobywać na większą skalę.Chociaż sól bocheńską i wielicką znano w Polsce już wcześniej,to jednak pewne jest,że właśnie za czasów Kingi rozwinęło się jej wydobywanie,prawdopodobnie za sprawą sprowadzonych przez nią górników węgierskich.W 1257 roku otrzymała od męża ziemię sądecką i Pieniny.Wykorzystując stan anarchii na Węgrzech księżniczka Kinga,dążąca do zacieśnienia związków Spisza z Polską,obsadziła ten teren swoimi wojskami,które stacjonowały tam aż do śmierci księżniczki w 1292.Po śmierci męża(1279)założyła w Starym Sączu klasztor klarysek i uposażyła go przywilejem w roku 1280.Odtąd zamieszkiwała w tym klasztorze,choć musiała go opuścić pod koniec 1287 roku,kiedy wraz z dwiema siostrami(Jolantą i Konstancją)oraz innymi siedemdziesięcioma zakonnicami uciekła na Zamek Pieniński bronić się przed najazdem tatarskim.Powróciwszy zimą 1288 do klasztoru w Starym Sączu mieszkała w nim aż do śmierci,24 lipca 1292 roku. Pierścień św.Kingi
Według legendy,gdy polski książę krakowsko-sandomierski Bolesław poprosił o rękę węgierskiej królewny Kingi,ta zwróciła się do swego ojca,aby w wianie nie dawano jej złota i kosztowności,gdyż niosą za sobą pot i łzy ludzkie.Nie chciała też roju służby,bo ta jest znamieniem pychy.Życzyła sobie tylko jednego skarbu soli,którą chciała dać swej przyszłej ojczyźnie.Król Węgier podarował jej więc najbogatszą kopalnię Siedmiogrodu w Marmarosz(Prajd).Kinga biorąc ją w posiadanie,wrzuciła do szybu swój zaręczynowy pierścień,zaś w drodze do kraju swego męża zabrała ze sobą doświadczonych górników węgierskich.W Polsce kazała im szukać soli.Znaleźli ją jak pisze Ksiądz Piotr Skarga„w pierwszym bałwanie[bryle]soli,który wykopano,pierścień się on jej znalazł,który ujrzawszy Kunegunda i poznawszy,dziękowała Panu Bogu,który dziwy czyni tym,którzy Go miłują”.Kinga jest rozpamiętywana do dziś w polskich bajkach i książkach.
Aprobata kultu i kanonizacja
Aprobaty kultu Świętej Kingi dokonał papież Aleksander VIII w 1690,a kanonizacji 16 czerwca 1999 r.w Starym Sączu Jan Paweł II.Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dies natalis(24 lipca).W polskim Kościele ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
Patronat
W 1715 papież Benedykt XIII ogłosił bł.Kingę patronką Królestwa Polskiego i Litwy.W 1901 biskup Leon Wałęga obrał bł.Kingę patronką diecezji tarnowskiej.Kinga jest opiekunką górników solnych.16 stycznia 2007 r.podczas opłatkowego spotkania miast i gmin papieskich,ks.bp Piotr Libera ogłosił,że Św.Kinga została stosowną decyzją Stolicy Apostolskiej ustanowiona patronką polskich samorządowców.
Ikonografia
W ikonografii św.Kinga przedstawiana jest w stroju klaryski lub księżnej,w ręku trzyma makietę klasztoru ze Starego Sącza,czasami bryłę soli w której bywa pierścień.