Bitwa pod Goźlicami

Miała miejsce 23 lutego 1280 pod Goźlicami,niedaleko Koprzywnicy,gdzie rycerstwo polskie pod wodzą kasztelana krakowskiego Warsza,wojewody krakowskiego Piotra Bogorii i wojewody sandomierskiego Janusza Starża rozbiło wojska tatarsko-ruskie księcia halicko-włodzimierskiego Lwa.

„	Wojsko Leszka Czarnego w cudowny sposób zwycięża księcia Rusi Lwa,który z wielkimi siłami wtargnął do Królestwa Polskiego,ściga go aż do Lwowa,pustosząc Ruś i wraca do domu z ogromnymi łupami.Jan Długosz,Jana Długosza kanonika krakowskiego Dziejów polskich ksiąg dwanaście.T.2,ks.5,6,7,8,s.441	”

W 1279 r.po śmierci księcia Bolesława Wstydliwego,dzielnice krakowską i sandomierską objął we władanie książę Leszek Czarny.Wykorzystując fakt zmiany władcy,książę Lew halicki po wejściu w układ wojenny z Tatarami nadczarnomorskimi,którym przewodził wówczas Nogaj,wyprawił się w 1280 r.na ziemię lubelską najprawdopodobniej w celach łupieżczych,lub w celu jej podbicia.Na czele 6000 wojska,posiłkowany przez Tatarów i książąt:łuckiego Mścisława Daniłowicza i wołyńskiego Włodzimierza Wasylkowicza,przekroczył granicę w okolicach Chełma.Rozpoczął oblężenie Sandomierza,lecz główne siły przeprawił przez Wisłę na południe od miasta kierując się na opactwo cysterskie w Koprzywnicy.Jednocześnie Włodzimierz Wasylkowicz nakazał swoim wojom uderzyć na Osiek(jeden z ruskich latopisów podaje informację o zdobytych w tym mieście bogatych łupach i jeńcach).Rusini zostali ostatecznie rozbici pod Goźlicami przez nieliczne w tym boju rycerstwo sandomierskie i krakowskie liczące znacznie mniej wojów niż siły rusińskie bo około 600 zbrojnych.7 marca rycerstwo polskie pod przewodnictwem Leszka Czarnego wyprowadziło wyprawę odwetową,która podeszła pod sam Lwów.