Lewko

(1395),żydowski bankier i osobisty faktor królów Polski.Pochodził z Olkusza.Był synem Jordana i Kaszycy.W źródłach pojawia się po raz pierwszy w 1365 jako bankier króla Kazimierza Wielkiego.Przedsięwzięcia tego władcy często wspierał kredytem.W 1368 Kazimierz Wielki,mianował go żupnikiem i powierzył mu administrację żup solnych w Wieliczce i Bochni.Lewko dzierżawił też mennicę królewską,zyski z której władca przekazał Lewkowi,jako spłatę zaciągniętego długu.Jako osobisty finansista dworu zaskarbił sobie zaufanie także Ludwika Węgierskiego(który był mu winien 33 tysięcy grzywien srebra),Jadwigi Andegaweńskiej(winnej mu 10 tysięcy grzywien) i Władysława Jagiełły.Udzielił też pożyczki księciu mazowieckiemu Siemowitowi IV.W latach 60.XIV wieku był poborcą opłat miejskich Krakowa.Był właścicielem kilku domów w Krakowie przy ul.Żydowskiej(obecnie Św.Anny),Wiślnej,Mikołajskiej,browaru i placu koło kościoła św.Marka.Lewko był żonaty ze Swenką,z którą miał córkę Gołdę i synów:Jordana,Izraela,Abrahama i Kanaana.Trzej ostatni pojawiali się w dokumentach miejskich w XV wieku.