Spytko III z Melsztyna

(ur.1398,zm.6 maja 1439)syn Spytka II i jego żony Elżbiety Węgierskiej,kasztelan biecki.W 1436 roku ufundował on gotycki kościół parafialny w Jasieniu.Od 1437 r.związany był z husytami,był przeciwnikiem biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego,który pozbawił go wpływów na rzecz rodów Oleśnickich i Odrowążów.Popierał wyprawy Zygmunta Korybutowicza w celu objęcia tronu Czech.Gdy biskup Oleśnicki zawiązał w Nowym Mieście Korczynie anty husycką konfederację,Spytek najechał miasto i 3 maja 1439 r.zawiązał konfederację polskich husytów.Opuszczony przez większość sojuszników poniósł śmierć w bitwie pod Grotnikami nad Nidą dnia 6 maja tegoż roku.Miał syna Spytka.
Śmierć Spytka
Jan Długosz tak opisuje śmierć Spytka:

	Spytek rzucał się na wielu z odwagą:ale okryty zewsząd strzałami,skłóty oszczepami i zwalony z konia,ducha wkrótce wyzionął.(...)Potem ustanowiono sąd na Spytka z Melsztyna.Żałobę przeciw niemu wnosił Warsz z Ostrowa kasztelan Lubelski.Trzykrotnem wołaniem pozywano dychającego jeszcze winowajcę. Na koniec,wyrokiem panów,a nawet zięcia jego Dobrogosta z Szamotuł,kasztelana Poznańskiego,którego córkę miał Spytek za żonę,skazany został na śmierć jako zdrajca ojczyzny.Ciało jego przez trzy dni,obnażono do naga,leżało w tem miejscu,gdzie go zabito,aż wreszcie z rozkazu króla wydano je żonie Beatryxie,która się z płaczem o nie dopraszała i pochowano w kościele parochialnym wsi Piasek.Jan Długosz,Roczniki,czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego,księga XII,s.572

Król Władysław III Warneńczyk wkrótce po tym skasował„wyrok”takiego„sądu”,przywracając szlachectwo i majątek wdowie i rodzinie Spytka.Kierunek polityczny konfederacji Melsztyńskiego odniósł jednak sukces po jego śmierci przez uznanie króla Kazimierza Jagiellończyka,uzyskanie stanowisk przez jego stronników,a wreszcie starania o tron czeski dla Jagiellona,zakończone koronacją na króla Czech Władysława syna Kazimierza Jagiellończyka.Do unii personalnej między polską,a Czechami jednak nie doszło.