Historia |
Zabytki
- miasto w obrębie ulic:Piastowska-Nadbrzeżna-Roosevelta-3 Maja
- katedra kościół parafialny farny pod wezwaniem Świętej Trójcy,z połowy XV wieku,XVI wieku jeden z największych zabytków architektury gotyku w zachodniej części Polski.Budowany od XIV do XVI wieku stanowił ozdobę obecnej ziemi lubuskiej.Pierwsza wzmianka o bazylice w formie trójnawowej,zbudowanej w stylu romańskim pochodzi z roku 1324.Po trzęsieniach ziemi w XIV zostaje rozebrany,a w jego miejscu rozpoczęto budowę gotyckiego kościoła.Prace zakończono w 1844 roku.Efektem był największy,najokazalszy kościół na Dolnych Łużycach.Podczas II wojny światowej uległ prawie całkowitemu zniszczeniu.W późniejszym okresie,mimo starań,nie udało się przywrócić obiektowi dawnej świetności obiektu.W latach 70.został zabezpieczony jako trwała ruina.Aby uratować zabytek,w 2005 powołano polską fundację"Fara Gubińska Centrum Spotkań Polsko-Niemieckich"oraz niemiecką:"Stowarzyszenie Wspierające Odbudowę Fary".Legendy farne:1.W miejscu,gdzie stoi dziś kościół farny,znajdował się staw.Ze stawu wyłaniał się biały jeleń.Miejscowa ludność uznała więc,że jest to miejsce święte i wybudowała świątynię.2.W czasie oblężenia miasta przez husytów jedna z zakonnic uciekła na dach kościoła zabierając ze sobą kozę i wiązkę siana.Karmiąc się kozim mlekiem,zakonnica pozostała w ukryciu aż do czasu opuszczenia miasta przez husytów i tym sposobem ocalała.Na pamiątkę tego zdarzenia u stóp wieżyczki narożnej wmurowano figurki zakonnicy i kozy.3.Na zachodniej stronie wieży widnieją trzy krzyże.Upamiętniają one śmierć robotników,którzy ponieśli śmierć w czasie budowy świątyni
- mury obronne z basztami-wieżami,z XIV-XV wieku:
- wieża Bramy Ostrowskiej zabytek wraz z fragmentami muru obronnego pochodzi z przełomu XV i XVI wieku.Obiekt ten stanowił część systemu obronnego Bramy Ostrowskiej
- brama i mury przy ul.3 Maja jest to część fortyfikacji muru zachodniego przy Bramie Ostrowskiej
- wieża Dziewicza zlokalizowana była w najbardziej na wschód wysuniętym narożniku muru miejskiego.Pochodzi z tego samego okresu co wieża Bramy Ostrowskiej
- brama i mury przy ul.Dąbrowskiego dekoracyjna brama z murami o charakterze ozdobnym.Symbol architektury romantycznej.Nawiązuje do dawnych murów obronnych średniowiecznego miasta.Właściciel firmy przewozowej Wilhelm Wilke wybudował"mury obronne"w 1892 by oddzielić podwórze spedycji od części parkowej.Był to swoisty prezent dla miasta
- ratusz,z XV/XVI wieku
- dom,ul.Bohaterów 3,z połowy XIX wieku
- domy,ul.Dąbrowskiego 1,3,6,8,11,15 willa i ogród,22,z połowy XIX wieku,z początku XX wieku
- dom,ul.Jedności Robotniczej 6,szachulcowy,z 1820 roku
- dom,ul.Konopnickiej 4,z XVIII wieku
- willa,ul.Kunickiego 4,z lat 1881-1887,po 1920 roku:ogród,fontanna,altana,drewniana
- domy,ul.Lenino 3,5,7,z połowy XIX wieku
- domy,ul.3 Maja 3,14,z XIX/XX wieku
- domy,ul.Obrońców Pokoju 1,5,7,z połowy XIX wieku,z początku XX wieku
- dom, ul. Oświęcimska 1 – willa i ogród, 2, 3, 4, z połowy i końca XIX wieku
- domy,ul.Piastowska 3,6,7,8 willa i ogród,9,11,12,14,16,18,23,24,25,26,27,28,28a,29,39,42,43,47,48,49,50 willa i ogród,57 willa i ogród,61,64,65 willa i ogród,z XIX/XX wieku
- dom Wilhelma Piecka,ul.Piecka 5
- domy,ul.Racławicka 1,6,z początku XX wieku
- kamienice,ul.Roosevelta 8,10,z XIX/XX wieku
- domy,ul.Śląska 4,5,12,14b,16,17,18,19,26,27,28,29,33,35,44,46,55,58,74,z XIX/XX wieku
- domy,ul.Świerczewskiego 2,4,6,8,10,12,13,14,16,17,18,19,45,z początku XX wieku;nr 20,22,24,z XIX/XX wieku
- domy,ul.Wojska Polskiego 9 willa i ogród,20,22,25,59,z połowy XIX wieku
- domy,ul.Wyspiańskiego 6,11,13,z początku XX wieku
- wille z ogrodami,ul.Zwycięstwa 1,18,20,22,24,26,po 1920 roku
- dom,ul.Żwirki i Wigury 24,z końca XIX wieku
- domy,ul.Żymierskiego 13,15,16,19,z połowy XIX wieku,z początku XX wieku
- piekarnia,dwa budynki,ul.Fabryczna 5,z XIX/XX wieku
- winiarnia z oficyną,ul.Piwna 1,z XIX/XX wieku
- synagoga znajdowała się w mieście od 1878 roku,ale w czasie„kryształowej nocy”z 9 na 10 listopada 1938 roku została zniszczona.Obecnie to miejsce wydarzeń upamiętnia pamiątkowy kamień znajdujący się przy ul.Dąbrowskiego
- krzyże pokutne trzy stojące obok siebie krzyże pokutne,wykonane z granitu.Są przykładem rozumienia,traktowania i stosowania średniowiecznego prawa oraz ówczesnym sposobem"resocjalizacji".Jedna z legend głosi,iż,to trzej bracia w okresie wielkiego głodu w burzliwej sprzeczce o jajko pozabijali się nawzajem.Krzyże usytuowane są przy skrzyżowaniu ulic Kołłątaja i Śląskiej.
Parki
- Park Aleksandra Waszkiewicza park powstał w roku 1977.Znajduje się na wzniesieniu,które wcześniej zagospodarowane było turystycznie.W sąsiedztwie znajdowały się restauracje i kawiarnie,a z tarasów można było podziwiać przemysłową część miasta.Na szczycie wzgórza gubiński fabrykant Erich Wolf wybudował swoją willę.Była ona zaprojektowana przez Ludwiga Meisa van der Rohe w 1926.Był to początek serii projektów i do dziś jest uznawany jako kluczowe dzieło tego architekta.Willa została wybudowana z sześciennej cegły klinkierowej.Jej układ opierał się na asymetrycznej aranżacji płaskich kamieni o różnych kształtach.W 1945 została częściowo spalona.
- Wyspa teatralna pierwotnie nazwana Wyspą Strzelniczą.Właśnie na niej swoją siedzibę w XIX w.miało bractwo strzeleckie i tu odbywały się zawody strzelnicze.W 1874 roku wybudowano tu teatr,a jego widownia mogła pomieścić 750 osób.
- Park Adama Mickiewicza park powstał w 1870 r.Został zlokalizowany między ul.J.Dąbrowskiego,a Lubszą.Królują tu lipy,są i kasztanowce,dęby,buki,jesiony,grochodrzewy.
- Park przy ul.Obrońców Pokoju zbudowany w samym centrum miasta na terenie którego znajduje się fontanna,a wokół niej kompozycja zieleni składająca się z modrzewi,oliwnika wąskolistnego,surmii,pokaźnego cisa.Wokoło parku żywopłot ze śnieguliczki i ligustru w który ładnie wkomponowano głogi,berberysy i derenie.
- Park im.5 Dywizji wypełnia przestrzeń pomiędzy ul.F.Chopina i ul.II Armii Wojska Polskiego.Wzdłuż alejek krzewy formowane w stylu angielskim.Od strony zachodniej oaza klonów,lip i dębów.
Garnizon Gubin
W latach 1951–2002 Gubin był dużym garnizonem wojskowym.W latach 1951-1957 stacjonowały w nim jednostki 19 Dywizji Zmechanizowanej przeformowanej w 1957 roku w 5 Saską Dywizję Pancerną im.Aleksandra Waszkiewicza.W roku 1990 w wyniku zmian organizacyjnych 5 Saską Dywizję Pancerną przekształcono w 5 Kresową Dywizję Zmechanizowaną im.Króla Bolesława Chrobrego,a następnie 5 Kresową Brygadę Zmechanizowaną,by w 2002 roku całkowicie zlikwidować gubiński garnizon.
Gospodarka
Warunki naturalne
Według danych z roku 2002 Gubin ma obszar 20,68 km²,w tym:- użytki rolne:61%
- użytki leśne:5%
Demografia
Dane z 30 czerwca 2004:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 17150 | 100 | 8959 | 52,2 | 8191 | 47,8 |
gęstość zaludnienia(mieszk./km²) | 829,3 | 433,2 | 396,1 |
Służba zdrowia w Gubinie
W 1945 w okresie walk o miasto budynek szpitala miejskiego uległ poważnemu uszkodzeniu.Na szpital zaadaptowano więc budynek
przy ul.Śląskiej 53.Nowy szpital oddano do użytku 25 listopada 1945.W
szpitalu mieściły się wówczas oddziały:wewnętrzny,chirurgiczny,zakaźny,ginekologiczny i gruźliczy.Szpital zatrudniał lekarza,felczera,7 pielęgniarek,jedną położną,6 sanitariuszek i jednego
sanitariusza.Oprócz Szpitala Powiatowego i Ośrodka Zdrowia istniały też
ambulatoria przy PUR,PCK,Ubezpieczalni Społecznej oraz kolejowe przy
ul.Kosynierów.Pod koniec lat pięćdziesiątych szpital dysponował zbyt
małą ilością łóżek,postanowiono więc by na jego potrzeby oddać budynek A
kompleksu przy ul.Śląskiej,zajmowany dotychczas przez Ośrodek Zdrowia i
Wydział Zdrowia.Pod koniec stycznia 1960 w bloku A oddano do użytku
oddział chirurgiczny,położniczo-ginekologiczny i blok operacyjny.Wzrost liczby pacjentów,oraz rozwój świadczeń medycznych spowodowały
konieczność stworzenia nowych warunków dla funkcjonowania lecznictwa
otwartego.Przychodnia Rejonowa została przeniesiona z budynków
szpitalnych do pomieszczeń w budynkach przy ul.Dąbrowskiego,Nowej i
Piastowskiej.W 1982 roku ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia
rozpoczęto budowę nowej Przychodni Rejonowej z Pogotowiem Ratunkowym
przy ul.Gdańskiej.19 lipca 1985 przychodnia zostaje oddana do użytku,a
5 kwietnia 1986 otrzymuje imię dr Tadeusza Kunickiego.Istnienie Pogotowia w Gubinie datuje się od 1954.Początkowo jego
siedzibą był budynek przy ul.Śląskiej.W 1962 zostaje przeniesione na
ul.dr T.Kunickiego,a w 1985 do pomieszczeń nowej Przychodni Rejonowej
przy ul.Gdańskiej.Pierwszy gabinet stomatologiczny w powojennym Gubinie prowadził
Włodzimierz Dubowik.Sprzęt pochodził z nie do końca"wyszabrowanych"gabinetów poniemieckich.Do 1949 był jedynym dentystą w mieście.Pierwsza powojenna apteka mieściła się w budynku przy ul.Wyspiańskiego 24.Leki były wydawane nieodpłatnie.
Oświata w Gubinie
W 1945 roku rozpoczęto organizację szkolnictwa w powojennym Gubinie,poważnym problemem było wówczas znalezienie odpowiedniego lokum dla
szkół.Szkoła przy ul.Świerczewskiego(przyszła Szkoła Podstawowa nr 2)była użytkowana przez Państwowy Urząd Repatriacyjny.Budynek przy ul.Racławickiej(dawna szkoła dla głuchoniemych,późniejsza Szkoła Podstawowa nr 1)był poważnie uszkodzony.Pożar
uszkodził górną część i dach szkoły przy ul.Piastowskiej(dawna szkoła
zawodowa dla dziewcząt).Ocalał jedynie budynek Wyższej Szkoły Realnej
przy ul.Warszawskiej(obecnie ul.Obrońców Pokoju).Naukę rozpoczęto 6
września 1945 i zorganizowano tu klasy I-VI dla dzieci w wieku szkolnym i
jedną dla młodzieży starszej.Grono nauczycielskie składało się
początkowo z czterech nauczycieli,po pewnym czasie ich liczba wzrosła
do ośmiu.W tym samym budynku,utworzono też Liceum Ogólnokształcące.Pod
koniec listopada liczba uczniów gubińskiej szkoły średniej wynosiła 39
osób.W nocy 23 lutego 1946 w budynku szkolnym przy ul.Warszawskiej
wybuchł pożar,budynek wraz z większością wyposażenia spłonął.W związku
z tym na szkołę przeznaczono częściowo uszkodzony obiekt przy ul.Racławickiej 2.Był to budynek po byłym instytucie dla głuchoniemych.Obie szkoły podstawowa i średnia musiały zawiesić na pewien czas
działalność.Dla LO przydzielono budynek przy ul.Piastowskiej 52/54.Budynek wyremontowano i przystosowano dla potrzeb szkolnych.Ponowne
otwarcie szkoły nastąpiło 5 marca 1946.8 marca 1946 PUR w Gubinie
przekazał szkole podstawowej pierwsze piętro i świetlicę w zajmowanym
przez siebie budynku przy ul.Świerczewskiego.We wrześniu 1946 otwarto szkołę podstawową przy ul.Racławickiej 93.We wrześniu 1947 najstarsze klasy przeniesiono na ulicę Świerczewskiego i
tym samym utworzono Szkołę Podstawową nr 2.W 1948 nastąpił podział szkoły średniej na gimnazjum i liceum.Gubińskie liceum przeniesiono do budynku szkoły podstawowej przy ul.Świerczewskiego.Szkoła otrzymała nazwę:Szkoła Jednolita Stopnia
Podstawowego i Licealnego,później Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia
Podstawowego i Licealnego.W początkowym okresie lat siedemdziesiątych
Szkołę Podstawową nr 2 przemianowano na Zbiorczą Szkołę Gminną w
Wałowicach z siedzibą w Szkole Podstawowej nr 2 w Gubinie.Od stycznia
1976-1984 funkcjonuje jako Zbiorcza Szkoła Gminna w Gubinie.Od 1
września 1984 decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania w Zielonej Górze
powraca do nazwy Szkoła Podstawowa nr 2 w Gubinie.W 1960 wprowadziło do planu inwestycyjnego budowę nowej szkoły w
Gubinie.Szkoła nr 3 rozpoczęła swoją działalność z dniem 1 września
1963.Nowy budynek szkoły został przekazany do użytku dopiero w dniu 6
stycznia 1964.Do tego czasu nauka odbywała się w pomieszczeniach
zastępczych.Początki szkolnictwa specjalnego w Gubinie związane są z utworzeniem w
roku szkolnym 1964/65 klas specjalnych w Szkole Podstawowej nr 1.Od
września 1965 na klasy specjalne przeznaczono budynek przy ul.Piastowskiej.Od września 1966 filia usamodzielniła się i powstaje
Szkoła Podstawowa Specjalna.W 1976 szkoła otrzymała imię
M.Konopnickiej.W 1984 nastąpiła reorganizacja placówki.Otrzymuje ona
nazwę Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Gubinie.Dopiero w 1957 zaczęto tworzyć szkolnictwo zawodowe.1 września 1957
roku rozpoczęła działalność Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Gubinie.Na
siedzibę szkoły został przeznaczony budynek po byłej szkole podstawowej
przy ulicy Wyspiańskiego 14.Znajdowało się w nim 8 sal,z których 2
przeznaczono na warsztaty szkolne z punktem usługowym.Młodzież(64
uczniów)rozpoczęła naukę w 2 oddziałach:odzieżowym(krawiec miarowy
lekki) i obuwniczym(obuwnik przemysłowy).W połowie roku szkolnego
kierunek obuwniczy przekształcono na metalowy(ślusarski)z
umiejscowieniem warsztatów przy ul.Repatriantów.W 1960 szkoła
pozyskała budynek przy ul.B.Chrobrego 1,w którym zlokalizowane zostały
warsztaty metalowe i odzieżowe,internat na 80 miejsc,kuchnia ze
stołówką oraz dwie pracownie.We wrześniu 1962 powołano Technikum
Odzieżowe na podbudowie szkoły podstawowej o pięcioletnim cyklu
kształcenia.Naukę w Technikum rozpoczęło 41 uczniów.Z okazji"Dnia
Włókniarza"w 1965 pracownicy Zakładów Odzieżowych ufundowali szkole
sztandar.W roku szkolnym 1968/69 oddano po remoncie budynek przy ul.Racławickiej 1.Od 1 września 1969 w skład szkoły wchodziły:Zasadnicza
Szkoła Odzieżowa,Technikum Odzieżowe,Zasadnicza Szkoła Zawodowa
Budowlana,Technikum Obuwnicze i Odzieżowe dla Pracujących.W 1975
szkoła otrzymała nazwę Zespół Szkół Zawodowych.W 1959 powstała w Gubinie Szkoła Rolniczo-Ogrodnicza.Została ona
zlokalizowana w części budynku użytkowanego przez Zielonogórskie
Przedsiębiorstwo Budowlane.W 1960 budynek został całkowicie przekazany
szkole i jesienią tego roku powstała obok istniejącej Szkoły
Rolniczo-Ogrodniczej dwuletnia Zasadnicza Szkoła Rolnicza.Szkoła
Rolniczo-Ogrodnicza,działając w latach 1959-1964,przygotowała do pracy
46 absolwentów.W 1964 roku powstała Zasadnicza Szkoła Rolnicza,oraz
Trzyletnie Technikum Rolnicze(na podbudowie Zasadniczej Szkoły
Rolniczej).W 1962 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora szpitala zostaje
utworzona w Gubinie Szkoła Asystentek Pielęgniarskich.Pierwszą klasę
zlokalizowano w budynku Komendy Powiatowej Milicji Obywatelskiej na ul.Kosynierów.W roku szkolnym 1963/64 szkoła otrzymuje status liceum.W 1965
budynek przekazany został Liceum Medycznemu na własność.W 1979 Liceum
przeszło kolejną reorganizację i jako szkoła typu zawodowego zostało
włączone w skład Zespołu Szkół Zawodowych.Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Gubinie powołana została
zarządzeniem nr.55 Ministra Kultury i Sztuki z dnia 17 sierpnia 1974
roku,początkowo jako filia krośnieńskiej szkoły muzycznej.Od następnego
roku gubińska Państwowa Szkoła Muzyczna działała już jako samodzielna
placówka artystyczna.W 1977 wspólnie ze Społecznym Ogniskiem
Artystycznym Szkoła usytuowana została w budynku przy ul.Piastowskiej
Kultura
- Miejscowość o nazwie Gubin pojawia się w powieści Sergiusza Piaseckiego"Siedem pigułek Lucyfera".Główny bohater odwiedza to miasto w 1945 roku.
- W powieści"Kocioł"Larry'ego Bonda w trakcie walk polsko-niemieckich w okolicach miejscowości Zasieki bierze udział"5.Saska dywizja Zmechanizowana z Gubina"
- Gubin pojawia się również w powieści“A Short History of Tractors in Ukrainian”Mariany Lewyckiej,brytyjskiej pisarki pochodzącej z Ukrainy.W czasie II wojny światowej jeden z bohaterów ucieka przez Gubin na zachód Europy.
- Nazwa Gubin jest również wymieniana w trzeciej części Trylogii Husyckiej"Lux perpetua"Andrzeja Sapkowskiego.
Sport
Życie sportowe w Gubinie można wiązać z pierwszymi miesiącami po
wyzwoleniu.Jednak zorganizowany ruch sportowy w Gubinie rozpoczął się z
chwilą powołania Powiatowego Urzędu Wychowania Fizycznego i
Przysposobienia Wojskowego 15 listopada 1946.
Kluby sportowe w Gubinie
Wiosną 1946 powstał Klub Sportowy"Pionier".Jego założycielami byli
kolejarze.Zarząd stanowili pracownicy Polskich Kolei Państwowych,a
gracze rekrutowali się spośród kolejarzy i mieszkańców Gubina.Klub ten
początkowo przyjął nazwę Kolejowy Klub Gubina.Z chwilą zarejestrowania
go w Poznańskim Okręgowym Związku Piłki Nożnej jesienią 1946,nazwa
Klubu brzmiała Kolejowy Klub Sportowy"Pionier"w Gubinie.W 1949
większość kolejarzy-zawodników i działaczy odeszła z Gubina,pozostali
zawodnicy nie kolejarze przenieśli się do Klubu Sportowego"Gwardia".W 1946 w Gubinie zorganizowane zostało Milicyjne Koło Sportowe,które
po kilku miesiącach działania rozwiązało się.Dorobek,choć bardzo
skromny przejął Klub Sportowy"Gwardia".Klub Sportowy"Gwardia"zarejestrowany był w Okręgowym Związku Piłki
Nożnej w Poznaniu,a od 1950 w Zielonej Górze i brał udział w
rozgrywkach w klasie A.Boiskiem macierzystym był stadion przy ul.Sportowej.Klub ten rozwiązał się w 1955.Jesienią 1950 powstał Klub Sportowy"Spójnia".Opiekę nad nim
sprawowały Związki Zawodowe przy Państwowych Zakładach Zbożowych,a
następnie przy Spółdzielni Remontowo-Budowlanej"Nowa Era".Od 1954 Klub
występował pod nazwą"Sparta".Istniały przy nim sekcje:piłki nożnej,koszykówki i sekcja bokserska.W lutym 1957 roku przeorganizował się na
Cywilno-Wojskowy Klub Sportowy"Polonia"działający przy Gubińskich
Zakładach Obuwia i Odzieży.Niedowład organizacyjny spowodował ograniczenie działalności klubu i w
1962 roku został przemianowany na koło sportowe"Gubinianka",który w sezonie piłkarskim 1963/1964 awansował do rozgrywek centralnych.W latach 1947-1950 działał Klub Sportowy"Ogniwo".Klub prowadził trzy sekcje:kolarską,piłki siatkowej i tenisa stołowego.W 1960 r.na bazie Gubińskich Zakładów Obuwia powstał Klub Sportowy"Nysa".W 1966 r.klub przyjął nazwę"Granica".W 1972
walne zgromadzenie członków podjęło uchwałę o zmianie jego nazwy na
Międzyzakładowy Klub Sportowy"Carina",który w 1987 roku zdobył puchar
okręgu,a w sezonie 1991/1992 zdobył mistrzostwo klasy okręgowej.W 1998 r.Carina zajęła 3.miejsce w IV lidze co do tej pory pozostaje najlepszym osiągnięciem.Wiosną 1946 grupa aktywistów sportowych założyła Koło Sportowe"Orlęta".W 1950 zawodnicy przeszli do Ludowego Zespołu Sportowego przy
Gminnej Spółdzielni.10 listopada 1950 przy Liceum Ogólnokształcącym w Gubinie powstaje
Szkolne Koło Sportowe"Błyskawica".Działały w nim dwie sekcje:koszykówki i siatkówki.Podczas zjazdu absolwentów Liceum w 1965 zostaje
zmieniona nazwa na SKS"Chrobry".1 kwietnia 1993 roku powstało Gubińskie Towarzystwo Sportowe"Sparta",które popularyzowało grę w piłkę ręczną kobiet.19 kwietnia 1993 roku nabyło osobowość prawną.W 1995 roku odniosło pierwsze sukcesy zdobywając mistrzostwo
makroregionu młodziczek.W tym samym roku zawodniczki"Sparty"uczestniczyły w Otwartym Pucharze Europy Zespołów Klubowych w Danii.W 1994 roku założono klub karate,a jego zalążkiem była powstała w
1984 roku sekcja karate(liczyła trzech amatorów sztuki wschodnich
walk).Organizatorami sekcji byli:Krzysztof Dubiel i Bogdan Surowiec.Do sukcesów klubu zaliczyć należy zdobycie mistrza makroregionu w 1994 i
1995 roku przez Radosława Naumowicza,który w mistrzostwach Polski
seniorów doszedł do 1/8 finałów.
Piłka nożna:
- Gubinianka
- MKS Nysa(grała na boisku przy ul.Budziszyńskiej)
- WKS Granica do 1972
- Carina od 1972 do chwili obecnej
Wspólnoty religijne
Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:- Kościół rzymskokatolicki
- Parafia pw.Trójcy Świętej
- Parafia pw.MB Fatimskiej
- Parafia pw.Podwyższenia Krzyża Świętego,Komorów
- Kościół Nowoapostolski
- Kościół Zielonoświątkowy
- Zbór w Gubinie
- Świadkowie Jehowy
- Dwa zbory i Sala Królestwa
Gubinianie
Osoby urodzone bądź mieszkające w Gubinie:- Olga Borys
- Marek Cebula
- Wincenty Cybulski
- Urszula Dudziak mieszkała w Gubinie
- Czesław Fiedorowicz
- Jarosław Frączyk
- Krzysztof Gierczyński
- Stanisław Kimszal
- Andrzej Ostrowski
- Tadeusz Raczkiewicz
- Bolesław Śliwicki
Miasta partnerskie
Przewodniczący Rady miejskiej Ryszard Sibiński i burmistrz Gubina
Czesław Fiedorowicz w dniu 19 stycznia 1991 roku podpisali z
reprezentantami miast Laatzen i Guben umowę o partnerstwie.Z węgierskim
miastem Paks Gubin nawiązał partnerskie kontakty w 1993 roku- Kwidzyn
- Guben
- Laatzen
- Paks
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz