Krzysztof Rozdrażewski

Herbu Doliwa(ur.1547,zm.1580)dworzanin króla Henryka Walezego,potem Stefana Batorego,rotmistrz wojsk polskich.Syn Stanisława Rozdrażewskiego(kasztelana rogozińskiego,zm.1564) i Zuzanny z Myszkowskich.W dzieciństwie przebywał wraz z braćmi Janem(zm.1585);Stanisławem(1540–1619),późniejszym jezuitą i pierwszym rektorem Kolegium Jezuitów w Pułtusku;Hieronimem(1546–1600),przyszłym biskupem kujawskim we Francji,na dworze Henryka Walezego.Miał jeszcze brata Mikołaja,który zmarł w dzieciństwie i siostry Annę i Dorotę,a jego stryjecznym bratem był podkomorzy i kasztelan poznański Jan Rozdrażewski(ok.1543–1600).Jesienią 1560 ojciec zabrał go z dworu francuskiego i oddał do jezuickiego kolegium w Wiedniu(był tam uczniem m.in.Francesca Sunyera).Po śmierci ojca Krzysztof przez parę lat był na utrzymaniu najstarszego brata Jana,hrabiego w Pomsdorfie(dziś Pomianów,powiat ząbkowicki);w 1567 z zamierzeniem wstąpienia do królewskiego wojska pojechał do Francji;tam,podczas francuskiej wojny religijnej,11 listopada tego roku wziął udział w bitwie pod Saint-Denis pod dowództwem marszałka Francji Anne de Montmorency.Za namową starszego brata Hieronima,z którym spotkał się w Rzymie w marcu 1568,wystąpił ze służby francuskiej i pojechał do Monachium,gdzie wstąpił na służbę na dwór księcia Albrechta V Bawarskiego.Z końcem 1569 pojechał jeszcze raz do Rzymu,stamtąd na wiosnę 1570,towarzysząc swemu bratu Hieronimowi,pojechał jeszcze raz do Francji,tym razem z oficjalnym poselstwem od papieża do króla Henryka Walezego.Rok następny spędził głównie na Śląsku,w Pomianowie;po śmierci króla polskiego Zygmunta Augusta przyjechał w II połowie 1572 do Rzeczypospolitej,gdzie wraz z Olbrachtem Łaskim zabiegał o tron dla Ernesta Habsburga.Po elekcji Walezego pojechał wraz z Łaskim do Francji z oficjalnym poselstwem po króla elekta.Przez czas panowania Henryka Walezego był wiernym towarzyszem na jego dworze,czemu sprzyjały lata spędzone przez Krzysztofa w Paryżu.Po ucieczce króla z Polski pojechał w ślad za nim i przez czas jakiś mu towarzyszył;w 1575 przyjechał najpierw do Polski,a potem na Śląsk.Dopiero w czerwcu 1576 pod wpływem brata Hieronima zdecydował się przyjechać do Polski i zgłosić się na służbę u Stefana Batorego.Dworzaninem królewskim został wiosną 1577,spodziewając się otrzymać wkrótce od króla jedno ze starostw.Doczekał się go wkrótce,5 marca 1579,otrzymawszy starostwo łęczyckie;dochód z tamtejszej tenuty szacowany na 3000 zł.pl.rocznie kosztował go tylko 600 zł.pl.rocznych opłat dzierżawnych.W 1579 Krzysztof Rozdrażewski prowadził intensywny werbunek do zaciężnych wojsk królewskich na ziemiach brandenburskich,zachodniopomorskich i w Prusach Książęcych.Swój liczący 2236 żołnierzy pułk złożony z pięciu rot zaprezentował latem tego roku na przeglądach w Kownie,w Dziśnie i pod Połockiem.Miał też własną rotę jazdy liczącą 50 koni,która weszła w skład powierzonego mu również oddziału jazdy niemieckiej.We wrześniu,podczas pierwszej kampanii moskiewskiej Batorego,uczestniczył w zdobyciu zamku Sokół na Inflantach,ale wkrótce się rozchorował i wraz z królem wrócił do Warszawy,po czym kurował się kilka miesięcy w Łęczycy.Jesienią 1580 wrócił na front.10 października jego oddziały przeprawiały się na tratwach pod Wielkimi Łukami,a sam Rozdrażewski pozostawał na szańcach;tam„ugodzony w prawe oko marnie zginął”kiedy wychyliwszy się„przypatrował się jako do szturmu iść mieli”.Pochowany został w kościele św.Jana w Wilnie,gdzie jego brat Hieronim ufundował tablicę-epitafium.