Andrzej Bobola

SJ herbu Leliwa(ur.30 listopada 1591 w Strachocinie k.Sanoka,zm.16 maja 1657 w Janowie Poleskim)polski duchowny katolicki,jezuita,misjonarz,kaznodzieja,męczennik,święty Kościoła katolickiego,autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza.Jeden z patronów Polski.
Życiorys
Święty Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 r.w Strachocinie.Jego ojciec Mikołaj Bobola był dzierżawcą sołectwa strachocińskiego,wchodzącego w skład dóbr królewskich.W 1606 r.gdy rozpoczynał studia,zginął jego kuzyn Wojciech Bobola w bitwie pod Moskwą.W latach 1606–1611 studiował w szkole jezuickiej w Braniewie,następnie(31 lipca 1611 roku)wstąpił do tego zakonu i nowicjat odprawił w Wilnie.Mistrzem-spowiednikiem św.Andrzeja Boboli w nowicjacie był ks.Wawrzyniec Bartilius(1569–1635)jezuita,filozof i teolog.Śluby zakonne złożył 31 lipca 1613.W latach 1613–1616 studiował filozofię na Uniwersytecie Wileńskim;w latach 1618–1622 studiował tam również teologię,nie zdał jednak ostatniego,najważniejszego egzaminu.12 marca 1622 otrzymał święcenia kapłańskie.Przez rok był rektorem kościoła w Nieświeżu(1623–1624),gdzie wspólnie z księciem Albrechtem Stanisławem Radziwiłłem dążył do uroczystego uznania w ślubowaniach przez Króla Polski,Matki Bożej Królową Polski,co zostało spełnione we Lwowie 1 kwietnia 1656 r.W latach 1624–1630 był kaznodzieją i spowiednikiem w kościele św.Kazimierza w Wilnie.Sprawował też funkcje rektora i doradcy prepozyta w tym kościele.2 czerwca 1630 złożył profesję(ślubowanie)czterech ślubów zakonnych w kościele św.Kazimierza w Wilnie,po czym został superiorem(przełożonym)domu zakonnego w Bobrujsku w latach 1630–1633.Następnie pracował w Płocku(1633–1636) i (1637–1638)jako prefekt kolegium i kaznodzieja,w Warszawie jako kaznodzieja(1636–1637).Kolejne cztery lata(1638–1642)spędził w Łomży,będąc doradcą rektora,kaznodzieją i dyrektorem szkoły humanistycznej.W okresie od 1642–1646 przebywał w Pińsku i okolicach prowadząc rozwiniętą działalność ewangelizacyjną,a w latach 1646–1652 ze względów zdrowotnych przebywał w Wilnie,przy kościele św.Kazimierza,głosząc kazania i prowadząc wykłady oraz misje.Wrócił ponownie na ziemię pińską,podejmując szeroko zakrojoną ewangelizację znany jest jako apostoł Pińszczyzny.16 maja 1657 w zamęcie konfliktów roznieconych przez powstanie Chmielnickiego dostał się we wsi Mohilno w ręce Kozaków.Torturowany i zamordowany w rzeźni w Janowie Poleskim przez Kozaków za to,że nawracał ludność prawosławną na wiarę katolicką.
Kult

O kanonizację Świętego Andrzeja Boboli zabiegał o.Marcin Godebski rektor kolegium jezuickiego w Pińsku i Aleksander Wyhowski biskup łucki.30 października 1853 został beatyfikowany,a 17 kwietnia 1938 kanonizowany przez papieża Piusa XI.16 maja 1957 roku Pius XII promulgował encyklikę Invicti athletae Christi w trzechsetną rocznicę męczeństwa św.Andrzeja Boboli.Zmumifikowane naturalnie zwłoki Boboli przez długie lata otaczane były czcią w kościele parafialnym w Połocku.W 1922 bolszewicy zabrali je jako osobliwość(z racji dobrego stanu mumifikacji)do Gmachu Higienicznego Wystawy Ludowego Komisariatu Zdrowia.W maju 1924 relikwie jako rodzaj„zapłaty”za pomoc w czasie głodu przekazano Stolicy Apostolskiej.Od 17 czerwca 1938 znajdują się w Warszawie.17 kwietnia 1988 złożono je w nowo wybudowanym Sanktuarium św.Andrzeja Boboli przy ul.Rakowieckiej.Sanktuarium św.Andrzeja znajduje się również w Strachocinie.Od 16 maja 2002 r.św.Andrzej Bobola jest drugorzędnym patronem Polski.Jest również patronem m.in.archidiecezji warszawskiej i warmińskiej.Święto liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 16 maja.
Stanowisko Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
Działalność Andrzeja Boboli jest odbierana bardzo negatywnie przez Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny,dla którego jest on symbolem prześladowań i represji wobec tych wyznawców prawosławia,którzy po wprowadzaniu w życie postanowień unii brzeskiej odmawiali przejścia na katolicyzm.Według określenia teologa prawosławnego Michała Klingera,„jego praca apostolska miała znamiona prozelityzmu i sprowadzała się do przeciągania prawosławnych na katolicyzm”.Z tego względu środowiska związane z Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym sceptycznie odniosły się do decyzji polskiego Kościoła katolickiego,uznającego Andrzeja Bobolę patronem Polski,twierdząc,że próby skatolicyzowania prawosławnej ludności Rzeczypospolitej,które podejmował usilnie Andrzej Bobola,zrodziły tendencje odśrodkowe w postaci m.in.powstań kozackich,przyczyniając się w rezultacie do upadku państwa.