Jakub Bobola

Z Piasków herbu Leliwa(1578-1636)podczaszy sandomierski,rycerz polski,fundator klasztorów jezuickich,prawdopodobnie stryjeczny brat św.Andrzeja Boboli.Był synem Jana Boboli(1545-1605) i Dmosieckiej.Stryjem jego był Andrzej Bobola(podkomorzy).Ożenił się z Ewą Popowską.Pobierał dochody ze wsi:Krościenko,Wilczyce,Dacharzów,Jankowice Kościelne Sandomierskie,Skrzypaczewice,Zbigniewice,Ruszcza,Nietnia,Postronna i Niedrzwica.Odnowił całkowicie w 1614 r.kościół parafialny w Jankowicach Kościelnych Sandomierskich a w 1627 r.wystawił przy nim dzwonnicę,plebanię i wraz z żoną Ewą zaopatrzył kościół w liczne przedmioty liturgiczne.W 1623 r.Jakub Bobola założył przy kolegium Jezuitów w Sandomierzu konwikt dla 12 młodych,należących do zubożałych rodzin,szlachciców i zapisał na ten cel 15500 zł pl.na dobrach swych Wilczyce.W 1635 r.przeznaczył na pomieszczenie konwiktorów swą kamienicę,stojącą do dziś dnia w rynku miasta Sandomierza.Ta„Fundatio Boboliana”z 27 lipca 1623 r.przetrwała aż do kasaty zakonu Jezuitów.Dziś tylko tablica,widniejąca nad schodami,świadczy o pierwotnym przeznaczeniu budowli.Dokonał w 1626 r.zapisu na kolegium sandomierskie,a w dziesięć lat później;kazawszy się w chorobie gwałtem do(tegoż)kolegium zanieść i tam na rękach zakonnych…ducha Bogu oddał.