Jan Jerzy Grabowski

Herbu Topór(ur.na Litwie zm.1789 r.)generał lejtnant wojsk koronnych,generalny inspektor jazdy litewskiej.Kalwinista(ewangelik reformowany),został w 1767 r.marszałkiem dysydenckiej konfederacji słuckiej pod patronatem Rosji.Pochodził z rodziny średnioszlacheckiej,od wieków związanej z kościołem ewangelicko reformowanym.Miał 2 braci:Michała Grzegorza i Pawła starostę czchowskiego.Z pierwszej żony i współwyznawczyni Joanny Gruszczyńskiej miał dwóch synów:Pawła Jerzego generała i Jerzego generalnego inspektora wojsk litewskich.W 1769 roku poślubił Elżbietę Szydłowską.Większość dzieci z tego związku była naprawdę dziećmi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i była wychowywana na katolików.Jednym z nich był Stanisław Grabowski.Od wczesnej młodości służył w wojsku litewskim,doszedł do stanowiska pułkownika regimentu koronnego i komendanta Gwardii Przybocznej.W 1782 r.uzyskał patent generała lejtnanta jako dowódca 1 Dywizji Litewskiej,jednocześnie szef swojego regimentu.W 1784 r.był jedynym posłem dysydenckim w Polsce,ale żadnej roli nie odegrał.Wbrew nadziejom dysydentów król nie powołał go do Senatu,zapewne nie chcąc narażać się duchowieństwu katolickiemu.W 1767 roku odznaczony rosyjskim Orderem św.Aleksandra Newskiego.