Maria Szymanowska

Z domu Wołowska herbu Bawół(ur.14 grudnia 1789 w Warszawie,zm.24 lipca 1831 w Petersburgu)polska pianistka i kompozytorka.Jedna z pierwszych kobiet pianistek w historii kultury europejskiej.Pochodziła z uszlachconej rodziny frankistów.Pisała liczne utwory na fortepian,m.in.etiudy,nokturny,walce,polonezy,mazurki,pieśni.Z małżeństwa z frankistą Józefem Szymanowskim herbu Młodzian(zm.1832 r.)miała troje dzieci,bliźniaki Helenę(1811–1861,zamężną Malewską) i Romualda(1811–1840,inżyniera)oraz Celinę(1812–1855,żonę Adama Mickiewicza);małżeństwo zakończyło się rozwodem.Po rozwodzie rozpoczęła karierę zawodowej pianistki.Poza Polską,Szymanowska koncertowała w Niemczech,Francji,Anglii,Włoszech,Holandii,Szwajcarii,Czechach,na Ukrainie,Litwie i w Rosji.W 1810 r.w Paryżu swą grą przyciąga uwagę kilku sławnych postaci. Luigi Cherubini,w dowód podziwu i szacunku,dedykuje jej Fantazję C-dur.W Berlinie i Londynie grała na królewskich dworach.W Kijowie koncertowała razem z Karolem Lipińskim,„polskim Paganinim”.W Weimarze i Mariańskich Łaźniach(latem 1823 r.)dla Goethego,który otoczył ją ogromnym uwielbieniem,czego dowodem jest jego wiersz Pojednanie i listy,w których nazywa ją„czarowna Wszechmogąca w królestwie dźwięków”.Nokturn Szymanowskiej Le Murmure[Szmer]szybko staje się utworem niezwykle popularnym.Z Londynu udała się przez Genewę do Włoch,zaopatrzona w listy polecające od Rossiniego.W marcu 1825 roku grała w Luwrze,a później w Amsterdamie i Londynie.W Warszawie 15 stycznia i 7 lutego 1827 triumfowała w Teatrze Narodowym.Wśród publiczności prawdopodobnie był 17-letni Fryderyk Chopin.Miasto rodzinne opuściła na zawsze 1 listopada 1827,by przeprowadzić się na stałe do Petersburga,gdzie dzieliła czas między wychowanie córek,kompozycję(Ballady Mickiewicza,Nokturn b-moll),koncerty i lekcje.Tam spędziła ostatnie lata życia,gdzie była nadworną pianistką i prowadziła słynny w mieście salon,który odwiedzali przedstawiciele kosmopolitycznej elity stolicy Rosji,wśród nich najwybitniejsze postacie muzyki i literatury:m.in.Puszkin,Glinka,Karamzin,Mickiewicz,Piotr Wiaziemski,Iwan Kryłow,malarze Oleszkiewicz,Orłowski i Wańkowicz.Zmarła w Petersburgu podczas epidemii cholery,dlatego też została pochowana na specjalnym cmentarzu,nazwanym później Mitrofanijewskim(św.Mitrofana).Mogiła,jak i cały cmentarz nie zachowały się do naszych czasów.25 września 2010 odsłonięto jej pomnik(cenotaf)na petersburskiej Nekropolii Mistrzów Sztuki obok Ławry Aleksandra Newskiego przy Newskim Prospekcie.27 czerwca 2013 r.w kamienicy przy ul.Italiańskiej 15,gdzie mieszkała w latach 1828-31,odsłonięto poświęconą jej tablicę pamiątkową.