Paweł Kubicki

Paweł Franciszek Kubicki(ur.15 stycznia 1871 w Radomiu,zm.11 lutego 1944 w Sandomierzu)biskup rzymskokatolicki,biskup pomocniczy sandomierski w latach 1918–1944.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął w 16 lipca 1893 w Sandomierzu z rąk biskupa Antoniego Franciszka Sotkiewicza.Pracował jako wikariusz,katecheta i kapelan zakładów wychowawczych,szpitala i więzienia.Studia zaocznie ukończył w Akademii Duchownej w Petersburgu.Był prefektem wszystkich szkół powszechnych istniejących wówczas w Radomiu.W 1904 r.podjął obowiązki wiceregensa sandomierskiego seminarium duchownego,potem był regensem,a następnie także oficjałem konsystorza jeneralnego.Był członkiem Komisji Oświatowej Komitetu Obywatelskiego w Sandomierzu.W tamtejszych strukturach kierował sekcją szkół średnich.Był profesorem i rektorem od 1907 r.seminarium duchownego w Sandomierzu,kanonikiem kapituły katedralnej w 1910 r.oficjałem sądu i proboszczem w Osieku.29 lipca 1918 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej ze stolicą tytularną Canatha.Konsekrowany został 1 grudnia 1918.Zorganizował dom dla księży emerytów.W 1930 r.był administratorem diecezji.Był autorem Katechizmu dla uczącej się młodzieży katolickiej,którego pierwsze wydanie ukazało się w 1900 r.W 1930 r.katechizm ten został zatwierdzony jako książka pomocnicza dla nauczycieli religii przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.Najbardziej znany był dzięki swym pracom historycznym,a zwłaszcza dzięki jedenastotomowemu dziełu pod tytułem"Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861–1915".W swych publikacjach poruszał także wiele tematów pastoralnych.W 1937 r.zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Sandomierzu.Zmarł tam 11 lutego 1944.Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul.Limanowskiego w Radomiu.