Stanisław Kochowicz

Ur.11 kwietnia 1873 w Krzywiniu,powiat kościański,zm.2 października 1948 w Gostyniu polski działacz niepodległościowy,polityczny,społeczny i kulturalny.
Na wychodźstwie
Osierocony bardzo młodo,wyemigrował z rodzinnego Krzywinia do Bruckhausen w Nadrenii Północnej-Westfalii,gdzie założył sklep z artykułami papierniczymi,muzycznymi,obrazami z historii Polski itp.W Bochum kupił od Jana Brejskiego księgarnię„Wiarus Polski”,którą już jako własność Stanisława Kochowicza w 1919 r.przyjęto do Związku Księgarzy Polskich.W Nadrenii Północnej-Westfalii zorganizował Towarzystwo Gimnastyczne„Sokół”,gdzie został prezesem okręgu VII.Od 1910 r.był także II wiceprezesem Wydziału Związku Sokołów Polskich w Państwie Niemieckim.Po powrocie do niepodległej Polski w 1920 roku,do Gostynia,był prezesem tamtejszego„Sokoła”.W tym samym czasie organizował w Holandii(co było zakazane w Niemczech)zjazdy,na których wygłaszał przemówienia wzywające do walki o wolną Polskę.24 maja 1909 r.w Poznaniu,wspólnie z m.in.Wojciechem Korfantym,tworzył Polskie Towarzystwo Demokratyczne,do którego rady głównej(1909-1919)z Korfantym weszli,a podczas plebiscytu na Górnym Śląsku kilkakrotnie kontaktował się z nim,jako emisariusz środowisk polonijnych.Wielokrotnie stawał przed sądami pruskimi,walcząc o uznanie przez władze słowiańskiego imienia Radomir(ur.1908 r.w Hamborn pod Duisburgiem)swego drugiego syna,który przez 2 lata w metryce miał zapisane„Dziecko bez imienia”(Kind ohne Vorname).Procesy te ostatecznie wygrał,oświadczając przed pruskim sądem najwyższym w Berlinie,że„jeśli człowiek urodzi się w chlewie to nie musi się nazywać świnia”.
W odrodzonej Polsce
Wrócił do Gostynia w 1920 r.po nieudanej próbie osiedlenia się w Poznaniu.Wkrótce został wybrany na prezesa organizacji takich jak tamtejszy„Sokół”,Klub Sportowy„Kania”,Ochotnicza Straż Pożarna.Był działaczem BBWR-u w regionie gostyńskim i zagorzałym zwolennikiem Józefa Piłsudskiego oraz prezesem Wielkopolskiego Związku Chórów i Orkiestr Okręgu X w Gostyniu w latach 1925-1936.Za swą działalność w Związku uhonorowany został brązową,a później srebrną Odznaką Honorową.Na Walnym Zjeździe Delegatów Okręgu X w dniu 25 kwietnia 1946 roku został Honorowym Prezesem Okręgu.24 czerwca 1934 r.przemawiał przed pomnikiem Ewarysta Estkowskiego w Wojciechowie przy okazji zjazdu w Łowęcicach X Okręgu kół śpiewaczych.
W zniewolonym kraju
Po powrocie do Gostynia w 1945 roku z Generalnego Gubernatorstwa(Krakowa),dokąd został deportowany wraz z rodziną w 1939 roku przez hitlerowskie władze,znowu stanął do pracy mimo podeszłego już wieku.Interesował się żywo pracą Związku Zachodniego i stał się w Gostyniu organizatorem i czołowym działaczem Stronnictwa Demokratycznego,z którego ramienia zasiadał w Powiatowej Radzie Narodowej.Ze względu na szacunek,jakim darzyło społeczeństwo Stanisława Kochowicza za jego społeczną pracę i poświęcenie dla wolnej Polski i ziemi gostyńskiej –w dniu jego pogrzebu dnia 5 października 1948 roku tłumy odprowadzały jego szczątki na gostyński cmentarz,a trumnę poprzedzały liczne szeregi strażaków,śpiewaków i członków innych organizacji.Marsz żałobny wykonała orkiestra„Fredreum”,a pienia Towarzystwo„Cecylia”.