Teodor Heryng

(ur.1 maja 1847 w Warszawie,zm.29 sierpnia 1925 tamże)polski lekarz laryngolog żydowskiego pochodzenia.
Biografia
Urodził się jako syn kupca Edwarda(1818-1888) i Emilii Szletyńskiej(1823-1885).Był bratem ekonomisty Zygmunta Herynga.Ukończył jedno z warszawskich gimnazjów.W latach 1865-1870 odbywał studia medyczne w Szkole Głównej w Warszawie.W charakterze rosyjskiego lekarza brał udział w wojnie francusko-pruskiej.Po jej zakończeniu odbywał specjalizację z laryngologii w Berlinie i w Wiedniu.W 1875 r.powrócił do Warszawy,gdzie pierwotnie pracował w prywatnych klinikach,a później jako uznany laryngolog został ordynatorem Szpitala św.Rocha w Warszawie.Tę ostatnią funkcję pełnił w latach 1880-1898.W Warszawie i Ciechocinku założył zakłady inhalacyjne.W 1888 r.uzyskał w Paryżu tytuł doktora.Tytuł doktora otrzymał również w 1911 r.na Uniwersytecie Jagiellońskim.W 1922 r.został profesorem honorowym Uniwersytetu Warszawskiego.Był prezesem honorowym Towarzystwa Otolaryngologicznego w Warszawie,a także członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego,Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego i Łódzkiego Towarzystwa Lekarskiego.Był też członkiem Towarzystwa Otorynolaryngologicznego w Nowym Jorku.Ogłosił liczne publikacje z zakresu swojej specjalności.Projektował również narzędzia medyczne.Za zasługi na polu publicystyki i wynalazczości odznaczany i nagradzany.Był dwukrotnie żonaty,po raz pierwszy z Józefą Konic(1856-1896),a po raz drugi z Jadwigą Popowską(1876–1944).Z pierwszego małżeństwa miał syna Kazimierza,a z drugiego syna Tadeusza.Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie(kwatera 40,szereg 5).