środa, 20 maja 2015

Michał Bobrzyński

Michał Hieronim Bobrzyński(ur.30 września 1849 w Krakowie,zm.3 lipca 1935 w Łopuchówku koło Poznania)polski historyk i konserwatywny polityk,namiestnik Galicji.
Biografia
W 1859 r.rozpoczął naukę w Gimnazjum św.Anny w Krakowie,a po jego ukończeniu studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.Duży wpływ na jego poglądy mieli jego uniwersyteccy wykładowcy konserwatyści krakowscy:Julian Dunajewski i Antoni Zygmunt Helcel.Po studiach podjął pracę w Prokuratorii Skarbu nie zaniedbując dalszej pracy naukowej.W 1872 r.obronił doktorat,zaś rok później habilitację na podstawie pracy poświęconej przywilejowi nieszawskiemu Kazimierza Jagiellończyka.W 1874 r.przebywał na studiach w Berlinie,a następnie w Strasburgu,gdzie pracował pod kierunkiem wybitnego romanisty Rudolfa Sohma nad tematyką historii prawa niemieckiego.Od 1877 r.był profesorem historii prawa polskiego i niemieckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim.Od habilitacji do lat 80.XIX w.trwała ożywiona działalność naukowa i dydaktyczna Michała Bobrzyńskiego.W tym czasie jego uczniami byli:Władysław Abraham,Bolesław Ulanowski,Stanisław Estreicher,Oswald Balzer,Alfred Halban.Był współtwórcą krakowskiej szkoły historycznej,od 1878 r.członkiem Akademii Umiejętności.Od 1880 roku był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.Od 1893 r.został honorowym profesorem historii prawa polskiego i niemieckiego na Uniwersytecie Lwowskim.Był także dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie.Jego aktywna działalność polityczna w Galicji i monarchii austro-węgierskiej rozpoczęła się w 1885 r.kiedy został posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu.W latach 1891-1902 był wiceprezydentem Rady Szkolnej Krajowej.Położył duże zasługi dla rozwoju oświaty w Galicji.W latach 1908-1913 był namiestnikiem Galicji,w 1915 r.założył Ligę Państwowości Polskiej,1917 r.ministrem dla Galicji i w tym czasie czynił starania na rzecz reformy sejmowej i ugody z Ukraińcami.W odrodzonej Rzeczypospolitej uczestniczył m.in.w pracach konstytucyjnych.Ostatnie lata życia spędził w Wielkopolsce,gdzie kupił położony obok Środy Wielkopolskiej majątek Garby.Jego żoną była córka Hipolita Cegielskiego,Zofia.Z tego małżeństwa narodził się Jan,działacz gospodarczy,polityk i publicysta konserwatywny.Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie,w kwaterze 45.Założyciel tzw.krakowskiej szkoły historycznej,przywódca stronnictwa Stańczyków.
Dzieło
Był autorem wielu prac,z zakresu historii i prawa polskiego,z których najważniejsze to:
  • Dzieje Polski w zarysie(1877 r.)wyd.4,Warszawa 1927 r.
  • W imię prawdy dziejowej(1879 r.)
  • Wskrzeszenie państwa polskiego(1920-1925)
  • Szkice i studia historyczne,2 t.zbiór(1922 r.)
Odznaczenia
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz