Mikołaj Zyblikiewicz

Ur.28 listopada 1823 r.w Starym Mieście koło Sambora,zm.16 maja 1887 r.w Krakowie polski polityk,adwokat,prezydent Krakowa.Ojciec Szymon był kuśnierzem wyznania greckokatolickiego,ochrzcił Mikołaja w cerkwi.Maturę Mikołaj uzyskał we Lwowie i podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego,które skończył w 1846 r.W latach 1849–1851 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.5 października 1851 r.uzyskał doktorat,a w 1855 r.uprawnienia adwokackie.W 1856 r.pracował jako syndyk,czyli radca prawny miasta Krakowa,walczył o przywrócenie języka polskiego w szkołach i urzędach.Od roku 1861 był posłem do Sejmu Krajowego,od 1866 r.członkiem krakowskiej rady miejskiej.
Prezydent Krakowa
W latach 1874–1881 był prezydentem Krakowa.Był kontynuatorem zmian w mieście zapoczątkowanych m.in.przez Józefa Dietla oraz inicjatorem nowych inwestycji takich jak utworzenie Krypty Zasłużonych na Skałce,restauracja Sukiennic i utworzenie Muzeum Narodowego w Krakowie oraz budowa kompleksu budynków dla straży pożarnej.24 kwietnia 1880 r.Mikołaj Zyblikiewicz w dowód uznania wysokich zasług dla miasta Krakowa otrzymał kosztowną karabelę,a 1 lutego 1881 r.Rada Miasta Krakowa jednogłośnie przyznała mu honorowe obywatelstwo miasta.
Marszałek Sejmu Galicyjskiego
W latach 1881–1886 Zyblikiewicz pełnił funkcję Marszałka Sejmu Krajowego.W tym czasie był inicjatorem budowy drogi przez Pieniny wzdłuż przełomu Dunajca ze Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru.Po oddaniu laski marszałkowskiej w listopadzie 1886 r.wrócił do Krakowa,zmarł wskutek zapalenia płuc,pochowany został na cmentarzu Rakowickim.Uroczystości pogrzebowe odbyły się w obrządku greckokatolickim i rzymskokatolickim.Nagrobek ufundowało miasto Kraków,przyjmując 2 czerwca 1887 r.równocześnie wniosek Rady Miasta o wystawienie przed magistratem popiersia Zyblikiewicza oraz o nazwanie jego imieniem jednej z ulic w centrum Krakowa.W 1885 roku nazwano jego imieniem kanał łączący Dunajec z Wisłą w powiecie dąbrowskim(województwo małopolskie).W roku 1886 otrzymał we Lwowie ulicę swojego imienia,która po przejęciu miasta przez Ukraińską SRR została w roku 1950 wykreślona z mapy miasta,stając się częścią obecnej ulicy Iwana Franki.Do 1991 r.jego imieniem nazwany był jeden z bulwarów wiślanych Krakowa.