Ignacy Wieniawski

Generał major wojsk polskich w insurekcji kościuszkowskiej(od 30 maja 1794 roku),komendant Krakowa.Podobnie jak wielu innych oficerów polskich,w marcu 1794 roku pułkownik Ignacy Wieniawski opuścił Drezno i przybył w Krakowskie.18 kwietnia mianowany został komendantem Krakowa.30 maja uzyskał nominację generalską z równoczesnym rozkazem,aby w sytuacji najwyższego zagrożenia miasta nie oddawać Prusakom,lecz gdyby zaistniała taka możliwość,Austriakom.15 czerwca 1794 roku,w obliczu nadejścia wojsk pruskiego generała Karla Friedricha Elsnera,Wieniawski,który miał pod rozkazami około 3800 ludzi,lecz tylko 1500 uzbrojonych,na samą tylko groźbę szturmu poddał miasto i podpisał akt kapitulacji.Za ten czyn 3 lipca 1794 roku został zaocznie zdegradowany i skazany na karę śmierci.Nazajutrz wyrok ten wykonano in effigie w obozie powstańczym pod Pracką Wolą.