środa, 12 czerwca 2013

Proces warszawski 1339

Proces kanoniczny przeprowadzony w Warszawie w 1339 r.przed wysłannikami papieża Benedykta XII.Stronami procesu były Korona Królestwa Polskiego i zakon krzyżacki.Proces rozpoczęto 4 lutego 1339 r.w Warszawie,w wyniku zabiegów Kazimierza Wielkiego.Miało to miejsce po odrzuceniu niekorzystnych dla Polski postanowień wyroku wydanego w Wyszehradzie w 1335 r.Pełniący w nim rolę rozjemców władcy Czech i Węgier,przyznali zakonowi jako wieczystą darowiznę(jałmużnę)Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską.Sędziami w procesie warszawskim byli papiescy kolektorzy kamery apostolskiej:Galhard de Carceribus i Piotr Le Puy.Króla Polski reprezentowali prokuratorzy:Bertold z Raciborza,Jarosław Bogoria i Wojciech z Bochni.Strona polska przygotowała pełny akt oskarżenia szczegółowo obrazujący stosunki polsko-krzyżackie,domagając się zwrotu:Pomorza Gdańskiego,ziemi chełmińskiej i michałowskiej oraz Kujaw i ziemi dobrzyńskiej.Ziemia chełmińska miała powrócić do Królestwa Polskiego jako jego dawna część składowa ale również w wyniku utraty przez Zakon praw do jej posiadania w wyniku zbrojnego wystąpienia przeciw Polsce jako swemu dobroczyńcy.Po przesłuchaniu 126 świadków sąd dokonał rozstrzygnięcia sporu,wydając 15 września 1339 r.wyrok,w którym zakonowi krzyżackiemu nakazano zwrot Kujaw i ziemi dobrzyńskiej,Pomorza Gdańskiego oraz ziemi chełmińskiej i michałowskiej.Jednocześnie zasądzono Polsce odszkodowanie w wysokości 194500 grzywien.Całość kosztów procesu miał pokryć zakon.Wyrok ten nie został przyjęty przez Krzyżaków,którzy od początku trwania procesu kwestionowali kompetencje sądu,a po wydaniu wyroku złożyli apelację do kurii awiniońskiej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz