Władysław Zawadzki

(ur.w czerwcu 1824 r.w Hajworonka(Podole),zm.10 stycznia 1891 we Lwowie)polski pisarz i publicysta.Ukończył Uniwersytet Lwowski i akademię rolniczą w Magyaróvar na Węgrzech.Był dziedzicem niedużego majątku.Mając 21 lat wydał swą pierwszą powieść„Dwa światy”.Poślubił Anielę Zimmermann,pisarkę dla dzieci,która redagowała„Przyjaciela Dzieci”.W 1848 r.biorąc czynny udział w życiu politycznym,pojechał na Zjazd Słowiański do Pragi jako członek Soboru Ruskiego.Z początku Zawadzki dzielił czas pomiędzy pracą na majątku a pracą literacką,jednak nie udało mu się połączyć jednego z drugim i w 1858 r.przeniósł się na stałe do Lwowa,poświęcając się wyłącznie pisaniu.Zrezygnował z niezbyt wysoko cenionej twórczości własnej i na łamach czasopism zamieszczał coraz więcej recenzji literackich i teatralnych,oraz prac popularno-naukowych.To mu przysporzyło uznania i został wciągnięty w centrum życia literackiego Lwowa.Pod koniec lat siedemdziesiątych Zawadzki stracił wzrok.Z roku na rok publikował coraz mniej i umarł nieomal zapomniany.Z prac literackich,które pozostawił Zawadzki,najcenniejsza jest„Literatura Galicji 1772-1848”.Jest to jedno z ważniejszych źródeł informacji o literaturze tego okresu.Wiele utworów ogłosił w czasopismach galicyjskich,wydał:„Dwa światy”(1845 r.powieść),„Stanisław Staszic”(1860 r.)„Ludwik Nabielak”(1886 r.)„Literatura w Galicji,1772—1848”(1878 r.główne jego dzieło),„Dziennikarstwo w Galicji”(1878 r.)