Gustaw Ehrenberg

(ur.14 lutego 1818 w Warszawie,zm.28 września 1895 w Krakowie)poeta i działacz tajnego Stowarzyszenia Ludu Polskiego,autor hymnu ruchu ludowego,Gdy naród do boju wystąpił z orężem.
Życie
Był synem cara Aleksandra I i Heleny z Dzierżanowskich Rautenstrauchowej.Świadczy o tym zachowana korespondencja matki z carem i wieloletnie zapomogi,jakie dwór petersburski wysyłał na jego wychowanie i wykształcenie.Sam podawał się za syna Pawła Ehrenberga,piekarza warszawskiego,który chyba mu tylko nadał nazwisko,podając go do chrztu.Wychowywał się w domu carskiego ministra barona von Mohrenheima.W latach 1825-1830 Ehrenberg uczęszczał do Liceum Warszawskiego.Maturę zdał prywatnie w r.1832,po zamknięciu Liceum przez władze rosyjskie.Działalność konspiracyjną rozpoczął w 1833 r.W 1836 r.został członkiem Stowarzyszenia Ludu Polskiego.Prowadził agitację wśród ludu oraz tajne wykłady.Aresztowany po raz pierwszy w 1837 r.Za działalność konspiracyjną w 1838 roku skazano go w imieniu cara Mikołaja I na śmierć.Ułaskawiony w ostatniej chwili,został zesłany na Syberię,gdzie przebywał do 1859 roku.Po powrocie z zesłania wrócił do Warszawy,gdzie natychmiast osadzono go powtórnie w więzieniu.Współpracował z„Gazetą Polską”,„Gazetą Warszawską”,„Biblioteką Warszawską”.Żonaty z Felicją z Pancerów,a następnie z jej siostrą Emilią,miał syna Kazimierza(1870-1932),redaktora"Czasu".
Twórczość
Gustaw Ehrenberg debiutował rozprawami z estetyki.Był autorem zbiorku poezji Dźwięki minionych lat,który oficjalnie ukazał się w Paryżu w 1848 roku.Opublikowano w nim po raz pierwszy polską pieśń rewolucyjną Gdy naród do boju wystąpił z orężem,napisaną przez Ehrenberga w 1836 r.Wiersz ten,odnoszący się do wydarzeń powstania listopadowego,przeciwstawiał kunktatorskich magnatów patriotycznie nastawionemu ludowi.Ehrenberg uprawiał lirykę tyrtejską,której przykładem jest wiersz Szubienica Zawiszy.Utwór ten upamiętnia postać Artura Zawiszy,straconego w 1833 r.uczestnika partyzantki Zaliwskiego.Ehrenberg tłumaczył też literaturę z języka angielskiego(Szekspir) i włoskiego(Dante).