Janusz arcybiskup gnieźnieński

(zm.26 sierpnia 1271)arcybiskup gnieźnieński od 1258.O jego pochodzeniu wiadomo niewiele.W latach 1232–52 był kanclerzem arcybiskupa Pełki,a w 1252–58 kanclerzem księcia łęczycko-kujawskiego Kazimierza.Sprawował też funkcje dziekana kapituły gnieźnieńskiej(1242),scholastyka łęczyckiego(1250)oraz prepozyta gnieźnieńskiego(1258).Po śmierci Pełki w 1258 został obrany nowym arcybiskupem gnieźnieńskim.28 lutego 1259 uzyskał zatwierdzenie od papieża Aleksandra IV,który 2 marca tego samego roku udzielił mu też sakry biskupiej.Jako arcybiskup kilkakrotnie zwoływał synody prowincjonalne i kontynuował wdrażanie reform wewnątrzkościelnych.W 1260 zdecydowanie i skutecznie wystąpił przeciwko heretyckiej sekcie biczowników,która pojawiła się wówczas na ziemiach polskich.Za jego rządów doszło do kanonizacji Jadwigi Śląskiej(1266).Na płaszczyźnie politycznej współpracował z księciem wielkopolskim Bolesławem Pobożnym(m.in.popierał jego kandydata na biskupstwo poznańskie w 1266).