Bolesław I mazowiecki

Bolesław I mazowiecki(sandomierski)(ur.ok.1208,zm.po 25 lutego w 1248)książę sandomierski 1229-1232(nad częścią księstwa),od 1233 w północnym Mazowszu(na północ od Bugu i Wisły,także w Dobrzyniu),od 1247 w całym Mazowszu prawobrzeżnym.Bolesław Konradowic był najstarszym synem księcia mazowieckiego i kujawskiego Konrada i jego żony Agafii.Imię otrzymał prawdopodobnie po swoim pradziadku ze strony ojca,Bolesławie Krzywoustym.Książę od najmłodszych lat był wciągany w polityczne plany niezwykle ambitnego ojca i kiedy w 1227 zginął zamordowany pod Gąsawą książę krakowski Leszek Biały,Bolesław udał się wraz z ojcem do Małopolski,gdzie wziął udział w negocjacjach z wdową po zmarłym,Grzymisławą.Wobec fiaska rozmów Konrad nadał swojemu najstarszemu potomkowi gród Dobrzyń nad Wisłą.Stan ten utrzymał się do 1229,kiedy to Konradowi udało się wymusić na Grzymisławie część Sandomierszczyzny z Radomiem.Ziemie te nadał niezwłocznie Bolesławowi w zamian za zwrot Dobrzynia,którym wyposażył kolejnego potomka,Siemowita I.W 1231 Bolesław współuczestniczył razem z ojcem i braćmi w osadzaniu na ziemi chełmińskiej zakonu krzyżackiego.W tym też czasie,korzystając z zamieszania po śmierci Władysława Laskonogiego,Bolesław wsparł Konrada mazowieckiego w jego walce o Kraków.Szybka kontrakcja Henryka Brodatego i niespodziewany najazd Prusów na Mazowsze spowodowały jednak nie tylko klęskę tych zamierzeń,ale również utratę zarządzanej przez Konradowica części Sandomierszczyzny.Stan ten został zaakceptowany przez Konrada i Bolesława na zjeździe w Skaryszewie w następnym roku.W związku z utratą przez Bolesława władztwa na terenie Małopolski,w 1233 otrzymał on od ojca dzielnicę ze stolicą w Sieradzu.Politykę zagraniczną i sprawy wojskowe pozostawił Konrad jednak w dalszym ciągu w swoich rękach,co uwidoczniło się chociażby we wsparciu przez Bolesława kolejnych prób zdobycia Krakowa.W 1234 Bolesław otrzymał od ojca w zamian za ustąpienie z Sieradza(skąd Konradowi było łatwiej obserwować sytuację w Małopolsce)część Mazowsza na północ od Wisły i Bugu(jednocześnie drugi z braci Kazimierz otrzymał Kujawy).Miały być to dzielnice tymczasowe,gdyż po śmierci Konrada pozostali przy życiu jego synowie,tj.Bolesław,Siemowit i Kazimierz,mieli dokonać ponownego sprawiedliwego podziału.Także w tym wypadku Konrad pozostawił swoim potomkom tylko politykę wewnętrzną,sprawy zagraniczne pozostawiając sobie.W latach następnych Bolesław zaangażował się na odcinku polityki pruskiej i ruskiej,wspierając m.in.osadzenie braci dobrzyńskich w Drohiczynie i uczestnicząc w 1238 w wojnie przeciw księciu halickiemu Danielowi i władcy litewskiemu Mendogowi.W 1241,w związku ze śmiercią w bitwie pod Legnicą księcia śląskiego i krakowskiego Henryka II Pobożnego,o Małopolskę po raz kolejny upomniał się Konrad mazowiecki.Także tym razem Bolesław wsparł militarnie ojca.Panowanie Konrada w Krakowie trwało jednak tylko niespełna dwa lata,gdyż już 25 maja 1243 w wyniku klęski w bitwie pod Suchodołem Konrad musiał się ponownie ewakuować do Sieradza.Śmierć Konrada mazowieckiego 31 sierpnia 1247 otworzyła przed Bolesławem nowe horyzonty.W testamencie ojca otrzymał resztę Mazowsza prawobrzeżnego właściwego z Liwem.Ambitnych planów nie dane mu było jednak zrealizować,gdyż najpierw musiał odeprzeć atak brata Kazimierza,który niezadowolony z podziału dziedzictwa wygnał z Sieradza i Łęczycy młodszego brata,Siemowita i odebrał Bolesławowi gród w Dobrzyniu.Bolesław wkrótce po tym zmarł niespodziewanie wiosną 1248(po 25 lutego).Bolesław mazowiecki był dwukrotnie żonaty.Jego pierwszą małżonką była Gertruda,córka Henryka Pobożnego.Związek małżeński z księżniczką śląską zawarty został około 1234 i pozostał bezdzietny.Po śmierci Gertrudy w 1244 Bolesław ożenił się trzy lata później ponownie,wybierając tym razem Anastazję,córkę księcia Aleksandra z Bełza.Również to małżeństwo pozostało bezpotomne.Po śmierci Bolesława,Anastazja została żoną węgierskiego bojara,identyfikowanego z Dymitrem Abą.W testamencie Bolesław I całość swojego dziedzictwa pozostawił najmłodszemu z braci Siemowitowi,wydziedziczając całkowicie zachłannego Kazimierza.