Tramwaje w Legnicy

System komunikacji tramwajowej działający w Legnicy w latach 1882–1968.W 1878 r. i ponownie w 1881 r.odrzucono w Legnicy plany wprowadzenia tramwaju parowego a w 1896 r.gazowego.Od 1888 r.(lub 1882 r.)kursował po linii okrężnej łączącej dwiema różnymi drogami dworzec i Rynek tramwaj konny.Ostatecznie 22 czerwca 1896 udzielono firmie Felix Singer&Co.z Berlina,która posiadała już wówczas sieć tramwaju w Bambergu,koncesji na budowę wąskotorowego(1000 mm)tramwaju elektrycznego.Pierwszą linię tramwajową w liczącej wówczas 50000 mieszkańców Legnicy otwarto 21 stycznia 1898 po dokonanym 18 stycznia odbiorze technicznym.
Początkowo zbudowano cztery trasy:

• okrężną,z dworca kolejowego przez pl.Wilsona(Breslauer Platz),ul.Witelona i Skarbka(Gartenstr.),Rynek(Ring),Złotoryjską(Goldberger Str.)Hutników(Grenadierstr.)Chojnowską(Haynauer Str.)Rynek,Grodzką(Burgstr.) i Nową(Glogauer Str.)do dworca
• z placu Słowiańskiego(Friedrichplatz),Mickiewicza(Luisenstr.)Łukasińskiego(Schützenstr.) i Jaworzyńską(Jauerstr.)do gospody"Dornbusch"
• z placu Wilsona(Breslauer Platz)przez Wrocławską(Breslauer Str.)do cmentarza komunalnego(naprzeciw którego wzniesiono zajezdnię)
• z Rynku przez ulice św.Jana(Johannisstr.)Partyzantów(Kohlmarkt),Rycerską(Ritterstr.) i Ściegiennego(Hedwigstr.)do ul.Skłodowskiej-Curie(Lübenerstr.)

Cała sieć liczyła 8,5 km toru,tabor składał się z 18 wagonów motorowych i 5 doczepnych.Początkowo linia okrężna kursowała do 7,5 minuty,zaś pozostałe o 10 minut.Przedsiębiorstwo tramwajowe notowało jednak duże straty w związku z długoletnim zastojem liczby mieszkańców(odpływ siły roboczej do Wrocławia i Berlina).W związku z tym 31 stycznia 1900 zawieszono ruch na krótkiej linii do ul.Ściegiennego i nie uruchomiono jej już ponownie.W marcu 1901 r.ruch wstrzymano na całej sieci na pięć dni.W 1903 r.tendencja się zmieniła i tramwaj zaczął być dochodowy.W 1911 r.zastąpiono w wagonach odbierak pałąkowy przez odbierak typu lira,a w latach 30 przez pantografowy.9 maja 1913 przedłużono linię na południe z Dornbusch do gospody Tivoli w okolicy ul.Wielogórskiej w Przybkowie(Prinkendorf),zaś 29 sierpnia tegoż roku linię w kierunku cmentarza do gospody Musentempel w przedmieściu Piekary Wielkie(Groß-Beckern).W latach 1923–1924 kursowanie tramwajów ponownie zawieszono.W końcu lat 20 zamknięto ruch w ul.Hutników,a w 1937 r.przedłużono linię w ul.Złotoryjskiej do pl.Łużyckiego(Logauplatz).W 1940 r.wprowadzono numerację linii.
Odtąd kursowały trzy linie:
1 dworzec pl.Słowiański Złotoryjska pl.Łużycki
2 Piekary Wielkie pl.Wilsona dworzec Grodzka Chojnowska
3 dworzec pl.Słowiański Dornbusch Tivoli
Po zdobyciu miasta przez Armię Radziecką w 1945 r. i przejęciu przez Polskę nie uruchomiono początkowo linii z dworca przez Grodzką i Chojnowską,a także, ze względu na zniszczony most,końcowego odcinka linii do Tivoli.W latach 1961–1963 remontowano zdekapitalizowaną zajezdnię i tymczasowo zastępowały ją tory odstawcze i baraki koło dworca kolejowego.W 1952 r.zbudowano przedłużenie linii z pl.Łużyckiego przez Lasek Złotoryjski w kierunku Huty,w początku lat 60 ponownie ją wydłużono, a w 1961 r.w okolicy dworca pętlę przez ul.Skarbową i Parkową do pl.Wilsona.13 lipca 1968 o godz.13:00 z zajezdni przy ul.Wrocławskiej wyruszył specjalny,ostatni tramwaj,którego przejazd po całej sieci stanowił uroczystość pożegnalną legnickiej sieci tramwajowej.Do dzisiaj zachował się fragment torowiska tramwajowego o długości ok.400 metrów na ulicy Wrocławskiej.