Franciszek Lewcio

Ur.22 września 1897,zm.w kwietniu 1940 r.podpułkownik administracji Wojska Polskiego.Franciszek Lewcio był synem Wojciecha i Wiktorii z domu Perykasz,urodził się w Głogowcu.Przed I wojną światową od 1912 roku był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.Uczęszczał do C.K.Gimnazjum w Jarosławiu.Po wybuchu I wojny światowej służył w Legionach,w I Brygadzie.W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego,został przydzielony do 14 Pułku Piechoty Ziemi Kujawskiej.Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku,został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku.W drugiej połowie lat dwudziestych został oddelegowany do Oddziału II Sztabu Generalnego.W 1930 roku został kierownikiem Samodzielnego Referatu Informacyjnego DOK VII.W 1929 roku został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku.W 1934 roku został mianowany szefem Wydziału II Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych.Na tym stanowisku pozostawał do września 1939 roku.W międzyczasie został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów administracji i awansowany na podpułkownika.Franciszek Lewcio w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej.Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika.Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie,w trakcie uroczystości„Katyń Pamiętamy Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari(1921 r.)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości