Romuald Adam Cebertowicz

Ur.7 lutego 1897 w Głownie,zm.20 stycznia 1981 w Łodzi polski hydrotechnik,poseł na Sejm PRL I kadencji(1952–1956).
Biografia
Dzieciństwo i młodość
Syn Adama,naczelnika poczty w Głownie.W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej,gdzie zetknął się z ogromnym patriotyzmem nauczycieli.Wiosną 1905 r.w szkółce doszło do wybuchu strajku szkolnego,do którego przyłączył się ośmioletni Romuald Cebertowicz.Młodzież protestowała przeciwko rusyfikacji.Wydarzenia te zakłóciły spokój miasteczka,obeszło się jednak bez represji,gdyż władze rosyjskie przerwały śledztwo i sprawę zatuszowały.Po ukończeniu w 1907 r.głowieńskiej szkółki rodzice wysłali syna do polskiej Szkoły Handlowej w Łowiczu.Tu również spotkał się z atmosferą polskości.Szkoła reprezentowała wysoki poziom nauczania,lecz o patriotyzmie nauczycieli i uczniów(nauka patriotycznych pieśni,musztra wojskowa,odśpiewanie w kolegiacie„Boże coś Polskę…”)dowiedziały się władze carskie i w 1912 roku zamknęły placówkę.Cebertowicz został przeniesiony do prywatnej szkoły Radomskiego w Zduńskiej Woli,a po jej ukończeniu kontynuował naukę w rosyjskiej Szkole Realnej w Łowiczu ponieważ dawała ona tzw.uprawnienia,czyli wstęp na studia.Podczas I wojny Kontynuował naukę w reaktywowanej II Warszawskiej Szkole Realnej i w 1916 r.uzyskał maturę.W 1917 r.rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii,ewakuowanej do Moskwy,Politechniki Ryskiej.Tu zastał go wybuch rewolucji październikowej.Walczył w ochotniczym oddziale saperskim,potem skierowany został do służby wartowniczej.7 lutego 1919 r.wraz z rodziną powrócił do kraju.Rozpoczął pracę jako sekretarz głowieńskiego Magistratu i kontynuował przerwane studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej.Następnie zaczął uczęszczać do klasy przygotowującej kandydatów na studia wyższe.Studiował na Politechnice Ryskiej,gdzie był członkiem Korporacji Akademickiej Welecja.
Praca zawodowa
Profesor Politechniki Gdańskiej(1949–1967) i członek PAN(członek korespondent od 1952 r.członek rzeczywisty od 1980 r.)w latach 1947–1965 był pierwszym kierownikiem Katedry Hydrauliki i Hydrologii na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej.W pracy naukowej zajmował się hydromechaniką i mechaniką gruntów,fundamentowaniem,budowlami wodnymi oraz konserwacją zabytków;twórca elektro iniekcyjnej metody zeskalania gruntów(cebertyzacja).W 1952 r.objął na cztery lata mandat posła na Sejm I kadencji w okręgu Gdańsk. Zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych.Często odwiedzał rodzinne miasto oraz aktywnie uczestniczył w jego życiu kulturalnym.Zmarł w Łodzi,gdzie mieszkał pod koniec życia.Jednak zgodnie z ostatnią wolą został pochowany na cmentarzu w Głownie.W 1951 r.zarządzeniem Prezydenta RP Bolesława Bieruta odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy II klasy.21 lipca 1972 roku odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.Jego imię noszą:Zespół Szkół Nr 1 w Głownie oraz Zespół Szkół Zawodowych nr 9 w Gdańsku.