Biografia
Przodkowie Leona wywodzili się z Litwy.Początkowo nosili nazwisko Woyszwiłłów.Pradziad Leona przeniósł się ze Żmudzi do Inflant polskich;dziad był organistą w Liksnie hr.Zyberg-Platerów,która po rozbiorach znalazła się w guberni witebskiej.Ojciec w roku 1868 roku został organistą przy kościele św.Stanisława w Petersburgu,ówczesnej stolicy Rosji.Był członkiem Ligi Narodowej w latach 1893–1894.W 1893 roku wyjechał do Lwowa,gdzie wstąpił do PPS(wcześniej krótko sympatyzował z endecją) i poznał Józefa Piłsudskiego.Kilka lat spędził w Londynie,wydając socjalistyczne pismo„Przedświt”.Po powrocie do Galicji zajmował się redagowaniem„Robotnika”,publikował też artykuły w czasopiśmie„Witeź”.Po rozłamie w PPS pozostał wierny ugrupowaniu Józefa Piłsudskiego PPS Frakcji Rewolucyjnej.Został członkiem Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i Polskiego Skarbu Wojskowego.W czasie I wojny światowej działał w Naczelnym Komitecie Narodowym.Był szefem Wydziału Prasowego i członkiem Rady Polskiej Organizacji Narodowej w 1914 roku.Od 1917 roku należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.Był pracownikiem Biura Komisji do Spraw Jeńców Tymczasowej Rady Stanu.W listopadzie 1918 roku Wasilewski został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.Po dymisji rządu wyjechał do Francji,by uczestniczyć w pracach Komitetu Narodowego Polskiego,dokooptowany jako delegat Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego po przekształceniu KNP w delegację Polski na paryską konferencję pokojową.W latach 1920–1921 poseł RP w Estonii.Brał udział w negocjacjach pokojowych z Rosją Sowiecką,kończących wojnę polsko-bolszewicką.Po podpisaniu i ratyfikacji traktatu ryskiego przewodniczył polskiej komisji do spraw delimitacji granicy wschodniej.W II Rzeczypospolitej zajmował się pracą naukową w 1924 roku mianowano go prezesem Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski,pięć lat później założył pismo„Niepodległość”,wydawał pisma i korespondencje marszałka Piłsudskiego,a na początku lat trzydziestych został szefem Instytutu Badań Spraw Narodowościowych.Do końca życia działał w PPS,w 1931 roku został wiceprezesem jej Rady Naczelnej.Wasilewski był w okresie wojny polsko-bolszewickiej zdecydowanym zwolennikiem budowy federacji Polski,Litwy i Białorusi i sojuszu z niepodległą Ukrainą.Po traktacie ryskim sprzeciwiał się idei polonizacji Białorusinów i Ukraińców,domagając się prowadzenia wobec nich polityki asymilacji państwowej.Działacz ruchu prometejskiego.
Książki i publikacje
- "Litwa i Białoruś"(1912 r.)
- "Kresy Wschodnie Litwa i Białoruś.Podlasie i Chełmszczyzna.Galicya Wschodnia. Ukraina"(1917 r.)
- "Finlandja"(1925 r.)
- "Zarys dziejów PPS"(1925 r.)
- "Bolesław Limanowski",Warszawa 1934 r.
- "Józef Piłsudski,jakim go znałem"Warszawa 1935 r.
- "Drogi porozumienia.Wybór pism",Warszawa 2001 r.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1922)
- Krzyż Wolności I klasy,kategoria cywilna(17 czerwca 1925,Estonia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz