Uczelnia w Warszawie z językiem wykładowym polskim działająca w latach 1862–1869.Szkoła Główna Warszawska powołana została w czerwcu 1862 r.przez dyrektora Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Aleksandra Wielopolskiego na mocy ukazu cesarza Aleksandra II.Powstała na bazie rozwiązanej w 1862 r.Akademii Medyko-Chirurgicznej.Mieściła się w budynkach skasowanego w 1831 r.przez władze rosyjskie Uniwersytetu Warszawskiego.Jej rektorem został Józef Mianowski.
Posiadała 4 wydziały:
- Prawa i Administracji
- Filologiczno-Historyczny
- Matematyczno-Fizyczny
- Lekarski
Zamknięta w listopadzie 1869 r.w ramach represji po powstaniu styczniowym.
Nauczyciele
- Józef Kowalewski dziekan wydziału filol.historycznego
- Jan Baranowski
- Jan Papłoński profesor gramatyki porównawczej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz