Józef Kajetan Janowski

Ur.17 marca 1832 w Warszawie zm.24 czerwca 1914 we Lwowie architekt,sekretarz stanu Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym.W 1859 r.uzyskał w Szkole Sztuk Pięknych patent budowniczego I klasy.Tam też należał do tzw.koła Kaplińskiego.Bywał na zebraniach u Narcyzy Żmichowskiej i Narcyza Jankowskiego.W okresie manifestacji patriotycznych był konstablem.W lipcu 1862 r.został okręgowym organizacji czerwonych w wydziale III miasta Warszawy.Z poręczenia Oskara Awejdy wszedł do Komitetu Centralnego Narodowego.Głosował za podjęciem walki zbrojnej z chwilą ogłoszenia branki i za powierzeniem dyktatury Ludwikowi Mierosławskiemu.22 stycznia 1863 wraz z innymi członkami Tymczasowego Rządu Narodowego wyjechał do Kutna.Przybył do obozu Mariana Langiewicza,gdzie 5 lutego był świadkiem bitwy pod Słupią.23 lutego powrócił do Warszawy.W marcu wraz z Agatonem Gillerem udał się do Krakowa dla prowadzenia negocjacji z Ludwikiem Mierosławskim i Marianem Langiewiczem.W kwietniu pozostał w rządzie przechylającym się na stronę białych.W końcu maja odsunięty od steru przez zamachowców czerwonych.Po kilku dniach Franciszek Dobrowolski przywrócił go do składu rządu,powierzając mu wydział wojny.W czerwcowym rządzie Karola Majewskiego został sekretarzem stanu tj.łącznika pomiędzy rządem a podległymi mu wydziałami.We wrześniu ustąpił z rządu,powierzając władzę czerwonym.Wkrótce przyjął z ich nominacji stanowisko dyrektora wydziału spraw wewnętrznych.Był jednym z najbliższych współpracowników dyktatora Romualda Traugutta.Po jego aresztowaniu opuścił Warszawę.W maju 1864 r.wziął udział w spotkaniu dygnitarzy powstańczych w Dreźnie,gdzie podpisał tzw.memoriał 7 obywateli postulujący nowe,bardziej stanowcze metody walki.Osiadł w Paryżu,gdzie działał w Komisji Długu Publicznego.Należał do Zjednoczenia Emigracji Polskiej.W 1865 r.objął posadę konduktora robót w Kompanii Zachodnich Dróg Żelaznych.W 1869 r.został naczelnym architektem spółki budującej kanał Rodan-Morze Śródziemne.W 1871 r.przybył do Lwowa,gdzie bezskutecznie starał się o posadę architekta Wydziału Krajowego.Osiadł w Poznańskiem.W 1874 r.wydalony przez policję pruską,wyjechał do Lwowa.W 1881 r.otrzymał poddaństwo austriackie.W latach 1879-1884 był jednym z dyrektorów Towarzystwa Przemysłowego we Lwowie.Jako docent Politechniki Lwowskiej wykładał w latach 1889-1902 encyklopedię budownictwa.W 1894 r.był gospodarzem pawilonu architektury na Wystawie Krajowej we Lwowie.W 1887 r.został prezesem zorganizowanego przez siebie Towarzystwa Weteranów.Inicjował i współredagował w latach 1888-1894 pięciotomowe Wydawnictwo materiałów do historii powstania 1863-64.W latach 1889-1894 był członkiem zarządu Muzeum w Raperswilu.Pozostawił po sobie Pamiętniki o powstaniu styczniowym(wyd.Lwów 1923-Warszawa 1931).