Życiorys
Józef Sebastian Pelczar urodził się i wychował w podkarpackiej wsi Korczyna.Jego rodzice Wojciech i Marianna z domu Mięsowicz,widząc,że syn dobrze się uczy,po dwóch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa,do szkoły głównej,a następnie do gimnazjum w Przemyślu.W gimnazjum Józef Sebastian podjął decyzję o zostaniu kapłanem.W 1860 r.rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.17 lipca 1864 przyjął święcenia kapłańskie.W Samborze,jego pierwszej placówce,pracował półtora roku jako wikariusz,następnie wysłano go do Rzymu,gdzie w latach 1866–1868 studiował równocześnie na dwóch rzymskich uczelniach:Collegium Romanum(dziś Uniwersytet Gregoriański) i w Instytucie św.Apolinarego(dziś Uniwersytet Laterański).Po powrocie do kraju wykładał w seminarium przemyskim,a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim.Pełnił tam obowiązki profesora i dziekana Wydziału Teologicznego a w latach 1882–1883 został rektorem krakowskiej uczelni.Aktywnie działał jako członek Towarzystwa św.Wincentego à Paulo oraz Towarzystwa Oświaty Ludowej.W tym ostatnim przez 16 lat pełnił funkcje prezesa.Towarzystwo to w tym czasie zajmowało się zakładaniem czytelni i wypożyczalni książek,wydawaniem i rozprowadzaniem książek wśród ludu,przeprowadzaniem bezpłatnych wykładów,otworzyło również szkołę dla służących.W 1891 r.poddał myśl utworzenia Bractwa NMP Królowej Korony Polskiej,które oprócz celów religijnych opiekowało się rzemieślnikami,biednymi,sierotami i sługami(zwłaszcza chorymi i pozbawionymi pracy).W 1894 r.założył w Krakowie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego,„stawiając mu za cel szerzenie Królestwa miłości Serca Jezusowego”.Siostry miały być„znakiem i narzędziem tej miłości wobec dziewcząt,chorych i wszystkich ludzi potrzebujących pomocy”.W 1899 r.został mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej i biskupem tytularnym Miletopolis),a po śmierci bp.Łukasza Soleckiego biskupem diecezjalnym.Przez 25 lat pracował jako biskup.Pomimo słabego zdrowia bp Pelczar wiele czasu poświęcał swoim diecezjanom.Przeprowadzał częste wizytacje parafii,zachęcał wiernych do udziału w nabożeństwach eucharystycznych,dbał o wysoki poziom moralny i umysłowy duchowieństwa.Skutecznie starał się o budowę nowych kościołów i kaplic,podczas jego rządów odnowiono wiele świątyń.Przeprowadził trzy synody diecezjalne,które uregulowały prawnie różnorodne inicjatywy.Miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu,Serca Pana Jezusa i Matki Bożej.Dbał o najuboższych mieszkańców swej diecezji.Z jego inicjatywy powstawały ochronki dla dzieci,kuchnie dla ubogich,schroniska dla bezdomnych,szkoły gospodarcze dla dziewcząt,bezpłatna nauka w seminarium duchownym dla chłopców z ubogich rodzin.W publikacjach szerzył i promował naukę społeczną papieża Leona XIII.Starał się zaradzić problemom emigracji i alkoholizmu.Jego spuścizna pisarska obejmuje dzieła teologiczne,historyczne,z dziedziny prawa kanonicznego,podręczniki,modlitewniki,listy pasterskie,mowy i kazania.
Kult
Józef Sebastian Pelczar został beatyfikowany w Rzeszowie przez papieża Jana Pawła II 2 czerwca 1991 podczas IV pielgrzymki do Polski.Jego kanonizacja odbyła się 18 maja 2003 na placu św.Piotra w Rzymie.Relikwie świętego znajdują się w kościele archikatedralnym pod wezwaniem św.Jana Chrzciciela w Przemyślu.W Krakowie czczony jest w sposób szczególny w kościele Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.Pierwsza na świecie parafia i kościół pod jego wezwaniem powstały w Przeworsku.Po utworzeniu diecezji rzeszowskiej został jej patronem.Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 19 stycznia.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz