Bitwa pod Trzebnicą

Starcie zbrojne,które miało miejsce 13 maja 1433 roku.W 1433 r.podczas wojny polsko-krzyżackiej zebrane zwłaszcza z terenu Śląska wojska husyckie pod dowództwem Jana Čapka,wspólnie z siłami polskimi,najechały i spustoszyły należącą do Zakonu Krzyżackiego Nową Marchię i Pomorze Gdańskie,docierając aż do Bałtyku.Udział husytów w wyprawie miał kluczowe znaczenie dla sytuacji na Śląsku,gdzie pozostałe,nieliczne oddziały husyckie dowodzone przez księcia głogóweckiego Bolka V Wołoszka oraz Piotra Polaka nie były w stanie przeciwstawić się rosnącemu w siłę obozowi anty husyckiemu,w którego skład wchodzili między innymi biskup wrocławski Konrad Oleśnicki,książę raciborski Mikołaj V,książę oleśnicki Konrad V Kantner oraz książę brzeski Ludwik II.Osamotniony w walce Bolko Wołoszek zaczął ponosić klęski z książętami dolnośląskimi i bogatym mieszczaństwem,tracąc zdobyte wcześniej tereny Dolnego i Górnego Ślaska.Ostatecznie książę głogówecki został pokonany 13 maja 1433 r.w walnej bitwie pod Trzebnicą przez siły księcia raciborskiego Mikołaja.Do końca 1433 roku udało się Ślązakom przejąć większość zajmowanych przez husytów miast i zamków.28 grudnia 1434 roku załoga husycka opuściła Niemczę,a w styczniu 1435 biskup wrocławski odzyskał Otmuchów i Wierzbno.Były to ostatnie ośrodki husyckie na Śląsku,poza ziemiami pozostającymi pod bezpośrednią władzą Bolka V.