Pseudonim Scriptor,Swojak(ur.3 sierpnia 1851 w Warszawie,zm.26 grudnia 1929 tamże)polski publicysta,polityk.Po odzyskaniu niepodległości w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej jako poseł w Królestwie Serbów,Chorwatów i Słoweńców i w Czechosłowacji.
Życiorys
W 1878 roku założył w Warszawie czasopismo„Nowiny”,którego był redaktorem,jednocześnie(po roku 1882)współpracował z konserwatywnym dziennikiem informacyjno-politycznym„Słowo”,który od 1905 roku stał się organem Stronnictwa Polityki Realnej.Erazm Piltz był jednym z przywódców tego stronnictwa.W Petersburgu w 1887 roku przejął Księgarnię Polską od swej teściowej Bronisławy Rymowiczowej,żony miejscowego lekarza.Wspólnie z Włodzimierzem Spasowiczem założył tygodnik„Kraj”,również wydawał publikacje historyczne,filozoficzne,tudzież książki dla dzieci.W chwili wybuchu I wojny światowej poseł do Dumy,gdzie w marcu 1917 roku powstały Komisja Likwidacyjna do spraw Królestwa Polskiego oraz Międzypartyjna Rada Zjednoczeniowa,na czele której stanęli Dmowski,Zamoyski i Piltz.Zbliżył się do Narodowej Demokracji.
Halina Florkowska-Francić stwierdziła,że:
…propaganda polska rozpoczęta na Zachodzie niebawem po wybuchu wojny 1914 r.kształtując opinię publiczną przygotowała grunt dla późniejszych politycznych działań.Zaangażowano w nią znaczne siły i fundusze,pochodzące ze środowisk o rozmaitych orientacjach politycznych,starano się dotrzeć do różnych kręgów społecznych Zachodu.Ale wielkie mocarstwa zaangażowane w światowy konflikt wprowadzały cenzurę krępującą organizowanie polskiej propagandy.Szczególnie dotkliwie dawało się to odczuć we Francji,związanej sojuszem z carską Rosją;nieustannie przypominał o tym nad Sekwaną ambasador Izwolskij,o którym nie bez racji mówiono,że„rządzi się jak Stackelberg w Warszawie”.Kluczowe znaczenie miały więc ośrodki funkcjonujące w państwach neutralnych,zwłaszcza w Szwajcarii.
Współzałożyciel Centralnej Agencji Polskiej w Lozannie,którą kierował od 1915 roku.Niezależnie od bieżącej działalności informacyjnej przy poparciu Sienkiewicza i Paderewskiego przyczynił się do wydania w 1916 roku podręcznika encyklopedycznego o Polsce,który ukazał się pod tytułem Petite encyclopédie polonaise(Mała encyklopedia polska) i był przeznaczony dla polityków i dyplomatów Ententy,wykazujących na ogół brak rozeznania w sprawach Polski.Od 1917 roku członek Komitetu Narodowego Polskiego,od 1918 roku delegat KNP przy rządzie francuskim.Był ekspertem zajmującym się zagadnieniami politycznymi i dyplomatycznymi delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku.Od 16 kwietnia 1919 był delegatem rządu polskiego przy rządzie francuskim.W czerwcu 1919 roku mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Belgradzie,misję pełnił do 20 marca 1920 roku.Od października 1920 do kwietnia 1921 roku dyrektor Departamentu Politycznego MSZ,od 6 kwietnia do 19 maja 1921 roku wiceminister spraw zagranicznych,zmuszony był podać się do dymisji.1 lipca 1921 roku objął kierownictwo poselstwa RP w Pradze.Do centrali MSZ powrócił 31 grudnia 1922,w sierpniu 1924 roku odszedł na emeryturę.
Odznaczenia
Życiorys
W 1878 roku założył w Warszawie czasopismo„Nowiny”,którego był redaktorem,jednocześnie(po roku 1882)współpracował z konserwatywnym dziennikiem informacyjno-politycznym„Słowo”,który od 1905 roku stał się organem Stronnictwa Polityki Realnej.Erazm Piltz był jednym z przywódców tego stronnictwa.W Petersburgu w 1887 roku przejął Księgarnię Polską od swej teściowej Bronisławy Rymowiczowej,żony miejscowego lekarza.Wspólnie z Włodzimierzem Spasowiczem założył tygodnik„Kraj”,również wydawał publikacje historyczne,filozoficzne,tudzież książki dla dzieci.W chwili wybuchu I wojny światowej poseł do Dumy,gdzie w marcu 1917 roku powstały Komisja Likwidacyjna do spraw Królestwa Polskiego oraz Międzypartyjna Rada Zjednoczeniowa,na czele której stanęli Dmowski,Zamoyski i Piltz.Zbliżył się do Narodowej Demokracji.
Halina Florkowska-Francić stwierdziła,że:
…propaganda polska rozpoczęta na Zachodzie niebawem po wybuchu wojny 1914 r.kształtując opinię publiczną przygotowała grunt dla późniejszych politycznych działań.Zaangażowano w nią znaczne siły i fundusze,pochodzące ze środowisk o rozmaitych orientacjach politycznych,starano się dotrzeć do różnych kręgów społecznych Zachodu.Ale wielkie mocarstwa zaangażowane w światowy konflikt wprowadzały cenzurę krępującą organizowanie polskiej propagandy.Szczególnie dotkliwie dawało się to odczuć we Francji,związanej sojuszem z carską Rosją;nieustannie przypominał o tym nad Sekwaną ambasador Izwolskij,o którym nie bez racji mówiono,że„rządzi się jak Stackelberg w Warszawie”.Kluczowe znaczenie miały więc ośrodki funkcjonujące w państwach neutralnych,zwłaszcza w Szwajcarii.
Współzałożyciel Centralnej Agencji Polskiej w Lozannie,którą kierował od 1915 roku.Niezależnie od bieżącej działalności informacyjnej przy poparciu Sienkiewicza i Paderewskiego przyczynił się do wydania w 1916 roku podręcznika encyklopedycznego o Polsce,który ukazał się pod tytułem Petite encyclopédie polonaise(Mała encyklopedia polska) i był przeznaczony dla polityków i dyplomatów Ententy,wykazujących na ogół brak rozeznania w sprawach Polski.Od 1917 roku członek Komitetu Narodowego Polskiego,od 1918 roku delegat KNP przy rządzie francuskim.Był ekspertem zajmującym się zagadnieniami politycznymi i dyplomatycznymi delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku.Od 16 kwietnia 1919 był delegatem rządu polskiego przy rządzie francuskim.W czerwcu 1919 roku mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Belgradzie,misję pełnił do 20 marca 1920 roku.Od października 1920 do kwietnia 1921 roku dyrektor Departamentu Politycznego MSZ,od 6 kwietnia do 19 maja 1921 roku wiceminister spraw zagranicznych,zmuszony był podać się do dymisji.1 lipca 1921 roku objął kierownictwo poselstwa RP w Pradze.Do centrali MSZ powrócił 31 grudnia 1922,w sierpniu 1924 roku odszedł na emeryturę.
Odznaczenia
- Komandor z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta
- Komandor Orderu Lwa Białego(Czechosłowacja)
- Komandor Orderu Legii Honorowej(Francja)
- Order Korony(Rumunia)
- Obrachunek(1898 r.)
- Bismarck,Rosja i Polacy(1895 r.)
- Nasza młodzież(1902 r.)
- Nasze stronnictwa skrajne(1903 r.)
- Wobec wojny.Głos z Warszawy(1904 r.)
- Polityka rosyjska w Polsce.List do kierowników polityki rosyjskiej(1909 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz