Życiorys
Urodził się w Iłży,w niezbyt zamożnej rodzinie,nauki pobierał najpierw u jezuitów w Kaliszu,a potem w Krakowie,Rzymie,Bolonii i Padwie.Wobec dużych zalet umysłu jak i serca szybko przebył kolejne stopnie kariery duchownej;był m.in.archidiakonem zawichojskim,proboszczem w Iłży,kanonikiem kapituły krakowskiej,kanclerzem biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego,kustoszem sandomierskim.Otrzymał koadiutorię przy biskupie łuckim Stanisławie Gomolińskim(14 listopada 1603,ze stolicą tytularną Christopolis).Po śmierci tegoż biskupa w 1604 przeszedł na biskupstwo łuckie.Jako biskup płocki(od 18 lipca 1607)wniósł duże zasługi.W 1608 odbył synod diecezjalny.Przetłumaczył z włoskiego na łacinę katechizm Bellarmina.W 1616 ufundował kolegium jezuitów w Płocku i uposażył je.Zakończył budowę pałacu biskupiego,rozpoczętą jeszcze przez biskupa Baranowskiego.W Pułtusku odnowił zamek oraz założył bursę dla ubogich studentów,jak również postawił szpital dla ubogich.17 października 1616 przeniesiony na stolicę biskupią do Krakowa.Ingres do katedry odbył 3 czerwca 1617.Za jego rządów pojawiły się w Krakowie dwa nowe żeńskie zgromadzenia zakonne SS Dominikanek i Prezentek.Przy klasztorze Franciszkanów założył Arcybractwo Męki Pańskiej i wybudował dla niego kaplicę.W 1621 zwołał synod diecezjalny,w 1625 złożył w Stolicy Apostolskiej raport o stanie diecezji.W 1624 roku ufundował kościół sanktuarium św.Karola Boromeusza na wzgórzu Karczówka pod Kielcami,gdzie w 1630 r.osadził zakon bernardynów.Zdecydowany przeciwnik reformacji,odzyskał z rąk protestantów 37 kościołów.W katedrze wawelskiej ufundował konfesję św.Stanisława,pod którą później został pochowany.W katedrze zachował się pomnik biskupa z czarnego marmuru autorstwa Jana Trevano.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz