Pochodzenie
Henryk Walezy był czwartym synem Henryka II,króla Francji i Katarzyny Medycejskiej.Na chrzcie otrzymał on imiona Edward Aleksander.Pierwsze imię otrzymał po ojcu chrzestnym,angielskim królu Edwardzie VI.Imię Henryk przyjął dopiero na bierzmowaniu w roku 1564 r.Jego dwaj starsi bracia,Franciszek II i Karol IX,byli królami francuskimi.Matka za wszelką cenę chciała osadzić wszystkich swych synów na tronie i gdy nie powiodły się inne plany wobec Henryka(małżeństwa z królową Anglii Elżbietą i królową Szkotów Marią,oraz osadzenia Henryka na tronie Algierii),zdecydowała się starać o tron Polski.
Młodość
Już w 1560 r.Edward Aleksander Walezjusz został mianowany księciem Angoulême i Orleanu.W wieku ośmiu lat otrzymał własny dwór.W 1566 r.Henryk został księciem Andegawenii.Był ulubionym synem swojej matki,ale nie miał dobrych stosunków z rodzeństwem.Karol IX nie lubił brata i obawiał się go,więc kiedy pojawiła się szansa objęcia tronu polskiego przez Henryka dał bratu pełne poparcie.Młodszy brat księcia Andegawenii,Franciszek Hercules,również nie przepadał za Henrykiem i kiedy ten został królem Francji brał udział w spiskach przeciwko niemu.Siostra Małgorzata początkowo była z nim bardzo zżyta,później jednak dołączyła do grona jego przeciwników.W młodości był uznawany za najzdolniejszego z synów Henryka II i Katarzyny,ale już wówczas pojawiły się plotki o jego rzekomych skłonnościach homoseksualnych.Był przystojny,wysoki i dobrze zbudowany.Nie miał najlepszego zdrowia,ale prowadził bardzo aktywny styl życia.W przeciwieństwie do ojca i starszych braci nie lubił polowań i ćwiczeń fizycznych,aczkolwiek był znakomitym szermierzem.Interesował się za to sztuką i literaturą.Znał język włoski i czytał Machiavellego.Wychowany na katolickim dworze na pewnym etapie swojego życia zaczął przejawiać sympatię dla protestantyzmu.W wieku 9 lat kazał nazywać siebie"małym hugenotem",odmówił uczestnictwa we Mszy Świętej,śpiewał protestanckie psalmy siostrze Małgorzacie,a nawet uszkodził posąg św.Pawła.Jego matka wyperswadowała mu jednak zainteresowania protestantyzmem i Henryk stał się gorliwym katolikiem.Upodobania Henryka wyróżniały go również na francuskim dworze,a po przybyciu do Polski stały się przyczyną szoku kulturowego.W 1573 r.ambasador wenecki w Paryżu,Morisoni,donosił swoim zwierzchnikom,że Henryk wydawałby się poważny,gdyby nie ubiór i ozdoby w których się lubuje,a które nadają mu pozory miękkości i prawie kobiecej delikatności.Oprócz wspaniałych strojów zdobionych drogimi kamieniami i perłami,Henryk nosił naszyjnik ze złota i bursztynu,uszy zaś miał przekłute na wzór mody damskiej.Nie zadowalał się on noszeniem jednego kolczyka w każdym z nich,potrzeba mu aż podwójnych wraz z wisiorkami,ozdobionymi drogimi kamieniami i cennymi perłami.W czerwcu 1577 r.na balu wydawanym przez Katarzynę Medycejską Henryk pojawił się cały w diamentach,brylantach i perłach.Jego włosy były posypane fioletowym proszkiem a strój błyszczącym brokatem.We Francji Henryk zyskał przydomek"księcia Sodomy".Okres młodości Henryka,to narastające we Francji konflikty religijne,które kilka lat wcześniej przerodziły się w otwartą wojnę domową między katolickim królem a francuskimi kalwinistami,zwanymi powszechnie hugenotami.W 1569 r.Henryk Andegaweński stanął na czele armii królewskiej i odniósł szereg zwycięstw nad hugenotami,m.in.13 marca pod Jarnac,30 października pod Moncontour.Niewyjaśniony pozostaje udział Henryka w wypadkach Nocy św.Bartłomieja,ale sprawa ta znacznie skomplikowała starania Henryka o koronę polską.Przeciwnicy francuskiej kandydatury straszyli szlachtę,że Henryk zrobi nad Wisłą kolejną noc św.Bartłomieja.
Droga do polskiego tronu
Francja zainteresowała się koroną polską dla młodszego brata króla już w 1572 r.Z poselstwem do umierającego Zygmunta Augusta wyruszył Jean de Balagny prosząc o zgodę na małżeństwo Henryka z siostrą Zygmunta,Anną.Balagny nie został jednak dopuszczony do łoża śmierci króla i powrócił do Francji z niczym.Wkrótce po śmierci Zygmunta w Rzeczypospolitej pojawił się kolejny francuski emisariusz,Jean de Monluc,biskup Walencji,ojciec de Balagny'ego i stronnik hugenotów.Od razu musiał stawić czoła reakcji Polaków na wieści o Nocy św.Bartłomieja,które dotarły nad Wisłę mniej więcej razem z Monlukiem.Masakra hugenotów tak podziałała na polską opinię publiczną,że sekretarz biskupa,Jean Choisnin,donosił do Paryża:nie godziło się prawie wspominać imion króla,królowej i księcia andegaweńskiego.Monluc i jego stronnicy rozpoczęli więc akcję propagandową,mającą na celu wybielenie postaci Henryka.Pisano więc,że książę andegaweński za wszelką cenę chciał zapobiec masakrze,a gdy już do niej doszło przeciwstawiał się furii i okrucieństwu tłumów,a nawet ukrywał hugenotów.Polaków jednak nie przekonał i już po dokonanej elekcji podskarbi koronny Hieronim Bużeński powiedział biskupowi,aby ten nie próbował już przekonywać,że Henryk nie brał udziału w rzezi i nie jest wcale okrutnym tyranem,albowiem rządząc w Polsce to będzie musiał raczej on się bać poddanych,a nie poddani jego.Wybory nowego władcy polskiego po okresie bezkrólewia odbyły się w kwietniu i maju 1573 r.na prawym brzegu Wisły,naprzeciw Warszawy,pod wsią Kamień(obecnie Kamionek,część dzielnicy Praga Południe).Najpoważniejszymi kandydatami do korony obok brata króla francuskiego byli:syn cesarza Maksymiliana II arcyksiążę Ernest Habsburg,car Iwan IV Groźny i Jan III Waza,król szwedzki,mąż Katarzyny Jagiellonki,siostry Zygmunta Augusta.Pod Warszawą stawiło się ok.50 tysięcy osób,które uczestniczyły w głosowaniu.Najpierw odbyła się prezentacja kandydatów,której dokonali zagraniczni posłowie.Następnie zaczęto spisywać,lecz już w węższym gronie wybranych komisji„artykuły dla króla”.Miały to być uprawnienia i zobowiązania panującego.Po ich zatwierdzeniu,5 kwietnia 1573 r.odbyło się głosowanie nad pretendentami do tronu.Zwycięzcą okazał się kandydat francuski.Kilka dni po elekcji posłowie przyszłego monarchy zaprzysięgli w jego imieniu uchwalone przed wyborem postanowienia ogólne.Były to tak zwane artykuły henrykowskie.Przyjęto również osobiste zobowiązania elekta,noszące nazwę pacta conventa.Wybrano też poselstwo,które miało udać się do Paryża,aby oficjalnie zawiadomić księcia francuskiego o wyborze na Króla Polskiego i Wielkiego Księcia Litewskiego i odebrać od niego przysięgę,potwierdzającą przyjęcie uchwał elekcyjnych(artykułów i paktów),oraz możliwie szybko sprowadzić go do Rzeczypospolitej.Poselstwo wysłano okazałe i godne.Pertraktacje z Henrykiem i jego bratem,królem Francji Karolem IX,trwały dość długo.Opór budziły przede wszystkim artykuły dotyczące swobody wyznaniowej i możliwości wypowiedzenia posłuszeństwa królowi.Ostatecznie obaj władcy uznali i zaprzysięgli 22 sierpnia 1573 r.dawne i nowe prawa.Po tym fakcie poselstwo doręczyło Henrykowi dokument elekcyjny.Henryk Walezy został ogłoszony królem Polski.Do granic Polski dotarł po dwumiesięcznej podróży w końcu stycznia 1574 r.Orszak królewski,liczący 1200 koni,wozy z bagażami oraz karety z damami dworu i niewiastami lekkich obyczajów,ciągnął przez Heidelberg,Fuldę,Torgau,Frankfurt.Na Łużycach oczekiwał go książę piastowski Jerzy II Brzeski,który towarzyszył królowi aż do polskiej granicy.Granicę przekroczono w Międzyrzeczu,gdzie monarchę uroczyście powitała delegacja senatu z biskupem kujawskim,wojewodowie i kasztelanowie.Później przez Poznań i Częstochowę udano się w kierunku Krakowa,gdzie nastąpiło oficjalne powitanie.
„Wszyscy senatorowie zebrani z Polski,Litwy i wszystkich
ziem Rzeczypospolitej wyprowadzili z miasta ogromne swoje roty,które
szeroko i daleko rozwinięte przedstawiały widok wielkiego i ślicznego
wojska.Chorągwie te były kosztownie odziane,odznaczające się doborem
pięknością uzbrojenia i koni[...].Poczty senatorów składały się nie
tylko z ich chorągwi,albowiem przyłączyła się do nich jeszcze
nieskończona moc szlachty i urzędników królestwa”.
Henryka witali senatorowie,biskupi,ministrowie,dworzanie,żacy.21 lutego 1574 roku w katedrze wawelskiej arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski Jakub Uchański koronował Henryka Walezego na króla Polski.Ceremonię zakłóciło wystąpienie marszałka wielkiego koronnego Jana Firleja,który domagał się by król zaprzysiągł akty gwarantujące prawa protestantom.Dodatkowe warunki
Uzgadniając elekcję Walezego,planowano jego małżeństwo z Anną Jagiellonką,siostrą Zygmunta II Augusta.Była ona jednak starsza od Henryka prawie o 30 lat,toteż młody król nie spieszył się z małżeństwem.Wyruszył do swego nowego królestwa dopiero w listopadzie.Romansował bowiem w tym czasie z Marią de Clèves i nie uśmiechała się mu łożnica sędziwej Jagiellonki.Jechał powoli,zatrzymując się wiele razy.W Lotaryngii nawiązał romans z Ludwiką de Lorraine-Vaudémont,która później miała zostać jego żoną.Pierwsze spotkanie z Anną nie wypadło nazbyt zachęcająco.Henryk wypowiedział kilka zdawkowych słów i czym prędzej opuścił jej komnaty.Po trzech dniach został koronowany,chociaż nie obeszło się bez różnych przepychanek związanych z rotą przysięgi.Zaczęły się bale i turnieje,ale król coraz bardziej ociągał się z poślubieniem swojej jagiellońskiej narzeczonej.Symulował chorobę lub po prostu zamykał się we własnych komnatach i nie dopuszczał do siebie nikogo.Opowiadano wprawdzie,że zabawiał się wtedy ze swoimi faworytami i,że kazał sprowadzać na zamek prostytutki.Pisał również bez przerwy listy do Francji,a te,które wysyłał do Marii de Cond,kreślił nawet własną krwią.Plotki narastały coraz bardziej."Sprowadzał nie tylko do ogrodu blisko Zwierzyńca francuskie rozpustnice,ale nadto włoskim ohydnym nałogom nie przepuścił"pisał kronikarz.Anna ciągle czekała,a Henryk ciągle zwlekał.W czerwcu wyprawiono wreszcie wielki bal,który potraktowano jako oficjalne zaręczyny.Nazajutrz król dowiedział się jednakże o śmierci swego brata,co sprawiło iż zaczął ubiegać się o koronę francuską,zaniedbując niebywale swe obowiązki monarchy.
Niełatwe początki rządów
Od samego początku rządom Henryka towarzyszyły spory o zakres jego władzy.Henryk nie zaprzysiągł w katedrze zobowiązujących go artykułów(poza pokojem wyznaniowym).Wobec tego sejm koronacyjny rozjechał się na znak sprzeciwu bez podjęcia uchwał,ostrzegając monarchę,że może zostać zniesiony z tronu.Henryk nie dowierzał tym groźbom i rozpoczął sądy.Jednakże jego wyroki uznawano za stronnicze i zbyt łagodne.Rozdał nie obsadzone urzędy i przekazał wielu dostojnikom dobra królewskie,ale niechętni mu twierdzili,że nie wykorzystał możliwości zasilenia przy tej okazji skarbu koronnego.
Charakterystyka panowania
Henryk Walezy obejmując władzę w Polsce miał 23 lata i niewiele doświadczenia politycznego.Jego rządy w Polsce cechowała nieznajomość stosunków,niekorzystny wybór doradców(Zborowscy)oraz małe zainteresowanie sprawami polskimi.Był wszechstronnie wykształcony,odważny i ambitny.Lubił wspaniałe,zdobione drogimi kamieniami stroje,nosił biżuterię i używał pachnideł.Miał przekłute uszy i nosił podwójne,wysadzane perłami,kolczyki z wisiorkami.W Polsce powszechnie uznano te upodobania za przejaw zniewieściałości.Na dworze Henryka było wielu mężczyzn malujących sobie twarze,strojących się w klejnoty i perfumy.Podobno niektórzy z nich pełnili funkcję królewskich kochanków.Henryk nie znał polskiego,więc udział w życiu publicznym niezmiernie go nudził.Wieczory i noce spędzał na rozrywkach,za dnia najchętniej spał.Aby uniknąć przyjmowania interesantów potrafił spędzić dwa tygodnie w łóżku,pozorując chorobę.Grał w karty i przegrywał olbrzymie sumy,pobierane ze skarbu państwa.Na wydawanych przez króla ucztach występowały nagie dziewczęta.Nie traktował poważnie obowiązków królewskich.
Ucieczka do Francji
Niebawem,w czerwcu 1574 r.Henryk odebrał wiadomość o śmierci brata(30 maja),króla Karola IX.Kilka dni później,nocą z 18 na 19 czerwca 1574 r.potajemnie,nie zasięgnąwszy rady senatu,w przebraniu,opuścił Wawel i udał się pospiesznie w kierunku granicy.Królowi towarzyszyli jego lokaj Jan du Halde,dworzanin Gilles de Souvré,lekarz Marek Miron i kapitan gwardii Mikołaj de Larchant.Odjazd króla zauważono jednak i natychmiast wyruszyła za nim pogoń kierowana przez kasztelana wojnickiego Jana Tęczyńskiego.Kiedy orszak Henryka zbliżał się do granicy zauważył go starosta oświęcimski,który zrzucił ubranie,skoczył do rzeki i płynąc w kierunku króla krzyczał:Najjaśniejszy panie,czemu uciekasz?Tuż za granicą(według tradycji:na rogatkach Pszczyny)dopadł Henryka pościg wysłany z Krakowa.Henryk odrzucił prośby o powrót do kraju i ustanowienie przed oficjalnym wyjazdem rządów zastępczych.Obiecał,że za kilka miesięcy powróci.Nie zrobił tego.Biskup Karnkowski wysłał do Francji delegację z Janem Dymitrem Solikowskim na czele,która bezskutecznie w Chambery namawiała Henryka do powrotu.
Konsekwencje ucieczki króla
Przebywający w Krakowie ministrowie i senatorowie małopolscy zawiadomili o wyjeździe króla Wielkopolan i Litwinów.Prymas zwołał na koniec sierpnia sejm.Prawie wszyscy senatorowie byli początkowo przeciwni ogłoszeniu bezkrólewia i nowej elekcji,natomiast większość posłów uważała,że potajemny wyjazd Henryka uwalnia poddanych od zobowiązań wobec monarchy i pozwala na wybór nowego.W wyniku długich dyskusji 15 września wysłano poselstwo(Tomasz Drohojewski)z listem do króla,wyznaczając mu jako ostateczny termin powrotu do kraju 12 maja 1575 r.Zapowiedziano jednocześnie,że w razie niedotrzymania tego terminu Henryk utraci tron.Henryk obiecywał posłom sejmowym szybki powrót.W kraju miały działać do tego czasu konfederacje szlacheckie i kapturowe,podobnie jak w czasie poprzedniego bezkrólewia.Henryk Walezy nie spełnił obietnicy powrotu,uznano więc tron za pusty i zapowiedziano nową elekcję.
Zderzenie kultur
Krótkie panowanie Henryka Walezego na Wawelu było prawdziwym zderzeniem cywilizacyjnym pomiędzy rzeczywistością polską a francuską.Młodego króla i jego francuską świtę dziwiły urządzane przez polskich poddanych pijatyki,rozczarowało ubóstwo polskich wsi i surowy klimat kraju.Polacy natomiast uważali Francuzów za zniewieściałych,władcy mieli za złe cudzoziemskie stroje i zamiłowanie do biżuterii.Co ciekawe,pod wieloma względami ówczesna Polska wyprzedzała Francję.Właśnie na Wawelu Walezy po raz pierwszy zobaczył wychodki,z których nieczystości odprowadzano poza zamkowe mury i po powrocie do Francji nakazał zbudowanie takich urządzeń w Luwrze i innych pałacach.Minęło jednak sporo czasu,zanim francuscy panowie i dworzanie przyzwyczaili się do tej nowinki technicznej,zaprzestając załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych do kominków i zamkowych sieni.Tak samo sprawa wyglądała z łaźnią(wanna i kurki z ciepłą i zimną wodą),a także widelcem tych wynalazków Francuzi również nie znali.
Henryk Walezy we Francji
Śmierć
Henryk w kulturze
Henryk jest jednym z bohaterów powieści Aleksandra Dumasa(ojca)Królowa Margot.W filmowej adaptacji książki z 1994 r.w reżyserii Patrice'a Chéreau w postać Henryka wcielił się Pascal Greggory.
Genealogia
| Franciszek I ur.12 IX 1494 zm.31 III 1547 | Klaudia de Valois ur.1499 zm.1524 | Lorenzo II Medyceusz ur.9 IX 1492 zm.4 V 1519 | Madeleine de la Tour d'Auvergne | ||||||||||
| Henryk II ur.31 III 1519 zm.10 VII 1559 | Katarzyna Medycejska ur.13 IV 1519 zm.5 I 1589 | ||||||||||||
Ludwika Lotaryńska ur.30 IV 1553 zm.29 I 1601OO 15 II 1576 |
Henryk III Walezy ur.19 IX 1551 zm.2 VIII 1589 | ||||||||
|
|
Król Henryk Walezy,po śmierci brata swego Karola IX,króla francuskiego,wracając z polskiego królestwa,które słusznie jego wielkim przymiotom ofiarowane było,na ojczyste swe dziedzictwo,w przejeździe swoim do tego tu wstąpił domu,w towarzystwie prawie całych Włoch,roku zbawienia 1574 dnia 6 sierpnia.Tej uprzejmości pamiętny Fryderyk Contafnus,miejsca właściciel ten napis położył
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz