Ruprecht I legnicki

Ruprecht(Rupert)I(ur.27 marca 1347,zm.styczeń 1409)w latach 1364-1409 razem z braćmi książę legnicki(do 1373 regencja),w latach 1397-1401 regent w księstwie głogowsko-żagańskim.Rupert był najstarszym synem księcia legnickiego Wacława I i księżniczki cieszyńskiej Anny(urodzonym dopiero po ośmiu latach małżeństwa).W 1364 r.Rupert wraz z młodszym rodzeństwem(braćmi Wacławem II,Bolesławem IV i Henrykiem VIII oraz siostrą Jadwigą)został osierocony przez ojca i znalazł się pod opieką stryja,księcia brzeskiego,Ludwika I.Rok później Rupert wraz ze stryjecznym bratem(Henrykiem VII z Blizną)udał się z cesarzem Karolem IV na jego wyprawę po koronę królestwa Arles.Rupert odwiedził wtedy m.in.Awinion,gdzie wystarał się u papieża Urbana V o zniesienie klątwy kościelnej ciążącej na jego ojcu.W 1370 r.książę wziął udział w sejmie Rzeszy w Norymberdze,gdzie po raz pierwszy zaakcentował swoje poglądy polityczne.Regencja stryja Ludwika trwała aż do osiągnięcia pełnoletności przez Ruperta,tj.do 1373 r.i pomimo formalnego objęcia przez najstarszego syna Wacława pełni rządów w dalszym ciągu utrzymywała się ścisła współpraca między stryjem a bratankiem.Rupert m.in.zgodził się pod naciskiem Ludwika na zawarcie 2 grudnia 1372 układu z rodzeństwem o niedzieleniu księstwa przez okres dziesięciu lat.Porozumienie to było w następnych latach przedłużane i umożliwiło Rupertowi sprawowanie rzeczywistej władzy kosztem młodszych braci(chociaż formalnie Wacław II,Bolesław IV i Henryk VIII byli jego współrządcami).W kolejnych latach Rupert aktywnie uczestniczył w polityce dynastycznej stryja,zawierając w Pradze 21 maja 1379 układ z królem czeskim Wacławem IV(jednocześnie składając mu hołd lenny)o możliwości wzajemnego dziedziczenia posiadłości przez wszystkich potomków Bolesława III Rozrzutnego.Niestety 6 stycznia 1383 Rupert musiał wyrazić zgodę na rezygnację ze wszelkich pretensji do księstw:wrocławskiego,świdnickiego i jaworskiego.W 1397 r.po śmierci szwagra księcia głogowsko-żagańskiego Henryka VIII Wróbla,Rupert objął na okres czterech lat rządy regencyjne w imieniu małoletnich siostrzeńców.Śmierć w 1398 r.Ludwika I i niespełna rok później Henryka VII z Blizną uczyniła Ruperta głową rodziny Piastów legnicko-brzeskich.Umożliwiło to Rupertowi zostanie mediatorem w sporach śląskich dynastów(m.in.w 1399 r.był mediatorem pomiędzy książętami opolskimi a biskupem lubuskim Janem Borschnitzem,zaś w 1400 r.pośredniczył w ugodzie pomiędzy synami Ludwika I o podział ojcowizny).17 lipca 1402 Rupert został wybrany we Wrocławiu naczelnikiem ogólnośląskiego związku obronnego,mającego zapobiec anarchii powstałej po uwięzieniu króla Wacława IV.W polityce wewnętrznej jednym z podstawowych problemów panowania Ruperta była konieczność spłacenia olbrzymich długów odziedziczonych jeszcze po ojcu i dziadku(z powodzeniem) i kwestia unikania zadrażnień z Kościołem katolickim(co w związku z objęciem biskupstwa wrocławskiego przez brata Wacława II nie sprawiło kłopotów).Tak jak stryj Ludwik,Rupert I był hojnym mecenasem kultury,przyczyniając się m.in.do napisania przez kanonika brzeskiego Piotra z Byczyny"Kroniki Książąt Polskich".Rupert I był żonaty z księżniczką żagańską Jadwigą córką Henryka V Żelaznego a wdową po ostatnim królu polskim z dynastii Piastów,Kazimierzu Wielkim,z którą to dochował się dwóch córek:Barbary(ur.pomiędzy 1372 a 1384 r.zm.w maju 1435 lub 1436 r.)wydanej za elektora Saksonii z rodu Askańskiego i Agnieszki(ur.przed 1385 r.zm.po 1411 r.)klaryski w klasztorze we Wrocławiu.Rupert I legnicki zmarł w styczniu 1409 i pochowany został w kolegiacie Bożego Grobu w Legnicy.