Rozejm pod Brodnicą 1414

W kwietniu 1414 roku Polska i Litwa,po unii horodelskiej z 1413 roku,na zjeździe na Kujawach w miejscowości Grabie,ponownie wysunęły wobec zakonu krzyżackiego program roszczeń rewindykacyjnych,obejmujący Pomorze Gdańskie,ziemię chełmińską,ziemię michałowską oraz posiadłości zakonu na Kujawach,Drezdenko i Santok oraz Żmudź i Jaćwież.Roszczenia polskie zostały przez władze krzyżackie odrzucone,co doprowadziło do rozpoczęcia tzw.wojny głodowej i wkroczenie w lipcu 1414 roku na teren Prus armii polsko-litewskiej oraz wojsk księcia śląskiego Konrada VII Białego.W trzymiesięcznej kampanii wojska przeszły szlakiem z 1410 roku przez okolice Grunwaldu do Nidzicy i dalej aż pod Elbląg niszcząc okolice w pobliżu których się znajdowały.W wyniku tej kampanii,wielki mistrz Michał Küchmeister zgodził się na ustępstwa wobec Polski,obejmujące możliwość zwrotu kujawskich posiadłości Zakonu,części południowej Pomorza Gdańskiego i ziemi chełmińskiej oraz Żmudzi.Ustępstwa te zostały przez Jagiełłę odrzucone ponieważ uznał je za niewystarczające.Siły krzyżackie unikały otwartej walki ukrywając się w warownych zamkach,co spowodowało zawrócenie armii polsko-litewskiej na ziemię chełmińską pod Brodnicę.W wyniku przeciągającego się oblężenia Brodnicy oraz szerzącej się epidemii,a także poparcia Krzyżaków przez stany pruskie w wyniku znacznych zniszczeń dokonanych przez armię podczas jej marszu,Jagiełło przyjął propozycję zawarcia rozejmu,wystosowaną przez legata papieskiego biskupa lozańskiego Jana.Dwuletni rozejm został zawarty 8 października 1414 roku pod Brodnicą.Postanowieniem rozejmu obie strony oddawały swój spór do rozstrzygnięcia papieżowi,Zygmuntowi Luksemburskiemu lub soborowi,który właśnie rozpoczynał obrady w Konstancji.Tym sposobem konflikt Polski i Litwy z Zakonem przeniósł się na forum międzynarodowe i stał się przedmiotem dyskusji hierarchów na Soborze w Konstancji.Termin obowiązywania rozejmu przedłużono aż do 1418 roku,a więc na czas trwania soboru.Powołana tam komisja nie potrafiła go rozstrzygnąć,w związku z tym oddała decyzję sprzyjającemu Krzyżakom Zygmuntowi Luksemburskiemu,co w konsekwencji doprowadziło do wydania 6 grudnia 1420 roku niekorzystnego wyroku i nowej wojny,która rozpoczęła się w 1422 roku.