Ludwik II brzeski

(ur.między 1380 a 1385,zm.30 kwietnia 1436)książę brzeski i legnicki z dynastii Piastów.Syn księcia brzeskiego Henryka VII z Blizną i jego drugiej żony Małgorzaty,córki Siemowita III mazowieckiego.Ludwik II był dwukrotnie żonaty.Pierwszą żoną była Jadwiga Zapolya(zm.1414),córki Jana,żupana trenczyńskiego,którą poślubił przed 14 sierpnia 1409.
Drugą żoną(od 1418/20)była córka elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna Elżbieta(ur.1403,zm.31 października 1449),z którą miał czwórkę dzieci:

• Ludwika(ur.po 1420,zm.1435)
• Elżbietę(ur.5 stycznia 1426)
• Magdalenę(zm.10 września 1497),żona Mikołaja I opolskiego
• Jadwigę(ur.ok.1430,zm.21 października 1471,żona Jana I lubińskiego.

W lipcu 1399 zmarł Henryk VII z Blizną.W październiku 1400 jego synowie podzielili ojcowiznę.Henryk IX objął w panowanie okręgi:lubiński,chojnowski i oławski wraz z miastami.Ludwik III rozpoczął rządy w Brzegu,Kluczborku i Byczynie.17 lipca 1402 obaj przyrodni bracia pojawili się na zjeździe książąt śląskich we Wrocławiu,na którym zawarli ze sobą i innymi książętami sojusz obronny oraz zapewnili króla Czech Wacława IV Luksemburskiego o swej lojalności.Ludwik II w 1404 udał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej,w czasie której został uwięziony przez Saracenów.Nieszczęsna wieść dotarła do Brzegu dopiero pod koniec roku.Henryk IX w celu odkupienia brata nałożył na mieszkańców Brzegu,a także należących do niego Chojnowa i Oławy dodatkowy podatek.Potrzebna suma 4000 grzywien została zebrana jeszcze w tym samym roku,jednakże Ludwik II wrócił na Śląsk dopiero pod koniec 1405.W czasie niewoli Ludwika,w księstwie brzeskim rządy sprawował jego brat Henryk IX.Stosunki między braćmi popsuły się w związku z kwestią dziedziczenia księstwa legnickiego.W marcu 1409 książę legnicki i biskup wrocławski Wacław II legnicki zapisał księstwo legnickie i połowę Złotoryi Ludwikowi II.Prawa do drugiej części miasta wraz z okręgiem i 6000 grzywien czynszu z Legnicy przypadły Henrykowi IX.Wacław II zastrzegł,że Złotoryja w całości ma przypaść jednemu z braci temu,który spłaci drugiego.W tym samym roku Ludwik II zwrócił się do Henryka IX z propozycją odkupienia jego części Złotoryi.W tym momencie książę lubiński,już wcześniej urażony faworyzowaniem przez Wacława II młodszego brata,zerwał przyjazne stosunki z przyrodnim bratem.Wkrótce spór przerodził się w otwartą wojnę,wydaną przez Henryka IX,która toczyła się w latach 1411-1414.Zażegnaniu konfliktu nie pomogły mediacje Wacława II,który usiłował przekonać księcia lubińskiego,że ma prawo rozdysponowywać swoim majątkiem według własnego uznania.Ostatecznie 16 marca 1413 r.Wacław zrezygnował z władzy nad Legnicą i oddał ją Ludwikowi II.Bratobójczą wojnę przerwał dopiero król Czech Wacław IV Luksemburski,który zakazał swoim wasalom prowadzenia dalszych walk.Bracia przy pomocy Wacława II zawarli pokój i wydali dokument o wzajemnym dziedziczeniu.Mieszkańcy księstwa legnicko-złotoryjskiego złożyli hołd obydwu książętom.Ludwik II w 1419 dostał w dożywotnie władanie Karniów,a w 1427 przyłączył Strzelin.W 1413 zastawił Kluczbork,Wołczyn i Byczynę księciu oleśnickiemu Konradowi VII Białemu,które wykupił w 1420,ale następnie zastawił w 1434 książętom opolskim.Ludwik II był założycielem rycerskiego stowarzyszenia o nazwie"Rudenband"(Związek Psów Gończych,można tłumaczyć też jako"Obroża Psa Gończego",taka była odznaka noszona przez jego członków),stowarzyszenie powstało w 1413 r.należeli do niego m.in.książęta Wacław II legnicki,Przemysł opawski,Jan żagański,Konrad Starszy oleśnicki i Konrad Młodszy oleśnicki.Książę Ludwik II był też członkiem założonego przez króla Węgier Zygmunta Luksemburczyka Zakonu Smoka.