Henryk VIII legnicki

(ur.pomiędzy 1350 a 1359,zm.12 grudnia 1398)książę legnicki formalnie w latach 1373-1398,biskup kujawski w latach 1389-1398 z dynastii Piastów.Henryk VIII był czwartym pod względem starszeństwa(najmłodszym)synem księcia legnickiego Wacława I i księżniczki cieszyńskiej Anny.Nie chcąc nadmiernie rozdrabniać niewielkiego już księstwa legnickiego,Wacław I przeznaczył Henryka do kariery duchownej(podobnie,jak jego dwóch starszych braci:Wacława II i Bolesława IV),pełnię władzy na dziedzictwem miał objąć z kolei najstarszy brat Ruprecht I).Po śmierci ojca w 1364 r.wychowaniem Henryka zajął się stryj,książę brzeski Ludwik,który w 1378 r.wystarał się dla bratanka o godność kanonika kolegiaty św.Krzyża we Wrocławiu.Rok później młody Henryk został już dziekanem kapituły katedralnej w tym samym mieście.21 maja 1379 r.Henryk razem z braćmi uczestniczył w Pradze w uroczystym hołdzie lennym,złożonym na ręce króla czeskiego Wacława IV Luksemburskiego.Wczesną jesienią tegoż samego roku Henryk został wybrany administratorem diecezji wrocławskiej,z której ustąpił na rzecz brata Wacława II 14 stycznia 1381 r.W okresie sprawowania administratury Henryk wdał się w ostry spór z mieszczanami wrocławskimi,wywołany darem od Ruprechta w postaci kilkunastu beczek piwa pochodzącego ze Świdnicy.Rajcy miejscy wobec nie zapłacenia stosownych opłat uznali przywóz piwa za złamanie przywilejów gospodarczych miasta Wrocławia i skonfiskowali cały zapas,więżąc przy okazji woźnicę transportu.W odpowiedzi Henryk,powołując się na przywileje kapituły,zażądał zwrotu towarów,a w związku z napotkanym oporem ogłoszono interdykt na miasto.Spór,mimo wmieszania się do niego arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza Suchegowilka i króla czeskiego Wacława IV(który zezwolił nawet na splądrowanie majątku kanoników wrocławskich,traktując ich jako odpowiedzialnych za przedłużający się konflikt),zakończył się dopiero w maju 1382 r.na skutek wyroku legata papieskiego Tomasza biskupa Lucerii.W 1388 r.Henryk,w zamian za rezygnację z administrowania diecezji wrocławskiej,otrzymał od papieża Urbana VI biskupstwo w odległym Cambrai we Flandrii.Ostatecznie nominacji tej Henryk nie przyjął z uwagi na okazję przejęcia biskupstwa włocławskiego po skłóconym z królem polskim Władysławem Jagiełłą księciu opolskim,Janie Kropidle,przed którym pojawiła się szansa objęcia arcybiskupstwa gnieźnieńskiego.Za kandydaturą Henryka na jedno z bogatszych biskupstw w Polsce opowiedział się późniejszy biskup krakowski i zarazem wpływowy polityk na dworze Jagiellona Piotr Wysz.Oficjalnie ordynariuszem włocławskim Henryk został 14 maja 1389 r.(w skład diecezji wchodziły należące do Polski Kujawy oraz należące do państwa zakonnego Pomorze Gdańskie).Władzę nad diecezją książę sprawował przez dziewięć lat i w tym czasie niewiele interesował się losem podległych mu pod względem kościelnym terytoriów,ograniczając się do ściągania dużych dochodów.Przebywał głównie na Śląsku,na dworze braci Ruprechta I i Wacława II w Legnicy,Wrocławiu i Otmuchowie.Henryk VIII legnicki zmarł na Śląsku 12 grudnia 1398 r.prawdopodobnie w wyniku zatrucia podczas uczty wydanej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Dobrogosta z Nowego Dworu i został pochowany w katedrze wrocławskiej,gdzie do dnia dzisiejszego zachował się jego nagrobek w południowej nawie.